Πέμπτη 24 Αυγούστου 2006

Musicmoon ή Ένα Φεγγάρι Μουσική

Το foobar2k μου λέει με την απλή υπολογιστική του ειλικρίνεια ότι έχω 10263 κομμάτια, ή 4 εβδομάδες, μια μέρα, είκοσι ώρες, δεκατέσσερα λεπτά και δεκατρία δευτερόλεπτα μουσικής. Από αυτά, οι δύο εβδομάδες και κάτι ψιλά είναι μουσική που γουστάρω –τα υπόλοιπα απλά μου προέκυψαν ή τα κρατάω για πλάτηπάνω φίλων ή δεν ξέρω ακόμα. Δεν υπάρχουν διπλά, και τα περισσότερα έχουν τα σωστά tags (και οι δεκάμιση μέρες είναι από δικά μου rips).

Όταν είχα χίλια τρακόσια κάτι κομμάτια, δεν τα θυμόμουν ένα ένα, αλλά αν με ρώταγες, σου απαντούσα αν το είχα. Τώρα πια αυτό δεν παίζει… η υπερχείλιση πληροφορίας είναι πρόβλημα, ειδικά όταν ενίοτε υπερχειλίζεις ανοησίες.

Πριν το 1998, μάζευα μίντι σαν τρελός. Τα έχω ακόμα. Είχα πληρώσει και το shareware ενός τρελού γιαπωνού, που είχε κάνει sample τα όργανα όπως έκρινε εκείνος ότι έπρεπε να είναι, και είχε φτιάξει midi driver για να παίζεις με φυσικό ήχο (δεν είχα την SoundBlaster Gold ακόμα τότε). Και κάποια στιγμή το 1998 διαβάζοντας στο web, πετυχαίνω το Have You Ever Seen The Rain? των CCR σε εμπιθρί. Με τα πολλά βρίσκω και player, δε θυμάμαι πια, και κωλόπαθα. Τριγυρνούσα από σπίτι φίλου σε σπίτι φίλου με 4 δισκέτες και τους έβαζα να το ακούσουν. Τότε έβρισκες mp3 χύμα στο κύμα (όπου κύμα είναι το web) χωρίς πολλά πολλά.

Το Have You Ever παραμένει το παλαιότερο στη συλλογή μου, αλλά σε ένα rip και encode που είχα κάνει εγώ (cdrwin και το ελεύθερο fraunhofer encoder του τότε) από δικό μου cd τον Ιούνιο του 2000, και θα το αφήσω για hysterical raisins. Δε θυμάμαι πότε έκανα εγώ το πρώτο rip&encode, αλλά θυμάμαι σαφώς ότι το έβαλα να κάνει encode και έπεσα για ύπνο. Μιλάμε για 6-7 ώρες η κωδικοποίηση τότε…

Αυτό, παρεμπιπτόντως, μας δείχνει ότι η RIAA το μόνο που έχει να κάνει, είναι να γυρίσει το χρόνο πίσω. Με αργές γραμμές και με αργούς υπολογιστές, κανείς δε θα αντιγράφει τη μουσική, θα είναι πιο γρήγορο να πας περπατώντας σε άλλη χώρα για να ακούσεις ζωντανά το αγαπημένο σου συγκρότημα. (Νομίζω ότι ανέφερα κάτι για υπερχείλιση ανοησιών ήδη.)

Απλά ζηλεύω που δεν είμαι έφηβος σήμερα. Αναπολώ τις κασέτες που αντιγράφαμε, τα αυτοσχέδια tape compilations που παραγγέλναμε στο δισκά της περιοχής (βάλε αυτό και αυτό), αλλά σαφώς θα προτιμούσα να είχα τον σημερινό πλούτο (πολλών μορφών, κι αν γίνεται και τον πλούτο γνώσεων και εμπειριών :) σε πιο μικρή ηλικία.

Δείγμα ότι γερνάω: η επόμενη παράγραφος, την οποία δε θα γράψω, θα ήταν για την αχαριστία των σημερινών νέων. Απλά θα παραθέσω την κατάληξη γνωστού διαλόγου που τα λέει όλα:

“Right. I had to get up in the morning at ten o'clock at night half an hour before I went to bed, drink a cup of sulphuric acid, work twenty-nine hours a day down mill, and pay mill owner for permission to come to work, and when we got home, our Dad and our mother would kill us and dance about on our graves singing Hallelujah.”

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2006

Version 2 is going well

Διαπίστωσα ότι δεν είμαι αξιοπρεπής χαζομπαμπάς, αφού δεν έχω φωτογραφίες του μικρού στο blog μου…

Μερικές ηλικίας 103 ημερών:
Μία ηλικίας 57 ημερών (αλλάζουν, ε;)
Και μια ηλικίας ακριβώς 18 ωρών (πραγματικά αλλάζουν):

Σάββατο 5 Αυγούστου 2006

Αποδοτικό δεξί κλικ

Το δεξί κλικ, που πρωτοχρησιμοποιήθηκε αξιοπρεπώς σε κάποια έκδοση του Excel (δε θυμάμαι πια, μπορεί την 4 ή την 5, αλλά σίγουρα επί εποχής Windows 3.1) βγάζει ένα "pop -up menu". Τα έχω βαρεθεί, επειδή πρέπει να κουνάς πολύ το ποντίκι για να κάνεις αυτό που θέλεις. Θα προτιμούσα να βγαίνει ένα toolbar 3x3 κεντραρισμένο, άντε και 4x3 όπου η τέταρτη σειρά θα ήταν το λεκτικό του button όπου βρίσκεται το βελάκι. Κάτι σαν αυτό:
Χάριν συντομίας (ή και βαρεμάρας) δεν αντέγραψα πολλά κουμπιά, όπως βλέπετε, αφού αυτό είναι ένα σκαρίφημα που έκανα στο Paint.
Αν τυχόν χρειάζονται περισσότερες επιλογές, κάποια από τις γωνίες (κατά προτίμηση η πάνω δεξιά και η κάτω δεξιά) θα μπορούσαν να είναι τρεις τελίτσες, οπότε πηγαίνοντας επάνω το βελάκι θα ανοίγει ακόμα ένα 3x3 (η τέταρτη σειρά με το λεκτικό θα μπορούσε να παραμείνει η αρχική) με τις υπόλοιπες (προφανώς σπανιότερες) επιλογές.
Έτσι τα μόνιμα toolbars θα μπορούσαν να λείπουν, κάτι που εμένα μου αρέσει αφού θέλω να έχω χώρο να βλέπω όσο το δυνατόν περισσότερα.
Έχετε δει κάτι τέτοιο; Εγώ δεν έχω δει. Συνεπώς, θέλουμε ένα νομικό ειδικό στις ευρεσιτεχνίες να ψάξει αν υπάρχει τέτοια, και αν δεν υπάρχει, να το κατοχυρώσουμε. Εγώ μεν θα κάνω τέτοια κολπάκια στα δικά μου προγράμματα, αλλά η καλή φάση θα είναι όταν το 2009 η Microsoft βάλει κάτι τέτοιο στην επόμενη έκδοση των Windows ή του Όφι. Τότε θα παρέμβουμε, θα πούμε ότι μας έκλεψε το κόπιράιτ, και θα μοιραστούμε το 1 μεγαδολάριο που θα πάρουμε από τον εξωδικαστικό συμβιβασμό.
Θέλει κανείς να συνεργαστεί μαζί μου;-)

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2006

Το παρόν δεν είναι spam;;;!

Δεν ξέρω αν η κατάσταση είναι για γέλια ή για κλάματα. Μιλάω και πάλι για ανεπιθύμητα email, και τον γελοίο ισχυρισμό ότι "Το email αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί spam, διότι περιέχει τα στοιχεία του αποστολέα και δυνατότητα διαγραφής από τη λίστα παραληπτών."


Ας πούμε σήμερα μπήκα στον κόπο να χαζέψω ένα από τα spam, που ήρθε σε μορφή pdf κιόλας, προστατευμένου για να μην αντιγράφεις το κείμενο, με τίτλο Life Good News-Letter, κάτι για επιτυχία και προσωπική ευημερία, από κάποιον εκδότη Άκη Αγγελάκη.


Το συγκεκριμένο είχε διανθίσει τον ισχυρισμό της πρώτης παραγράφου με το εξής γελοίο:

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/1998 (ΦΕΚ 290 τ.Α), τα μηνύματα email, για να είναι έγκυρα θα πρέπει να περιέχουν απαραίτητα : Ονοματεπώνυμο ή επωνυμία (για Νομικό πρόσωπο), ταχυδρομική διεύθυνση, αριθμό τηλεφώνου ή fax, ιδιότητα του χειριστή.
Μετά συνεχίζει με την παράθεση "το email αυτό…" με τέτοιο τρόπο, ώστε να συσχετίζει το νόμο 2672/1998 με τον ορισμό ή όχι του μηνύματος ως spam.


Το ΦΕΚ 290 τ.Α το βρίσκετε εδώ. Τίτλος του: "Οικονομικοί πόροι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και άλλες διατάξεις."


Γαμάτο; Κάποιος δυστυχισμένος ανεγκέφαλος βρήκε τις διατάξεις για την αποδοχή ή όχι ηλεκτρονικής αλληλογραφίας / τηλεομοιοτύπων (fax) από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, και τις χρησιμοποιεί ως βάση για να πλασάρει τον εαυτό του ως μη spammer, ενώ ο ίδιος δεν έχει σχέση με τη Ν.Α., ούτε οι παραλήπτες του.


Έχω άδικο να καραμαυρίσω τον ηλίθιο και να μη ξαναδώ εγώ ή όλοι οι χρήστες μου μήνυμα από αυτόν;


Επαναλαμβάνω: ο ορισμός του spam αποτελείται από τα εξής δύο κριτήρια:

  1. unsolicited
  2. bulk
Κοινώς, αν δεν το έχεις ζητήσει, και αν δεν απευθύνεται προσωπικά σε σένα, είναι spam. Όλα τα άλλα είναι πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές.


Διορθώστε με κάποιος. Πατάξτε την αλαζονεία μου. Πείτε μου ότι έχω άδικο (θα προτιμήσω αντιλόγους με στοιχεία).

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2006

Theory of the inner turd

Λόγω διάφορων πρόσφατων λεκτικών πάρε‑­δώσε, είπα να ­συνοψίσω μια αγαπημένη μου θεωρία ώστε να μπορώ να αναφέρομαι σε αυτήν μέσω URL στο εφεξής:

Η θεωρία της Εσώτερης Σκατούλας

Όλοι μας κρύβουμε μια σκατούλα μέσα μας. Υπάρχουν λοιπόν τρία είδη ανθρώπων.
  1. Αυτοί που ούτε καν υποψιάζονται ότι κρύβουν αυτή τη σκατούλα, κι αν τους το πεις, θα σε κοιτάξουν με δυσπιστία και αποστροφή. Φήμες λένε ότι αυτοί είναι οι πιο ευτυχισμένοι.
  2. Αυτοί που ξέρουν ότι κρύβουν τη σκατούλα, αλλά πιστεύουν ότι είναι οι μοναδικοί. Περνάνε μεγάλο μέρος της ζωής τους μαθαίνοντας να κρύβουν επιμελώς την ύπαρξη της σκατούλας, και πλησιάζουν την ονειροφάνεια όταν καταφέρουν οι ίδιοι να ξεχάσουν την ύπαρξή της.
  3. Αυτοί που ξέρουν την ύπαρξη της σκατούλας και εντός τους και εντός των άλλων. Κατά κάποιο τρόπο, αυτοί είναι οι ρεαλιστές.
Τώρα, κάποιοι (ασχέτως κατάταξης σε είδος) κρύβουν και ένα διαμαντάκι μέσα στη σκατούλα.

Το ένα πρόβλημα είναι ότι ο ίδιος, μόνο να υποψιαστείς την ύπαρξή του μπορείς. Τελικός κριτής της ύπαρξης και της πραγματικής του αξίας είναι πάντα κάποιος άλλος.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι περιμένουμε κάποιον να έρθει, να χώσει τα χέρια του στη σκατούλα και να ξεθάψει το διαμάντι. Δεν παίζει έτσι. Χρειάζεται να σκάψουμε οι ίδιοι και να εκθέσουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι διαμάντι σε κοινή θέα δίπλα ακριβώς στη σκατούλα, και μόνο τότε να περιμένουμε εκτιμητή.


Λοιπόν, αυτή η θεωρία πρωτογράφτηκε σε χαρτί το έτος 1987 από εμένα. Αν τυχόν έχετε διαβάσει κάτι που να σας θυμίζει τη θεωρία μου, ελέγξτε το έτος πριν με κατηγορήσετε για λογοκλοπή. Δεν αποκλείεται να έχει σκεφτεί κάποιος κάτι παρόμοιο (αλλά φαντάζομαι χωρίς σκατούλα), και δε θα είναι η πρώτη φορά που νόμιζα ότι σκέφτηκα κάτι εγώ, αλλά το είχε σκεφτεί κάποιος άλλος πρώτος (παραδείγματα τέτοιων άλλων: Ευκλείδης, dIRE sTRAITS, Pink Floyd). Έπειτα, υπάρχουν και αρκετοί που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης αν και μηρυκάζουν τα πνευματικά πονήματα άλλων σε νέα συσκευασία (ονόματα δε λέω, ο νοών νοείτω, είτε καταλαβαίνετε σε ποιους μπορεί να αναφέρομαι και συμφωνείτε, είτε όχι οπότε θα διαφωνούσατε λόγω άγνοιας).

Θα τελειώσω με την αγαπημένη μου ταξινόμηση των ανθρώπων, η οποία ΔΕΝ είναι δικό μου γέννημα:

Υπάρχουν 10 είδη ανθρώπων, αυτοί που καταλαβαίνουν το δυαδικό και αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν.

Διάστημα (μεταξύ εκλογών): το τελικό σύνορο

Έρχονται οι δημοτικές εκλογές, και λογικά στο πανελλήνιο έχουμε οργασμό μονοδρομήσεων, επισκευών οδοστρωμάτων και λοιπών επιθυμητών και ανεπιθυμήτων εργασιών.

Μιας και επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι ο οίστρος δημιουργικότητας των τοπικών προυχόντων μεγιστοποιείται τα καλοκαίρια πριν από τις δημοτικές εκλογές, διαπιστώνουμε ότι το διάστημα των 4 χρόνων μεταξύ εκλογών είναι υπερβολικά μεγάλο. Προτείνω ανεπιφύλακτα να κάνουμε δημοτικές εκλογές κάθε χρόνο, χωρίς ψηφοδέλτια (για λόγους φιλικότητας στο περιβάλλον) αλλά με παλιά PC στα διάφορα εκλογικά διαμερίσματα.

Αναλύω: Το διάστημα του ενός χρόνου θα μπορούσε να μειωθεί, πλην όμως έχουμε τη παγκόσμια σταθερά της προεκλογικής εκστρατείας. Αυτή έχει αποδειχτεί από μεγάλα μαθηματικοεκλογολογικά μυαλά βάσει της αρχής της απροσδιοριστίας του Heineken ότι δεν μπορεί να κατέβει κάτω από τους 3 μήνες. Επίσης, όπως έχει αποδειχτεί από πολύχρονες έρευνες ξενοβιολόγων, ο τυπικός πολιτικός δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν περάσει τουλάχιστον ένα τετράμηνο αυτοπρόκλησης εκδορών δια του ξυσίματος. Προσθέτοντας τα δύο προαναφερθέντα διαστήματα με το δίμηνο (κατά μέσο όρο) παραγωγής έργου κατά την καλοκαιρινή περίοδο, και στρογγυλεύοντας στο έτος έχουμε το ιδανικό διάστημα μεταξύ δημοτικών εκλογών. Όπερ έδει δείξαι (τελεία τζι άρ).

Θέτοντας το intra-δημο-εκλογικό διάστημα στο ένα έτος, έχουμε μεγιστοποίηση παραγωγής έργου. Η εντροπία θα κάνει την εμφάνισή της, βέβαια, αφού κάθε χρόνο θα υπάρχουν δρόμοι που θα αλλάζουν φορά στη μονοδρόμησή τους (ανάλογα με το ποιος ζήτησε ακρόαση από το δήμαρχο), αλλά σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα θα είναι εμφανή ήδη από την πρώτη εβδομάδα.

Τώρα, για τις εθνικές εκλογές, δεν έχω άμεση αντίστοιχη λύση. Εκεί υπάρχει το ιατρικό φαινόμενο της μετεκλογικής έκλαμψης, όπου η απώλεια της εξουσίας για ένα κόμμα σημαίνει αυτόματα ότι το μυαλό τους καθαρίζει, συνειδητοποιούν τι πήγαινε στραβά τόσο καιρό και τι πρέπει να γίνει για να διορθωθούν τα πράγματα, οπότε και αρχίζει τη σκληρή κριτική στο κυβερνόν κόμμα, το οποίο έχει περιέλθει στην αντίθετη κατάσταση, την μετεκλογική διάλειψη, λόγω άγχους από την νεοαποκτηθείσα ή νεοεπιβεβαιωθείσα δύναμη λαϊκής κυριαρχίας. Γενικά είναι πολύ δύσκολα αυτά τα πράγματα και έχω πέσει σε βαθιά νερά με όλες τις παραμέτρους εκδήλωσης των συγκεκριμένων ασθενειών, όσο και αν προσπάθησα να τα εκλαϊκεύσω για εσάς αλλά και για μένα.

Αν βγάλετε καμία άκρη, μου λέτε κι εμένα.