Νύχτα, άγρια χαράματα, και χαζοβλέπω μια ταινία στο PC, διορθώνοντας υπότιτλους. Ο Αλέξανδρος κάτι δυσάρεστο θα βλέπει στον ύπνο του και αρχίζει τη σειρήνα. Τρέχω δίπλα του και ακουμπάω την πλάτη του. Σταματάει.
Τέτοιες στιγμές σε γιγαντώνουν.
ΥΓ το ξέρω πως κάποια στιγμή θα πέσω από το βάθρο. Το παλεύω να είμαι προετοιμασμένος.