Dancing (& Talking)

Το είδα στο blog του Fake Steve Ballmer και το ζήλεψα:



Update: το σχόλιο του Azrael έχει το πρωτότυπο video (και μπορείτε στο site του Matt Harding να ζηλέψετε, παρέα με εμένα και τον φίλο μου τον Αργύρη, διαβάζοντας όλη την ιστορία). Απλά να παραθέσω και το άλλο video που μου άρεσε:



Ο πατέρας μου πήρε ένα ποδηλατάκι στον Αλέξανδρο, αλλά κατόπιν όλης της μυθολογίας (όπως την έχει μάθει από εμάς) περί μηχανών και γενικώς μη αυτοκινήτων, δεν του καθόταν καλά να το οδηγεί χωρίς κράνος. Πήγα μαζί του και πήραμε ένα κράνος. Δεν έχω ανεβάσει ακόμα φωτό και βίντεο, αλλά κάποια στιγμή θα δείτε και τον Darth 'Xander.

Ο Αλέξανδρος ουσιαστικά ακόμα δεν μιλάει, αλλά συνεννοούμαστε. Ανοίγω παρένθεση εδώ:

Χτες το απόγευμα, είμαι στο σαλόνι ξάπλα και ο Αλ κάθεται επάνω μου. Στη μουργέλα της ζέστης, είχα μισοκοιμηθεί, και ξύπνησα με έντονη φαγούρα στο αυτί. Κάτι μου έλεγε η Αθανασία από μέσα την ώρα που το έξυνα, της φωνάζω «Δεν σε ακούω, κάτι με τσίμπησε στο αυτί και έχει βγάλει και σπυράκι.»
«Μπαμπά!», ο Αλ. Γυρνάω τον κοιτάω. Καπακώνει το δεξί του αυτί. «Όχι, το άλλο.» Σκύβει να δει το αριστερό μου αυτί. Με κοιτάει, χτυπάει τις παλάμες του ερωτηματικά. «Ναι, μάλλον κουνούπι» του λέω εγώ. Κλείνω την παρένθεση.

Απλά δεν δίνει προτεραιότητα στις ίδιες λέξεις που θα έδινα κι εγώ. Ας πούμε, θα προτιμούσα να μου έλεγε «νερό» και όχι το γαλλομαθές “eau”, αντί να μου λέει «αουντί» όταν τον ρωτάω «ποιο είναι το αγαπημένο σου αυτοκίνητο;». Επίσης, του αρέσουν τα «άπα» (Opel), «ιζτ» (Citroën), «α» (Fiat, αλλά και «θεία»). Τα τζιπάκια είναι ειδική κατηγορία, είναι όλα «νουνού», επειδή ο νονός του Γιάννης οδηγάει ενίοτε ένα Rav4.

Σήμερα θα πάμε και θα τον εγκαταλείψουμε έξω από μια πόρτα. Εντάξει, όχι ακριβώς. Θα τον πάμε να κάτσει με τη μάνα μου μερικές μέρες. Και πέρσι είχε γίνει αυτό, με την προφανή μέθοδο «πάμε μια βόλτα με το καροτσάκι όσην ώρα σε εγκαταλείπουν ανύποπτα οι γονείς σου», και όταν πήγαμε να τον ξαναπάρουμε, για μερικά λεπτά κράταγε μούτρα στη μάνα του. Να δούμε πώς θα πάει φέτος. Άσε που θα λείψω και τρεις εβδομάδες στο Βόλο για δουλειά.

Ο μικρός Μενέλαος πάει καλά, παρεμπιπτόντως. Ωραίος πατέρας είμαι, μεροληπτώ. Θα το διορθώσω στο μέλλον.