Jack Spillet

Σύντομη οπτικοακουστική ενημέρωση.

⁂

Τα παιδιά χορεύουν και τραγουδούν ένα παλιότερο τραγουδάκι που είδαν πρόσφατα στο youtube. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι η παραφθορά του ρεφρέν, όπως το αντιλήφθηκαν. Αν, παρά την πληθώρα των hints από το χορό τους, δεν καταλάβετε με το πρώτο video ποιο είναι το τραγούδι, θα το ακούσετε στο τέλος του δεύτερου video:




⁂

Το '89 είχα δει την υπόλοιπη παρέα στο ΟΑΚΑ (κι έχασα το απόκομμα του εισιτηρίου όταν μου έκλεψαν το πορτοφόλι στο στρατό το 1996). Το '06 είδα στη Μαλακάσα τον Waters (και ξαναλέω: τι ωραίο τραγουδάκι και τι ακόμα πιο γραμάτη παράσταση το “Leaving Beirut”).

Αυτή τη φορά ήμουν απέξω με το Μενέλαο και κάναμε ποδήλατο (διότι ο Αλέξανδρος είχε πάει βόλτα με τον παππού Μενέλαο, με όλα τα πλεονεκτήματα που προσφέρει μια τέτοια έξοδος), οπότε τα γονίδια μίλησαν και ο Μενέλαος πρότεινε ένα φανταστικό τρόπο να ολοκληρώσουμε την ποδηλατάδα:



⁂

Το έχω πει και αλλού: υπάρχουν κάποιες ασχολίες που είναι τρομερά επικίνδυνες και δύσκολες, και τα παιδιά δεν πρέπει να τις κάνουν, παρά μόνο υπό εξαιρετικές συνθήκες. Μια ρητή συνθήκη είναι να έχουν μεγαλώσει αρκετά (και άρρητη συνθήκη, αυστηρά μεταξύ μας, είναι να μην έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ που να σε πάρουν χαμπάρι). Τα παιδιά το έχουν εμπεδώσει, και είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες όταν τους επιτρέπεται κάποια από αυτές τις ασχολίες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των ασχολιών είναι η παρασκευή καφέ για τον μπαμπά.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το πλύσιμο του αυτοκινήτου:



⁂

Εξώδικα ή/και αυτεπάγγελτες μηνύσεις για εκμετάλλευση ανηλίκων γίνονται δεκτές από το Σεπτέμβριο. Ευχαριστώ. Καλές διακοπές.

Video Updates: σπιτική διασκέδαση και σταδιοδρομία

Εύκολο, γρήγορο, οικονομικό παιχνίδι που μπορείτε να παίξετε στο σπίτι: δένετε ένα λάστιχο στη μια άκρη και πηγαίνετε στην άλλη μεριά του σπιτιού. Βαρετό; Νομίζετε! Τα παιδιά ξετρελαίνονται (και οι μανάδες τρελαίνονται).



Αναζητούμε σύλλογο για εκπαίδευση ανερχόμενων ταλέντων σε ακριβοπληρωμένα αθλήματα. Δεχόμαστε μόνο σοβαρές προτάσεις, κατά προτίμηση από ομάδες του NBA:



Όπως έχω κατά καιρούς επαναλάβει, το μεγάλο παιδί θα είναι αθληταράς τη μέρα και τραγουδισταράς τη νύχτα, με σκοπό πάντα τη μεγιστοποίηση των εισροών. Συζητήσαμε σοβαρά για το τι μουσικό όργανο θα μάθει πρώτο, με εξαίρεση τα προφανή σφυρίχτρα και τρίγωνο (μεταπτυχιακό στο cow bell). Για οικονομικούς και αντικονφορμιστικούς λόγους, απορρίψαμε το πιάνο, οπότε καταλήξαμε σε άλλο αναγνωρισμένο μουσικό όργανο, προφανώς προσανατολισμένο προς το Rock:

There's a catch

Πέρασε ο Σατανάς το πρωί να μου πουλήσει ένα συμβόλαιο. Ξέρω πως ήταν ο ίδιος, επειδή πρόσεξα όλα τα σημάδια: τα εύκολα χαμόγελα, ακριβό σακάκι, γραβάτα από λέσχη, θερμή χειραψία και τη λάμψη στο μάτι. Είναι πωλητής, και ως καλός πωλητής, έχει μελετήσει την πελατεία του. Δεν παίρνει τηλέφωνα να σου πουλήσει νέα σύνδεση τηλέφωνο+ίντερνετ, παρά μόνο αν θέλει απλώς να διασκεδάσει, και τότε βάζει ένα εκπαιδευόμενο τσιράκι. Όχι, όταν θέλει να πουλήσει επειδή ξέρει πως είναι ο πελάτης είναι ώριμος, περνάει ο ίδιος.

Τα προσπέκτους με τα πολλά λεφτά, τα προσπέρασε γρήγορα, επειδή με κοίταξε και δεν είδε αντίδραση. Το ίδιο και με τα πολλά χρόνια ζωής.

Έκανε μια παύση στις σελίδες με τις οδαλίσκες και με ζύγισε.

«Τι θέλεις; Θέλεις μια Σάλμα Χάγιεκ στο Desperado; Μια Ροζάνα Αρκέτ στο Executioner's song; Μια Νικόλ Κίντμαν στον Κόκκινο Μύλο; Μια Νάταλι Πόρτμαν με το σώμα του Closer και τον ακαταμάχητο χαρακτήρα του Beautiful Girls; Πες το κι έγινε.»

Έτρεμαν λίγο τα χέρια μου, αλλά συνήλθα γρήγορα. Θυμήθηκα πως και την ομορφότερη γυναίκα να είχα δίπλα μου, στους έξι μήνες θα μου έπρηζε τα ούμπαλα. Καρατσεκαρισμένο. «Προχώρα».

Γύρναγε, γύρναγε, γύρναγε σελίδες, αλλά ήταν αντιπερισπασμός. Το ξαναείπα: ήξερε τι είχε στα χέρια του και λαχταρούσα να έχω. Έστρωνε το δρόμο για μια ακόμα επιτυχία.

Τράβηξε μια σελίδα, έκλεισε το βιβλίο, το πέταξε πίσω από την πλάτη του με μαθηματική ακρίβεια μέσα στην τσάντα του. Η στάμπα PTT, Personality Time Travel, ήταν ανάγλυφη στην πάνω δεξιά γωνία του χαρτιού.

«Θα γυρίσεις πίσω στο χρόνο, όσο πίσω θέλεις. Θα ξανακάνεις όλο το ταξίδι, ή επιλεκτικά σε στιγμές, πηδώντας τα βαρετά σημεία. Θα διορθώσεις τα λάθη σου, γιατί θα έχεις τη στερνή γνώση. Το σώμα σου θα είναι όπως ήταν και θα αντέχει όπως άντεχε. Θα είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο βασιλιάς, ο άρχοντας, ο κουκλοπαίχτης. Θα κάνεις όσα δεν έκανες, θα έχεις ό,τι δεν είχες. Το θέλεις. Θα το έχεις. Να σου δείξω ένα ντέμο.»

Και μου έδειξε. Μου έδειξε σκηνές όπως μόνο εγώ τις θυμάμαι, διορθωμένες όπως μόνο εγώ τις φαντάζομαι. Δεν μπορώ να περιγράψω την γλυκιά ταραχή που ένιωθα.

Λες και είχε εξήντα χέρια, εν ριπή οφθαλμού συμπλήρωσε ονόματα, περικύκλωσε τα μικρά γράμματα για να είναι σαφές πως ξέρω τι αγοράζω, μου έδωσε ένα στιλό και μια πένα με τη φίρμα του, ένα διακοσμητικό για τη σύζυγο, από ένα δωράκι για τα παιδιά—

«Και τα παιδιά μου;»

Είχε στιλ, του το αναγνωρίζω. Δεν χτύπησε τυφλά λέγοντας «νέος θα είσαι, θα κάνεις άλλα.» Δεν είπε ψέματα. Δεν είπε την αλήθεια, διότι δεν χρειαζόταν.

Είπε μόνο, «Ουπς», και σηκώθηκε.

Video updates Φλεβάρη του '10

Το παιδί πρέπει να είναι έτοιμο για κάθε χρηματοληπτική δραστηριότητα. Εδώ βλέπετε μια session τύπου «Next top διάδοχος του διαδόχου του αποτέτοιου who thinks he can dance.»



Στο πλαίσιο των γενικών γνώσεων που προσπαθώ να δώσω στο παιδί, βασικό —νομίζω!— είναι να ξέρει να την κοπανάει από δύσκολες καταστάσεις στις οποίες σίγουρα θα βρεθεί στη ζωή του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η 4η φορά που έβγαινε μόνος του από το κρεβάτι του.



Και εδώ πώς να την κάνουμε ανώδυνα με ελαφρά πηδηματάκια από ένα τραπέζι (βλ.λ. δυσάρεστες ή βαρετές οικογενειακές συγκεντρώσεις):



Μια εναλλακτική καριέρα, είναι η τηλεπαρουσίαση προϊόντων προς αγοράν. Το πρόβλημα με το Μενέλαο είναι πως ξεχνάει πολύ γρήγορα το μάθημά του (ειδικά όταν έχει ρήματα όπως «ανάβω» και «ανοίγω» στο ίδιο κεφάλαιο) και, σαν αδιάβαστος μαθητής, προσπαθεί να χρονοτριβήσει μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.



Τώρα, μπορείτε να γελάσετε.

Οι καλοί φίλοι στις φουρτούνες φαίνονται

Λοιπόν, εγώ αύριο έχω να πάω να πάρω το επίδομα ανεργίας (αν και καλώς εχόντων των πραγμάτων, γύρω στο τέλος του χρόνου θα έχω δουλειά). Για να πάω στον ΟΑΕΔ, λέω να μη πάρω το λεωφορείο, αλλά να πάρω το καινούριο αυτοκίνητο, που θα το παραλάβω σήμερα το απόγευμα. Για να το κινήσω, όμως, θα χρειαστώ βενζίνη, και για να βάλω βενζίνη, θα χρειαστώ λεφτά. Όσοι φίλοι, λοιπόν, δανείστε μου κάνα τάλιρο-δεκάρικο-ό,τι προαιρείσθε, μην είστε τσίπηδες. Θα τα επιστρέψω. Άμα λάχει, σας κάνω και καμιά κόπια το ουζμπεκόκλειδο με την τρελά χαρούμενη μουσική που ξέρετε πως έχω ετοιμάσει.

Ο Μενέλαος από τώρα ετοιμάζεται για οδηγός πάσης φύσεως αυτοκινήτων. Προς το παρόν, περιορίζεται στην αεροδήγηση (κατά το air-guitar και αερογάμι για τους μεγαλύτερους) :



Κάποιες άλλες ώρες, προτιμάει να επαληθεύει το μύθο πως τα μικρότερα παιδιά μιμούνται τα μεγαλύτερα:



Άλλες φορές, προτιμάει να μου το παίζει μετεμψύχωση της Νάκης Αγάθου (ρε λες να ζει ακόμα;) και να με ενημερώνει για τα καθέκαστα στο χαζοκούτι:



Το καλό είναι πως, αφού για κάποιους μήνες ακόμα δεν θα εργάζομαι, θα μπορώ να πάω με τα παιδιά για διακοπές από εδώ και από εκεί, αφήνοντας την Αθανασία εδώ να αλωνίσει και να ξεσαλώσει:



Επιστρέφοντας στον Αλέξανδρο: μπορεί να μη μας αρέσουν τα ίδια πράγματα με τον Αλέξανδρο στη μουσική, αλλά φαίνεται πως τουλάχιστον έχουμε κοινά που μας απωθούν (κάτι σαν ΑΕΚτζήδες και Παναθηναϊκοί όταν παίζει ο Ολυμπιακός):



Τώρα, όσον αφορά τα γούστα μας στις γυναίκες, εγώ κι ο Αλέξανδρος δεν έχουμε τα ίδια, αλλά τουλάχιστον ξέρει τι θέλει από τώρα (πάντα σε φάση αερογάμι προς το παρόν) :



Μιλώντας για αερογάμι, και με έναυσμα μια συζήτηση με τον νονό Αργύρη, νομίζω πως οι τσόντες θα ήταν πολύ πιο geek-friendly όταν την ώρα του φορμαρίσματος μας έλεγαν και τι ακριβώς φορμάρεται (ntfs, fat, fat32, ext2/3/4? καμιά φορά μπερδεύεσαι και δεν ξέρεις ακριβώς τι γίνεται), όπως επίσης και αν έβγαινε και ένα progress bar στο κάτω μέρος της οθόνης, για να προγραμματίζουμε κι εμείς τις δουλειές μας.

Η προηγούμενη παράγραφος ήταν μια ευγενική πάσα του blog μας προς τους αναγνώστες που θέλουν να μιλήσουν για τις ζέστες αλλά δεν έβρισκαν πάτημα :)

Δύο στιγμές ελευθερίας…

…ανά περίοδο αιώρησης σε μια κούνια. Οι στιγμές που είσαι ψηλά, που το στομάχι σου αδειάζει, τα μαλλιά σου ανοίγουν σαν φτερά. Ενίοτε, αν είσαι κοριτσάκι και φοράς τσόκαρα, σου φεύγουν. Άσχετο, αλλά τα σκεφτόμουν το πρωί, σπρώχνοντας τον Αλέξανδρο στις κούνιες, και μου έλεγε πως ήθελε πιο δυνατά. Εσείς πότε κάνατε κούνια τελευταία φορά;

Όσοι γουστάρετε παιδικά βίντεο, θα χορτάσετε.

Ακολουθεί προσχεδιασμένο σκετσάκι, που ο Αλέξανδρος το έπαιζε όταν δεν έγραφε η κάμερα, και όταν έγραφε, ξέχναγε την ατάκα του. Αυτή τη φορά, τον έπιασα στον ύπνο (από τον ύπνο, βασικά). Μόλις είχα αλλάξει τον Μενέλαο και εκκρεμούσε ο Αλέξανδρος, οπότε είπα να το δοκιμάσω:



Ιέχου κι χίντεν άουττέικς, άμα λάχει, αλλά θα τις κρατήσω για το DVD.

(Αν δεν καταλάβατε, δείτε αυτό.)

Έχουμε εξηγήσει από νωρίς στον Αλέξανδρο πως, όταν μεγαλώσει, το πρωί θα είναι ποδοσφαιριστής και το βράδυ θα είναι τραγουδιστής. Θα αμείβεται με 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και εμείς, ως γονείς, θα είμαστε οι manager του. Το παιδί, προς τιμήν του, δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση. Φυσικά, αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ακολουθήσει από νωρίς ένα πρόγραμμα άσκησης. Π.χ. όσον αφορά τον χορό και το τραγούδι:



Καλά, ας μη γίνει τραγουδιστής. Ας γίνει ηθοποιός. Ας γίνει ό,τι θέλει, αρκεί να έχουμε εξασφαλισμένα τα 2 μύρια εβρόπουλα ανά έτος. Όπως και να έχει, ας είμαστε προετοιμασμένοι και για βραδιές των Όσκαρ:



Όλα αυτά γίνονται σε ένα περιβάλλον στρατιωτικής πειθαρχίας (είμαι σίγουρος πως σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, είμαι πολύ υψηλόβαθμος στρατιωτικός, κάτι σαν πτέραρχος ή ναύαρχος (:-) ) :



Ο αδερφός του θα αναλάβει τη χαμαλοδουλειά του μανατζαρίσματος:



Βέβαια, θα έχουμε πρόβλημα με τον μικρό, διότι αναμένεται να αγαπάει πολύ τα γρήγορα οχήματα (όπως και τους εξομοιωτές οδήγησης στον δήμο Αμαρουσίου):



Τουλάχιστον μαθαίνει από νωρίς να φροντίζει για την ασφάλειά του. Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε πού θα τον οδηγήσει το φετίχ που έχει για τα παπούτσια. Είμαστε πολύ αγχωμένοι με αυτό το θέμα, και σκοπεύω να το συζητήσω με τον ανεψό λίαν συντόμως.



Και για να γίνουμε και λίγο φιλόσοφοι, ας ασχοληθούμε με ένα μεγάλο θέμα: την περιέργεια. Υπάρχουν δύο είδη περιέργειας, η παιδική:…



…και η ενήλικη:



Όπως λένε, καλύτερα να μη κάνεις ερωτήσεις, γιατί μπορεί και να σου απαντήσουν.

Caprese Alzheimer

Αυτό το σκετσάκι το έχω περιγράψει ατελείωτες φορές σε ανθρώπους που ποτέ δεν είδαν το “Kids in the Hall”. Οι δύο φίλοι, ο γνώστης και ο ξεροκέφαλος wannabe-γνώστης, τρώνε μαζί:



Ο συσχετισμός με την προηγούμενη ανάρτηση περί σαλάτας Καπρέζε είναι προφανής, όμως το σκετσάκι αυτό θέλω να το αφιερώσω στον φίλο μου τον Αργύρη.

Αυτές τις μέρες που, παρέα και με τα παιδιά, έχω χαζέψει αρκετή τηλεόραση, ειδικά διαφημίσεις, νιώθω λίγο σαν τον Nada (Roddy Piper) όταν πλέον είχε φορέσει τα μαύρα γυαλιά και έβλεπε την πραγματική μορφή του κόσμου στο “They Live”. Το απαισιόδοξο μάτι μου βλέπει την ασχήμια κάτω από την ομορφιά των διαφημίσεων (αυτοσαρκάζομαι τώρα, κι ας μην είναι προφανές). Η ομορφιά είναι επιφανειακή, και η ασχήμια φτάνει μέχρι το κόκκαλο.

Στο τέλος θα καταλήξω να γίνω αρχικακούργος (arch-villain) και θα σχεδιάσω ένα φαντασμαγορικό τέλος του κόσμου, όπου θα απαλλάξω το σύμπαν από το μίασμα της ανθρωπότητας, αφού αυτή αποδείχτηκε μικρόψυχη, εγωίστρια, και εν γένει ανάξια. Αρκεί να θυμηθώ να έχω πάντα μαζί μου την αξεπέραστη λίστα με τα πράγματα που θα πρέπει να προσέξω.

Born to Run / Born to Rock

Ο μικρός Μενέλαος είναι γεννημένος δρομέας, και για να μη νομίζετε ότι τα παραλέω, προσέξτε πώς μπουσουλάει:



Είναι γνωστό τοις πάσι ότι για να πάρεις το ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία. Προς το παρόν είμαστε στη φάση «σωστή στάση για την εκκίνηση».


Στη συνέχεια, τα μονάκριβα καμάρια μου δείχνουν την απαράμιλλη ευφυία τους αντιδρώντας καταλλήλως στις ειδήσεις της τηλεόρασης («Οικονομική κρίση: μια υπόθεση ακόμη και ροκ»):



Και για να μη ξεχνάμε το μελλοντικό χρέος μας ως πολίτες, εδώ εκπαιδεύουμε τον μικρό Μενέλαο για πρωθυπουργικό έργο και τον μεγάλο Αλέξανδρο για αντιπολιτευτικό:



Παρατηρείτε, φαντάζομαι, πως ουσιαστικά το blog μου έχει μηδενικές σοβαρές αναφορές στο τεράστιο θέμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ολοένα και διογκώνεται. Αυτό γίνεται καθαρά για οικολογικούς λόγους συντήρησης της ενέργειας. Μη σπαταλάτε καύσιμο, εκτός αν πρέπει να πάτε από το Α στο Β, για σχετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ Α και Β. Ομοίως, μη σπαταλάτε θερμίδες μιλώντας για τέτοια θέματα, εκτός αν πρόκειται να φτάσετε σε κάποιο Β. Εγώ αισθάνομαι ότι μένω στάσιμος (αφού οι τοίχοι κλείνουν σιγά-σιγά γύρω από το σημείο Α).

Το μπζωνιστήρι

Κάναμε στον Αλέξανδρο (η Αθανασία ζωντανά εκεί, εγώ δια του τηλεφώνου από εδώ) εντατικό φροντιστήριο, επειδή όταν μια κυρία στην παραλία τον ρώτησε «Πώς λένε τον μπαμπά σου;», εκείνος απάντησε «αουίς!».



Όσο ήμουν ακόμα στη Λευκάδα, όταν ήταν εκεί και ο Νίκος με τη Βάσω, πήγαμε όλοι μαζί μια μονοήμερη εκδρομή με το Auris.

Οι άντρες κάτσαμε μπροστά, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, όπως αποδείχτηκε.

Όταν ξεκινήσαμε και το αυτοκίνητο ξεπέρασε την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 20 χαω, άρχισε το μπιμπίπ για τις ζώνες. Οι γυναίκες μας από πίσω, προφανώς, ρώτησαν γιατί δεν φορέσαμε τις ζώνες μας ακόμα. Εξήγησα πως είναι θέμα ανδρικής αξιοπρέπειας και μάχης για επικράτηση, και ο Νίκος ακολούθησε. Για 30 δευτερόλεπτα υποστήκαμε το μπιμπίπ, για 90 δευτερόλεπτα το μπιμπιμπίπ, και για το σύνολο των 120 προαναφερθέντων δευτερολέπτων τις απόπειρες ανάκρισης, γκρίνιας, χλευασμού και απόρριψης από τις γυναίκες μας. Την ώρα που φτάναμε στον κεντρικό δρόμο, δύο λεπτά αργότερα και συμφώνως με τας γραφάς (Toyota Auris User's Guide, στο κάτω ντουλαπάκι), τα μπιμπίπ σταμάτησαν. Με αίσθημα ηδονής και τουλάχιστον 5 πόντους μεγαλύτερο πέος, φορέσαμε τις ζώνες μας.

Εν αντιθέσει με τις αντρίκιες ιστορίες που λέει ο Νίκος γύρω από τη φωτιά, στο τέλος δεν γάμησα καμιά ξέμπαρκη αξύριστη αναρχοκομουνίστρια, αλλά ένιωσα μια μικρή ηλίθια ικανοποίηση. Δεν είναι κόπος να φορέσεις τη ζώνη, αλλά δεν είναι και τρόπος αυτός από το αυτοκίνητό σου! Είναι η λογική του «εγώ ξέρω καλύτερα», είναι η μάνα/πεθερά που —την ώρα που απλώνεις το χέρι για το αλάτι— σε ρωτάει αν αλάτισες το νερό για τα μακαρόνια, είναι ο συνάδελφος που περνώντας από το γραφείο σου σου υποδεικνύει να βάλεις το εφτά καρό πάνω στο οκτώ μπαστούνι¹, είναι ο μεγάλος που δεν επαναλαμβάνει μπροστά στην κάμερα αυτό που έκανε τον μικρό να ψοφάει στο γέλιο:



Αυτό το περιστατικό ήταν μια πολύ μικρή «νίκη»· δεν έχει να κάνει με Λουδδιτισμό, ούτε περνάει κάποιο μήνυμα… ακατανόητη έως και ανεγκέφαλη, αλλά μερικές φορές, τα γονίδια σε ωθούν χωρίς να σου εξηγούν. Αν αυτή η ώθηση είναι ανώδυνη για όλους, εγώ προτιμώ να την ακολουθήσω. Νιώθω καλύτερα. Κοροϊδεύομαι πως είμαι αυτόβουλος και ανεξάρτητος.

Υπερβάλλω, βέβαια. Για χαβαλέ δίνω τόσο σημασία στο περιστατικό. Απλά, ως δίδαγμα για όλους μας, πριν μιλήσουμε σε κάποιον, ας σκεφτόμαστε γιατί πραγματικά μιλάμε: για το καλό του άλλου ή για το δικό μας καλό;

Πω ρε μάγκα. Ξέφυγα πάλι.


¹ Είναι γνωστό πως, αν τυχόν ναυαγήσεις σε ένα νησί και είσαι ο μόνος επιζήσας, το μόνο που χρειάζεται για να σωθείς είναι ένα λάπτοπ με μπαταρία που να αντέχει δέκα λεπτά: με το που θα βρεις λίγη σκιά, ανοίγεις το Solitaire. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποιος θα εμφανιστεί για να σου υποδείξει το προφανές, οπότε σώθηκες.

You sexy mother sucker (ex)

Νέα βίντεο! Βασικά, παλαιότερα, αλλά τώρα τα μετέφερα στο youtube.

Σοκολάτα! (22 Μαρτίου):



Πορνοστάρ (1η Απριλίου):



Τα δύο αδέλφια μαζί (20 Μαΐου) στο σαλόνι:

Αυτά είναι talk show

Μόλις τα είδα από ένα φίλο.

Ο Jimmy Kimmel είναι ένας talk show host, που από ό,τι μου είπαν, έχει πολύ χαβαλέ. Στο τελείωμα της κάθε εκπομπής του, λέει πάντα την ίδια ατάκα. Θα την πληροφορηθείτε βλέποντας το πρώτο video, όπου επιτέλους η ατάκα του γίνεται και πραγματικότητα:



Σε κατοπινό επεισόδιο, ο Kimmel έχει καλέσει τη Sarah Silverman, η οποία είναι και η σύντροφός του στη ζωή (υπάρχει και πιο σύντομη έκδοση, αλλά δείτε αυτήν):



Και, φυσικά, πιο μετά, έρχεται και η απάντηση:

Βρείτε το λάθος

Παρακολουθήστε το ακόλουθο διασκεδαστικό (υποκειμενικά) video:



Κρυμμένο μπροστά στα μάτια σας, είναι ένα λάθος που έκανε ο υποφαινόμενος, το οποίο σε λιγότερο οπισθοδρομικές κοινωνίες από ό,τι η δική μας, ενδεχομένως και να επιφέρει την ποινή του θανάτου.

Θα υποκλιθώ μέχρι οξείας οσφυοισχιοαλγίας στον άντρα που θα το εντοπίσει πρώτος.

ΥΓ Όπως είπα, το λάθος το έκανα εγώ. Το συνειδητοποίησα την ώρα που έγραφα το video, αλλά με αρκετή ψυχραιμία, προσποιήθηκα πως δεν έγινε. Το διόρθωσα αφού σταμάτησα την εγγραφή. Αφού λοιπόν βρεθεί ο πρώτος που θα εντοπίσει το λάθος, θα ενημερώσω το post για την περαιτέρω έκκληση βοήθειας προς τον σωστό επαγγελματία που θα με γλιτώσει από την επικείμενη αγχόνη / γκιλοτίνα πέους.

This time, I go…

(ο ως άνω στίχος, επαναλαμβανόμενος δύο φορές, είναι στο τέλος του τραγουδιού, αλλά δυστυχώς το βίνντεοκλίπ τελειώνει λίγο πριν την εκφορά του στίχου).

Ο Χρηστάρας αφιερώνει στον φιλάρα τον Αργύραρο το παρακάτω άσμα:



με πολλή αγάπη και καθόλου αράπη. Τους στίχοι τους βρίσκεις εύκολα, αλλά τώρα που το Lycos μάλλον δεν δουλεύει πια, μπορείς να τους βρεις κι εδώ.

Ένα από τα λατρεμένα μου τραγούδια, για πολλούς λόγους. This time, I go.

Being what I am

Και παρά το πέρασμα των χρόνων και το δέρμα μου που παχαίνει και κυριολεκτικά και μεταφορικά, ακόμα ανατριχιάζω όπως είχε ανατριχιάσει και ο δεκαεξάχρονος εαυτός μου.

How to fart corn

Θα το κάνατε;

The Life of Brian outrage

Για όσους αγαπούν τους Monty Python και έχουν υπόψη τους τι τράβηξαν όταν έβγαλαν το The Life Of Brian, απόσπασμα από το Not The Nine O'clock News εδώ.

Νέο αίμα

Δεν ξέρω αν πρόσεξε κανείς πως έχω προσθέσει δεξιά δύο links, ένα για video και ένα για φωτογραφίες. Υποτίθεται πως θα τα ανεβάζω στον Μεγάλο Αδελφό, και θα τα συνδέω απλώς στο blog . Τεσπά.

Με δύο παιδιά στο σπίτι, δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε και πολλά video ή φωτό. Πρέπει να το θυμηθείς και να μπορέσεις. Παράδειγμα το επόμενο:

Οικογενειακές καταστάσεις

Ακολουθούν μερικά νέα video του μικρού, τα οποία μπαίνουν κυρίως για ενδοοικογενειακούς λόγους (για να τα δουν λοιποί συγγενείς).

Ο μικρός παίζει μπάλα (θα τον κάνει μπαλαδόρο ο νονός του, αλλά για την ώρα, επειδή με είχε δει να κάνω κοντρόλ με το πόδι, το είχε δοκιμάσει και έφαγε μια-δυο σούπες, είναι στη φάση που παίζει με το χέρι).



Εγώ έκλαιγα στο δημοτικό να μου πάρουν τηλεκατευθυνόμενο. Ο κύριος έχει ήδη τρία (3) από την τρυφερή ηλικία των 18 μηνών.



Να. Ο μικρός μαθαίνει να χειρίζεται δισκάκια (προφανώς αντιγραμμένα και τα πρωτότυπα αποθηκευμένα κάπου ασφαλώς), και αν τα πάει καλά, θα του δώσω αύξηση και προαγωγή (ενδεχομένως εξωτερική εργασία στα φανάρια με bonus πωλήσεων).





Έπονται και άλλα.

Εσύ ο σωλήνας

…υποτίθεται πως ανέβασα στο youtube ένα video του μικρού.

Λοιπόν, στο ακόλουθο, αφού βαρέθηκα να τον βλέπω να ανοιγοκλείνει το ντιβιντί, το έβγαλα από την πρίζα, οπότε κι αυτός βαρέθηκε να πατάει κουμπιά αφού δεν άνοιγε. Πάει να βρει τη μάνα του να της πει τον πόνο του, αλλά στην πορεία βρίσκει άλλο ενδιαφέρον.



Άλλο, παλαιότερο. Είναι στο κρεβάτι και αποφασίζει να παίξει φλίπερ: