Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

fortunes.doc

Με αφορμή μια παλιά συλλογή ευφυολογημάτων (περιλαμβάνει κυρίως ευφυολογήματα από ένα πρόγραμμα ονόματι fortune όπως fortune coookie) που κάποιος γνωστός-άγνωστος μού ζήτησε, την οποία εντόπισα τυπωμένη ενώ σε ηλεκτρονική μορφή είναι σχεδόν απροσπέλαστη (it's a long story), είπα να μεταφράσω εδώ τα σχετικά με παιδιά (όταν τα πρωτοδιάβασα, παρασάγγας απείχα από το να είμαι γονέας. Τώρα τα βλέπω από την «άλλη μεριά»!):


- Ένα μωρό είναι ένα διατροφικό κανάλι με δυνατή φωνή στη μία άκρη και πλήρη ανευθυνότητα στην άλλη άκρη.

- Αγόρι: ένας θόρυβος με βρωμιά επάνω του.

- Πάρε εκδίκηση! Ζήσε αρκετά ώστε να είσαι εσύ πρόβλημα για τα παιδιά σου!

- Η παράνοια είναι κληρονομική. Την παθαίνεις από τα παιδιά σου.

- Ένα άθραυστο παιχνίδι είναι χρήσιμο για να σπάει άλλα παιχνίδια.

- «Κάτι τέτοιες ώρες, όταν είμαι παγιδευμένος σε μια αερόθυρα Βογκονικού διαστημόπλοιου παρέα με κάποιον από τον Μπετελγκέζ και πρόκειται να πεθάνω από ασφυξία στο κενό του διαστήματος, εύχομαι να άκουγα αυτά που μου έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν μικρός.»
«Γιατί, τι σου έλεγε;»
«Πού θες να ξέρω; Αφού δεν άκουγα!»
(Ντάγκλας Άνταμς, από το «Γυρίστε το Γαλαξία με οτοστόπ»)

- Νιάτα είναι η περίοδος που κατηγορείς τους γονείς σου για τα πάντα, ενώ ωριμότητα είναι η περίοδος όπου μαθαίνεις πως για όλα φταίει η νέα γενιά.


Από την άλλη μεριά:

- Σύζυγος: το πρόσωπο που σου συμπαραστέκεται στα προβλήματα που δεν θα είχες αν είχες μείνει ανύπαντρος.

- Καθηγητής: αυτός που μιλάει στον ύπνο των άλλων.

- Ενήλικος: κάποιος αρκετά μεγάλος για να ξέρει καλύτερα.

- Η ευτυχία δεν είναι κάτι που βιώνεις, είναι κάτι που θυμάσαι.

- Παρατήρησες ποτέ πως, όσοι λένε «Άλλη η ώρα της δουλειάς και άλλη η ώρα του παιχνιδιού», ποτέ δεν βρίσκουν ώρα για παιχνίδι;

- Όσο πιο πολύ γερνάει κανείς, τόσο πιο πολύ περπάτημα έριχνε μικρός για να πάει σχολείο.

- Ποιο το νόημα να μεγαλώνεις αν δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι παιδιάστικα πότε-πότε; (Doctor Who)

- Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να έχεις ευτυχισμένο γάμο. Μόλις τον εντοπίσω, θα ξαναπαντρευτώ. (Κλιντ Ίστγουντ)


Και, τέλος, χρήσιμα τώρα για τις γιορτές:

- ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Εύκολο. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς για να βρεις τι να τους πάρεις, επειδή θα σου πουν ακριβώς τι θέλουν. Μήνες ολόκληρους μελετούν το θέμα παρακολουθώντας τις διαφημίσεις του Σαββατιάτικου πρωινού. Φρόντισε να τους πάρεις ακριβώς αυτό που θέλουν, ακόμα κι αν δεν εγκρίνεις τις επιλογές τους. Αν το παιδί σου θέλει τον «Δολοφονικό Μπομπ», την κούκλα «με πρόσωπο που μπορείς να ξεσκίσεις με τα χέρια σου», καλύτερα να του τον πάρεις. Μπορεί να ανησυχείς πως τέτοια δώρα ενθαρρύνουν αντικοινωνικές συμπεριφορές, αλλά, πίστεψέ με, δεν έχεις ιδέα τι πάει να πει αντικοινωνική συμπεριφορά μέχρι να δεις ένα παιδί που είναι πεπεισμένο πως δεν πήρε το σωστό δώρο. (Ντέιβ Μπάρι: «Οδηγός επιβίωσης για τις Χριστουγεννιάτικες αγορές»)

- Ποτέ μην τρως περισσότερο από όσο μπορείς να κουβαλήσεις (Μις Πίγκυ)

- Η αρχή της αβεβαιότητας του Χάινεκεν: ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πόσες μπίρες ήπιες χθες βράδυ.

- Δεν είμαι υπό την οινόρεια του επηπνεύματος όπως πιστοί μερικεύουν πως είμαι. Φταίει που, όσο μεθότερο κάθομαι εδώ, τόσο πιο πολύ περισσάω.

- Μεθυσμένος είσαι όταν νιώθεις σοφιστικέ αλλά δεν μπορείς να το προφέρεις.

- Δεν είσαι μεθυσμένος αν μπορείς να κείτεσαι στο πάτωμα χωρίς να κρατιέσαι από κάπου. (Ντιν Μάρτιν)

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Not so *complex* after all

Διότι σόι πάει το βασίλειο. Ο 5½ ετών Αλέξανδρος δεν αρέσκεται καθόλου να χάνει. Αρχίζει με τα «Μπαμπά, έκλεψες!» και αν στην πορεία τού εξηγήσει οποιοσδήποτε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, περνάει διάφορα άλλα στάδια μέχρι το τελικό και ειλικρινές «Μπαμπά, αν δεν με αφήσεις να κερδίσω, δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει!»

Συν τοις άλλοις, κάναμε την οικογενειακή αμαρτία και πήραμε Wii. Ο 4χρονος Μενέλαος, όταν διαπιστώνει ότι δεν είναι ακόμα καλός, τα παρατάει και πάει να κάνει κάτι άλλο (στην εξαιρετική περίπτωση που νικάει, φωνάζει περιχαρής «Ναι! Νίκησα!», αλλιώς περιορίζεται στην κλασική στάση τύπου γαύροι-βάζελοι και χαίρεται όταν χάνει ο Αλέξανδρος). Η Αθανασία μεγαλοστόμως κάνει δηλώσεις τύπου «θα σε κάνω, θα σε δείξω, είμαι η καλύτερη κτλ», ενώ εγώ το παίζω σιωπηλή δύναμη (το γνωστό: δεν μπορώ να μιλάω και να ρουφάω ταυτόχρονα την κοιλιά μου.)


Παίζαμε, λοιπόν, η Αθανασία, ο Αλέξανδρος κι εγώ Wii Party (πολύ-πολύ ωραίο για παρέα, ένα σωρό μικρά παιχνιδάκια για μικρούς και μεγάλους), και για κάποιο ανεξήγητο λόγο έτυχε να χάσω σε ένα από αυτά.

Αθανασία: «Να, Αλέξανδρε, είδες; Έχασε ο μπαμπάς.»
Αλέξανδρος: «Τα καλύτερα νέα που έχω ακούσει ποτέ μου.»

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια...





Θα περάσουν αιώνες μέχρι να έρθει η στιγμή όπου οι άντρες θα παθιαστούν με την καθαριότητα και θα δούμε να σκουπίζουν μέχρι και τις παραλίες.



Το φοβερό είναι ότι όταν καμιά φορά συζητάμε άντρες και γυναίκες, οι πρώτοι σου πετάνε το θεϊκό "βάζω σκούπα απλά δε με έχεις δει εσύ..."


Έχω λοιπόν να δηλώσω τα παρακάτω:


1) Έχω φτιάξει δικιά μου γλώσσα προγραμματισμού


2) Έχω δημιουργήσει τη φανταστικότερη βάση δεδομένων


Και ΜΗ με αμφισβητήσει κανείς επειδή δε με έχει δει!!