Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

It's a *complex* situation

Δύο γρήγορες συμβουλές για κομπλεξικούς μπαμπάδες (σαν κι εμένα).

Ναι-όχι

yes/no


Έρχεται κάποια στιγμή η ηλικία των παιδιών που τα πιάνει το πείσμα, και επιμένουν σε αυτό που λένε, ενώ εσύ λες το αντίθετο. Επιμένουν, επιμένεις, και κάποια στιγμή το θέμα φτάνει στο γνωστό «ναι-ναι-ναι-ναι»/«όχι-όχι-όχι-όχι».

Η καλή περίπτωση είναι να λες εσύ το «ναι», επειδή μπορείς να ρίξεις εκατό «ναι» για την πλάκα σου και το παιδί δεν προλαβαίνει (και άρα χάνει).

Τι κάνεις όμως όταν πέφτει σε εσένα το βάρος του δισύλλαβου «όχι»; Όσο γρήγορα κι αν μιλάς, το παιδί θα νικήσει και η ντροπή της ήττας θα σε ακολουθεί για δεκαετίες.

Η λύση είναι να μην επαναλαμβάνεις «όχι», αλλά «χιο» (με καταχρηστικό δίφθογγο, όχι όπως «Χίο»). Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο, αλλά η ταχύτητα είναι τρομερά γρηγορότερη!

Σκάκι-τάβλι κλπ (καλύτερα όχι πρέφα, όχι ακόμα)

battle chess


Μαθαίνεις στο παιδί σου να παίζει επιτραπέζια παιχνίδια, αλλά έχεις ανάγκη να παίζεις σωστά (δηλαδή: παίζεις καλά διψώντας για αίμα). Εντάξει, του εξηγείς τις κινήσεις και τη λογική του παιχνιδιού, αλλά δεν μπορείς να παίξεις χαζά, πώς να το κάνουμε! Τι κάνεις για να πετύχεις την εκμάθηση χωρίς να στερήσεις την περιστασιακή χαρά της νίκης από το παιδί σου;

Την ώρα, λοιπόν, που του σκίζεις τα ράμματα και δεν ξέρει από πού του ήρθε, γυρνάς τη σκακιέρα ανάποδα. Γενικώς, αλλάζετε θέσεις, ή πιόνια. Παίρνεις τη θέση του παιδιού σου κι εκείνο παίρνει τη δική σου.

Η λογική είναι πως την επιλογή για το πότε θα αλλάξετε θέσεις την έχει το παιδί σου.

Για να σε δω τώρα πόσο μάνγκας είσαι :)