Ξεκινάω με μια παραβολή.
Έστω επιχειρηματίας που προμηθεύεται εμπορεύματα από προμηθευτές μέσω φορτηγών.
Κάποιες φορές κάνει βόλτα στην αποθήκη του και βλέπει τι γίνεται με τα φορτηγά των προμηθευτών του. Συνειδητοποιεί ότι κάποιοι προμηθευτές, για να το θέσουμε έτσι, δεμπάνεκαλά ®©™: οι οδηγοί τους δεν έχουν δίπλωμα, και τα φορτηγά μοιάζουν να είναι φτιαγμένα στο χέρι από ερασιτέχνες.
Τι κάνει ο επιχειρηματίας μας; Να τους κόψει και την καλημέρα στους προμηθευτές, αφού δείχνουν ότι δεν είναι σοβαροί επιχειρηματίες;
Όχι. Οδυνηρά αισιόδοξος, επικοινωνεί μαζί τους για να τους ενημερώσει για την κατάσταση. Απαντήσεις που παίρνει:
► Δεν ήξερα ότι έπρεπε να έχουν δίπλωμα οι οδηγοί μου.
► Οι οδηγοί με δίπλωμα κοστίζουν.
► (δεν παίρνει απάντηση, αφού δεν του απαντά κανείς)
► Τι σε νοιάζει πώς είναι το φορτηγό; τη δουλειά του την κάνει;
► Ε; τι εννοείς όταν λες ότι θέλεις τον υπεύθυνο αποθήκης μας; (
*τ€ = όλα τα λεφτά)
…και δε συμμαζεύεται.
Βαριέμαι να συνεχίσω τη χαζή, ούτως ή άλλως, παραβολή, και θα μιλήσω επί του προκειμένου: το θέμα μου είναι το email.
Υπάρχει τρόπος να κόψεις το 97% του spam με επιτυχία: είναι οι υπολογιστές που από διάφορες χώρες του κόσμου, πάνω σε A?DSL, cable ή modem dialup, έχουν κολλήσει ιούς και γενναιόδωρα και εν αγνοία των οι κάτοχοί τους προσφέρουν το bandwidth που έχουν σε επαγγελματίες spammer. Αυτά τα βρίσκεις μέσω whois (αν εξαιρέσεις την σκατοκατάσταση σε whois servers όπως το KRNIC της Κορέας, ας πούμε) και καθαρίζεις.
Μετά, έχεις όλα τα σκουπίδια που προωθούν λίστες διανομής, ανοιχτές σαν το μάτι μου όταν βλέπω τη Salma Hayek (τυχαίο παράδειγμα). Εκεί ελπίζεις πως τα φίλτρα anti-spam θα παίξουν καλά.
Έχεις και επιστημονικά περιοδικά που, αγνοώντας τις σχετικές ταγές των RFC, προωθούν ασυστόλως άρθρα με envelope address τον αρχικό αποστολέα, οπότε αν το στέλνουν σε 5000 άτομα και τα 200 email έχουν πάψει να ισχύουν, ο συγγραφέας του άρθρου παίρνει 200 bounces για μη παραδοτέα αλληλογραφία… το περιοδικό ποτέ δε θα μάθει ότι η διεύθυνση έπαψε να ισχύει, και θα συνεχίσει να στέλνει. Επίσης, για όσους θαρραλέους παραλήπτες έχουν εφαρμόσει ελέγχους SPF στο mail server τους, τα μηνύματα από το περιοδικό δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ, αφού το πανεπιστήμιο όπου βρίσκεται ο κ. καθηγητής που έστειλε το άρθρο έχει φτιάξει (καλώς!) ένα SPF record.
Έχεις και επιχειρήσεις στην Ελλάδα, που έχουν DNS και mail serving στην Αμερική (ευθέως ή εμμέσως από κάποιο τοπικό μεταπωλητή), μια σύνδεση μέσω ADSL στη ForthNet για να βλέπουν τσόντες οι υπάλληλοί τους, και τα εξερχόμενα email τους έρχονται μέσω deliver.hol.gr, outboundservices.hol.gr, kane.otenet.gr, iris.otenet.gr και πάει λέγοντας. Τι κάνεις με αυτούς; Πώς να τους ξεχωρίσεις από τα άλλα μηνύματα που προωθούνται μέσω των MX-out των μεγάλων providers των οποίων οι πελάτες απλώς έχουν κολλήσει ιούς; Επικοινωνείς μαζί τους και τους λες, «ρε παιδιά, στείλτε μου ένα μήνυμα απαντώντας στο παρόν να δω από πού στο διάολο έρχονται τα δικά σας μηνύματα!», και άμα είσαι τυχερός, σου απαντούν.
Το σύστημα email φτιάχτηκε σε καιρούς πιο ρομαντικούς, όταν οι χρήστες του ήταν αυτοί κι αυτοί (κατά το εμείς κι εμείς). Είναι σύστημα γεμάτο τρύπες, ωκαίει. Αλλά έχουν γίνει τόσα πράγματα για να δουλέψει πιο σωστά και να ελαχιστοποιηθεί το spam, και ελάχιστοι δείχνουν ότι τα παίρνουν χαμπάρι.
Στέλνεις στον postmaster@mavraxalia.gr, δεν υπάρχει το mailbox ή σου γυρνάει επειδή τα μηνύματα έχουν ξεπεράσει τα quota. Ξέρεις τότε ότι σίγουρα δεν υφίσταται σοβαρός postmaster στην εταιρία. Ποιος ο λόγος να πάρω κάποιον που να φροντίζει να δουλεύει σωστά το email; Αφού βάζω ένα Dingdong Server 2009 και τα κάνει όλα αυτόματα.
Ποιος ο λόγος να στείλω σωστά φορμαρισμένα ελληνικά μηνύματα, ειδικά στα headers, όταν ο παραλήπτης θα πατήσει ένα κουμπί και θα τα δει «σωστά ελληνικά» στο Outlook που έχει; Αν δεν έχει Outlook ο παραλήπτης, ας πρόσεχε.
Γιατί να γράψω με αλλαγές γραμμών, αφού το Outlook του παραλήπτη μου θα αφαιρέσει τις αλλαγές γραμμών όπου πιστέψει ότι χρειάζεται;
Γιατί να γράψω κείμενο αφού μπορώ να κολλήσω μια φωτογραφία 655KiB που έχω φτιάξει για διαφήμιση;
Γιατί να γράψω κείμενο όπου θα δίνω στον άλλον να καταλάβει τι του λέω, αφού μπορώ να βάλω χρωματάκια, φρου φρου κι αρώματα για να τα δει "όμορφα" στο Outlook του;
Γιατί να μη στείλω spam, αφού μπορώ να κοτσάρω και καλά «το παρόν email σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί spam, αφού δίνει τρόπο διαγραφής από τη λίστα» (επίσης
*τ€). Να μπερδεύουμε το CAN-SPAM των ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά να ξέρουμε και τι λέμε: αυτό που στέλνετε κύριε, είναι opt-out spam, και σας παρακαλώ βγάλτε την ιλαρή αυτή πρόταση από τα μηνύματά σας.
Έχω ζητήσει από μερικές τέτοιες περιπτώσεις να μου το τεκμηριώσουν, κανείς δεν τα κατάφερε.
Πω πω, φλυάρησα και έγραψα πολλά και αδόμητα. Ας εγκαινιάσω το blog όπως και να έχει, και ας ελπίσω ότι όταν επανέλθω, θα είμαι πιο σαφής και συνεκτικός. Αυτό το blog είναι δικό μου, δε θα μου το πάρει κανένας.
Απλά για να συνοψίσω: αν στέλνετε email, πάρτε τον εαυτό σας σοβαρά και βοηθήστε να λυθεί το πρόβλημα του spam. Υπάρχει η φράση “be strict in what you send and liberal in what you receive”, και εγώ ξέρω ότι είμαι ένοχος για το δεύτερο κομμάτι, αλλά προσπαθήστε εσείς να μην είστε ένοχοι για το πρώτο.
Θα επανέλθω, όπως λέει και ο Arnold Μαυρονέγρος.
