Άραγε μόνο για διευθύνσεις IP από Ελλάδα, ή παγκοσμίως;
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα questions. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα questions. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Αποριών συνέχεια
Αν ο σκοπός μας είναι να πέσουν οι τιμές παρέα με τους μισθούς ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικοί, γιατί δεν κατεβαίνουν οι τιμές των ενοικίων και των καυσίμων;
Συγγνώμη που ρωτάω βλακείες, είμαι πολύ απλοϊκός στη σκέψη.
Επίσης, ευχές για το άρτι αφιχθέν νέο μέλος της οικογένειας azrael.
Συγγνώμη που ρωτάω βλακείες, είμαι πολύ απλοϊκός στη σκέψη.
Επίσης, ευχές για το άρτι αφιχθέν νέο μέλος της οικογένειας azrael.
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
The rainmaker
Βροχοποιός ήταν ένας παλιός συνάδελφος, ο Γιώργος. Το υποψιαζόμουν, όμως, και για τη γυναίκα μου. Ας πούμε, το Σ/Κ θα λείπουμε εκτός Αθηνών για κάποιο γάμο, και προφανώς ήθελε να πλύνουμε το αυτοκίνητο. Πήρε τον Αλέξανδρο το απόγευμα και πήγαν στο κοντινό πλυντήριο, όπου είναι πελάτισσα και είχε κερδίσει και ένα πλύσιμο δωρεάν.
Τώρα, να τα αποτελέσματα. Κοντεύει να τελειώσει ο Μάιος και έξω βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Ο Μενέλαος, από την άλλη, είναι στη φάση του «γιατί». Ο νονός του σήμερα, που είχε λίγες μέρες να μιλήσει μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πρόοδό του στο επικοινωνιακό θέμα, ή τουλάχιστον έτσι μου είπε όταν επιτέλους ο μικρός έφερε και σ' εμένα το τηλέφωνο.
Έλεγα, λοιπόν, για το «γιατί». Ξέρετε, «γιατί αυτό;», απαντάς «γιατί το άλλο.» και σε ξαναρωτάει απλώς αντικαθιστώντας την τελεία σου με ερωτηματικό και πάει λέγοντας. Όταν καταφέρνω να κλείσω κύκλο (Γιατί Α;—Γιατί Β.—Γιατί Β;—Γιατί Γ.— Γιατί Γ;—Γιατί Α.), παύω να σκέφτομαι και το πάω στο ρελαντί μέχρι να βαρεθεί. Κάποιες άλλες φορές φτάνουμε σε αξιώματα, και αναγκαστικά σταματάω (π.χ. –Γιατί το λένε κίτρινο; –Γιατί κάπως έπρεπε να το πούμε, παιδί μου, και το είπαμε έτσι.)
Ενίοτε κολλάω και σε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα.
–Γιατί κλείνουμε τη σίτα;
–Για να μη μπουν οι μύγες.
–…
–Γιατί μας ενοχλούν.
–…
–Γιατί είναι βρώμικες.
–…
–Γιατί πάνε στις βρωμιές.
–…
–Για να φάνε.
–…
–Γιατί πεινάνε.
–…
–Για να ζήσουν.
–…
–Γιατί θέλουν να ζήσουν.
–…
–Γιατί είναι ζωντανές.
–…
–Γιατί το βλέπουμε που είμαστε κι εμείς ζωντανοί.
–…(πιο δύσκολο, περιορίστηκε στο «γιατί είμαστε κι εμείς ζωντανοί;»)
–Εδώ, παιδάκι μου, δεν μπορεί να σου απαντήσει ο δόλιος σου πατέρας.
Συμπλήρωση: θυμήθηκα το υπέροχο adventure game Day of the tentacle. Δύο πλοκάμια απέκτησαν νοημοσύνη λόγω πυρηνικών αποβλήτων σε κάποιον υπόνομο, και φυσικά η πρώτη τους επιθυμία ήταν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο τρελός καθηγητής με τη χρονομηχανή αποφασίζει να διορθώσει τα πράγματα, και σε ένα από τα σκέλη της ιστορίας στέλνει διακόσια χρόνια πίσω τον μεταλλά της παρέας των παιδιών που συχνάζουν στο σπίτι του. Εκείνος βρίσκεται στη φάση που ήταν να υπογράψουν οι “founding fathers” την Αμερικανική διακήρυξη της ανεξαρτησίας. Χρειάζεται κάτι από το γραφείο όπου θα υπογράψουν, αλλά δεν μπορεί να το πάρει πριν φύγουν, και δεν θα φύγουν πριν υπογράψουν. Είναι όλοι εκεί εκτός από τον Βενιαμίν Φρανκλίνο. Πας έξω και τον βρίσκεις: πετάει χαρταετό και περιμένει να ανακαλύψει τον ηλεκτρισμό, και σκοπεύει να κάτσει εκεί όσο χρειαστεί.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και δεν υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό. Άρα ο μεταλλάς πρέπει να φέρει βροχή.
Είχα γελάσει απίστευτα πολύ στο σημείο εκείνο, διότι μου ήταν ένας από τους πιο προφανείς γρίφους σε adventure game ποτέ· βλέπετε, είχα προσέξει πως έξω από την έπαυλη υπήρχε ένα κάρο που ήταν μες στη βρώμα.
Τώρα, να τα αποτελέσματα. Κοντεύει να τελειώσει ο Μάιος και έξω βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Ο Μενέλαος, από την άλλη, είναι στη φάση του «γιατί». Ο νονός του σήμερα, που είχε λίγες μέρες να μιλήσει μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πρόοδό του στο επικοινωνιακό θέμα, ή τουλάχιστον έτσι μου είπε όταν επιτέλους ο μικρός έφερε και σ' εμένα το τηλέφωνο.
Έλεγα, λοιπόν, για το «γιατί». Ξέρετε, «γιατί αυτό;», απαντάς «γιατί το άλλο.» και σε ξαναρωτάει απλώς αντικαθιστώντας την τελεία σου με ερωτηματικό και πάει λέγοντας. Όταν καταφέρνω να κλείσω κύκλο (Γιατί Α;—Γιατί Β.—Γιατί Β;—Γιατί Γ.— Γιατί Γ;—Γιατί Α.), παύω να σκέφτομαι και το πάω στο ρελαντί μέχρι να βαρεθεί. Κάποιες άλλες φορές φτάνουμε σε αξιώματα, και αναγκαστικά σταματάω (π.χ. –Γιατί το λένε κίτρινο; –Γιατί κάπως έπρεπε να το πούμε, παιδί μου, και το είπαμε έτσι.)
Ενίοτε κολλάω και σε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα.
–Γιατί κλείνουμε τη σίτα;
–Για να μη μπουν οι μύγες.
–…
–Γιατί μας ενοχλούν.
–…
–Γιατί είναι βρώμικες.
–…
–Γιατί πάνε στις βρωμιές.
–…
–Για να φάνε.
–…
–Γιατί πεινάνε.
–…
–Για να ζήσουν.
–…
–Γιατί θέλουν να ζήσουν.
–…
–Γιατί είναι ζωντανές.
–…
–Γιατί το βλέπουμε που είμαστε κι εμείς ζωντανοί.
–…(πιο δύσκολο, περιορίστηκε στο «γιατί είμαστε κι εμείς ζωντανοί;»)
–Εδώ, παιδάκι μου, δεν μπορεί να σου απαντήσει ο δόλιος σου πατέρας.
Συμπλήρωση: θυμήθηκα το υπέροχο adventure game Day of the tentacle. Δύο πλοκάμια απέκτησαν νοημοσύνη λόγω πυρηνικών αποβλήτων σε κάποιον υπόνομο, και φυσικά η πρώτη τους επιθυμία ήταν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο τρελός καθηγητής με τη χρονομηχανή αποφασίζει να διορθώσει τα πράγματα, και σε ένα από τα σκέλη της ιστορίας στέλνει διακόσια χρόνια πίσω τον μεταλλά της παρέας των παιδιών που συχνάζουν στο σπίτι του. Εκείνος βρίσκεται στη φάση που ήταν να υπογράψουν οι “founding fathers” την Αμερικανική διακήρυξη της ανεξαρτησίας. Χρειάζεται κάτι από το γραφείο όπου θα υπογράψουν, αλλά δεν μπορεί να το πάρει πριν φύγουν, και δεν θα φύγουν πριν υπογράψουν. Είναι όλοι εκεί εκτός από τον Βενιαμίν Φρανκλίνο. Πας έξω και τον βρίσκεις: πετάει χαρταετό και περιμένει να ανακαλύψει τον ηλεκτρισμό, και σκοπεύει να κάτσει εκεί όσο χρειαστεί.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και δεν υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό. Άρα ο μεταλλάς πρέπει να φέρει βροχή.
Είχα γελάσει απίστευτα πολύ στο σημείο εκείνο, διότι μου ήταν ένας από τους πιο προφανείς γρίφους σε adventure game ποτέ· βλέπετε, είχα προσέξει πως έξω από την έπαυλη υπήρχε ένα κάρο που ήταν μες στη βρώμα.
Δευτέρα 28 Απριλίου 2008
Χριστός Ανέστη
Υπάρχει κάποια μέθοδος να ανακηρυχτούν παράνομα και καταχρηστικά, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες με σπαστικές και ηλίθιες διαφημίσεις;
Ας πούμε, έντεκα οκτώ διψήφιο. ΔΙΨΗΦΙΟ. ΔΙΨΗΦΙΟ!!! Που προσπαθούν να αποτυπώσουν στο μυαλό μας το δικό τους νούμερο, ώστε όταν βρεθούμε στην ανάγκη να καλέσουμε μια υπηρεσία, να μας έχουν σπάσει τόσο τα νεύρα που να θυμόμαστε πρώτα το δικό τους αριθμό. Καταπληκτικό το επεισόδιο στο The IT Crowd με τον νέο αριθμό κλήσης επειγόντων και τις αντίστοιχες τηλεοπτικές διαφημίσεις. Προφανώς άλλα κράτη αντιμετώπισαν ίδια προβλήματα πριν από εμάς.
Ή οι κάπως παλαιότερες διαφημίσεις της υποτεθίστω γνωστότερης τεκίλα, που αψήφιστα αναδεικνύουν ως μάνγκες τους πότες τού εν λόγω ποτού, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είμαστε μούχλες; Είμαι υπερήφανος που δεν πίνω αυτή την τεκίλα, και εξ αιτίας της διαφήμισης, αρνούμαι να πιω τέτοια σφηνάκια όταν με κερνάνε. (Άσε που άλλο ποτό πίνω, και άμα πιω σφηνάκι τεκίλα, ο πονοκέφαλος και το ανακάτεμα στο στομάχι είναι δεδομένο μετά).
Από την άλλη, γιατί ζει ακόμα ο τύπος με τη σπαστική φωνή που κάνει τον «χαριτωμένο» μπάρμαν που απαγγέλλει το μακρύ όνομα του ποτού που πίνεται στους 253,1°K; Ο ίδιος που σε κάποια άλλη ραδιοφωνική διαφήμιση έκανε τον τροχονόμο με μη Αθηναϊκή προφορά που κάνει αλκοτέστ-αντίγραφο της αλησμόνητης σκηνής από το “The Man With Two Brains”; Ε; Γιατί δεν έχει πεθάνει ακόμα;
Αντιθέτως, η διαφήμιση για το συμπιεσμένο χυμό ντομάτας με το ζευγάρι που ζητάει ντομάτες από τον παππού στο πλάι του δρόμου, είναι πάρα πολύ καλή. Στην περίπτωσή μου, βέβαια, δεν θυμάμαι ακριβώς το προϊόν, οπότε η διαφήμιση δεν είναι αποτελεσματική. Παρόμοια, πολύ καλές οι διαφημίσεις της Νόβα (ευρωπαϊκό, πουτ δε κοτ ντάουν κτλ), όπου θυμάμαι το προϊόν, αλλά δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να βάλω Νόβα, έστω κι αν συμπάθησα τους διαφημιστές που είχαν αυτές τις αηντίες :).
Στο πλαίσιο των αποριών: στο Φορτ Μπουαγιάρ, που ενίοτε βλέπω κι εγώ επειδή αρέσει στον Αλέξανδρο, η ξανθιά με τη σιλικόνη τι ρόλο βαράει; Γιατί δίνει ως επί το πλείστον ανόητες οδηγίες στον αρχηγό της ομάδας, που με τη σειρά του πρέπει να το φωνάξει στον δύσμοιρο παίκτη που περνάει τη δοκιμασία; Γιατί δεν φωνάζει η ίδια στον παίκτη τις οδηγίες; Άμα αγχώνεται που ο χρόνος τελειώνει, γιατί βάζει παραπάνω καθυστέρηση χρησιμοποιώντας μεσάζοντα;
ΥΓ
Τι απαντούσε, λοιπόν, την ώρα της Ανάστασης ο Λιακόπουλος;
—Αληθώς ο Σείριος.
Ας πούμε, έντεκα οκτώ διψήφιο. ΔΙΨΗΦΙΟ. ΔΙΨΗΦΙΟ!!! Που προσπαθούν να αποτυπώσουν στο μυαλό μας το δικό τους νούμερο, ώστε όταν βρεθούμε στην ανάγκη να καλέσουμε μια υπηρεσία, να μας έχουν σπάσει τόσο τα νεύρα που να θυμόμαστε πρώτα το δικό τους αριθμό. Καταπληκτικό το επεισόδιο στο The IT Crowd με τον νέο αριθμό κλήσης επειγόντων και τις αντίστοιχες τηλεοπτικές διαφημίσεις. Προφανώς άλλα κράτη αντιμετώπισαν ίδια προβλήματα πριν από εμάς.
Ή οι κάπως παλαιότερες διαφημίσεις της υποτεθίστω γνωστότερης τεκίλα, που αψήφιστα αναδεικνύουν ως μάνγκες τους πότες τού εν λόγω ποτού, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είμαστε μούχλες; Είμαι υπερήφανος που δεν πίνω αυτή την τεκίλα, και εξ αιτίας της διαφήμισης, αρνούμαι να πιω τέτοια σφηνάκια όταν με κερνάνε. (Άσε που άλλο ποτό πίνω, και άμα πιω σφηνάκι τεκίλα, ο πονοκέφαλος και το ανακάτεμα στο στομάχι είναι δεδομένο μετά).
Από την άλλη, γιατί ζει ακόμα ο τύπος με τη σπαστική φωνή που κάνει τον «χαριτωμένο» μπάρμαν που απαγγέλλει το μακρύ όνομα του ποτού που πίνεται στους 253,1°K; Ο ίδιος που σε κάποια άλλη ραδιοφωνική διαφήμιση έκανε τον τροχονόμο με μη Αθηναϊκή προφορά που κάνει αλκοτέστ-αντίγραφο της αλησμόνητης σκηνής από το “The Man With Two Brains”; Ε; Γιατί δεν έχει πεθάνει ακόμα;
Αντιθέτως, η διαφήμιση για το συμπιεσμένο χυμό ντομάτας με το ζευγάρι που ζητάει ντομάτες από τον παππού στο πλάι του δρόμου, είναι πάρα πολύ καλή. Στην περίπτωσή μου, βέβαια, δεν θυμάμαι ακριβώς το προϊόν, οπότε η διαφήμιση δεν είναι αποτελεσματική. Παρόμοια, πολύ καλές οι διαφημίσεις της Νόβα (ευρωπαϊκό, πουτ δε κοτ ντάουν κτλ), όπου θυμάμαι το προϊόν, αλλά δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να βάλω Νόβα, έστω κι αν συμπάθησα τους διαφημιστές που είχαν αυτές τις αηντίες :).
Στο πλαίσιο των αποριών: στο Φορτ Μπουαγιάρ, που ενίοτε βλέπω κι εγώ επειδή αρέσει στον Αλέξανδρο, η ξανθιά με τη σιλικόνη τι ρόλο βαράει; Γιατί δίνει ως επί το πλείστον ανόητες οδηγίες στον αρχηγό της ομάδας, που με τη σειρά του πρέπει να το φωνάξει στον δύσμοιρο παίκτη που περνάει τη δοκιμασία; Γιατί δεν φωνάζει η ίδια στον παίκτη τις οδηγίες; Άμα αγχώνεται που ο χρόνος τελειώνει, γιατί βάζει παραπάνω καθυστέρηση χρησιμοποιώντας μεσάζοντα;
ΥΓ
Τι απαντούσε, λοιπόν, την ώρα της Ανάστασης ο Λιακόπουλος;
—Αληθώς ο Σείριος.
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007
Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2006
Μα ποια είναι τα δώδεκα ευαγγέλια;
Ω έγκριτη παγκόσμια¹ κοινότητα του Διαδικτύου, επικαλούμαι την άπλετη σοφία σου να μου απαντήσεις σε αυτή την απλή ερώτηση.
Έγκυρες πηγές μου αποκαλύπτουν ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα, ή ίσως κατά τη Μεγάλη Πέμπτη μόνο, αναγιγνώσκονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Εγώ, ως απλός πληβείος, ανατρέχω στην Καινή Διαθήκη που κάθε Έλλην Χ.Ο. οφείλει να έχει στη βιβλιοθήκη του, και βλέπω τα εξής τέσσερα: του Μάρκου, του Λουκά, του Μαθιού και του Γιάννη. Και κάτι Πράξεις Αποστόλων (καμία σχέση με το ανηψάκι σας τον Αποστόλη που φέτος μαθαίνει πρόσθεση και αφαίρεση). Α, ναι, και την Αποκάλυψη, νομίζω υπό του τελευταίου, αλλά μπορεί και να είναι απλή συνωνυμία.
Η πρώτη μου αντίδραση, ως καταναλωτής και άρα προστατευόμενο είδος, είναι να νιώσω ότι ο εκδοτικός οίκος μού την έπαιξε. Με κορόιδεψε βάζοντας τέσσερα στην τιμή των δώδεκα, και εγώ δυστυχώς στη χώρα που ζω, άντε να βρω το δίκιο μου. Δε ζω και στις ΕΠΑ όπου θα τους τράβαγα μια μηνυσάρα και δε θα ξαναδούλευα ποτέ.
Μετά, ως σκεπτόμενος Ευρωπέος, αναζητώ να βρω τα χαμένα κείμενα. Στην ενδελεχή έρευνά μου ανακαλύπτω ότι τα προαναφερθέντα τέσσερα ευαγγέλια είναι τα κανονικά, δηλαδή αυτά που έχει εγκρίνει η εκκλησία ως μέρος του Κανόνα, τα οποία είναι η επίσημη ιστορία σε τέσσερις εκδοχές με μικροπαραλλαγές μεταξύ τους (τα τρία πρώτα περισσότερο, το τελευταίο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο).
Συνεπώς, τι παίζει; Τρέμω στην ιδέα ότι επαναστατικοί πυρήνες έχουν εισβάλει εδώ και αιώνες στο στυλοβάτη του έθνους μας (την ελληνορθόδοξη εκκλησία) και έχουν, κάτω από τη μύτη των ιεραρχών μας, εισάγει στο τελετουργικό (της Μεγάλης Πέμπτης κιόλας!) τουλάχιστον οκτώ (8) ευαγγέλια που δεν είναι εγκεκριμένα! Για αυτό πάμε κατά διαόλου, μήπως;
Από την άλλη, είναι όντως δώδεκα αυτά που διαβάζουν; Ή είναι τα γνωστά τέσσερα σε τρία αποσπάσματα το καθένα (κάτι σε στιλ τηλεοπτικής μίνι-σειράς για να καταλαβαίνουν και οι νεότεροι) και τα έχουν βαφτίσει δώδεκα; Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί πιστοί χριστιανοί (ναι, γνωρίζω και τέτοιους) που ακολουθούν το τυπικό ετήσιο πρόγραμμα της τοπικής τους ενορίας πιστεύουν ότι όντως ακούνε δώδεκα ευαγγέλια; Τους ρωτώ, και δεν μπορούν να μου τα κατονομάσουν, ούτε να μου εξηγήσουν γιατί ο απλός κόσμος δεν έχει και τα δώδεκα ευαγγέλια στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Σκέψεις μου ότι μπορεί να μην πολυπροσέχουν τι ακούνε με την πρέπουσα ευλάβεια κατά τη Νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης παραμένουν ακριβώς αυτό².
Επειδή όμως είμαι μάνγκας και ξέρω κάτι παραπάνω, κάνω την απρόσμενη κίνηση προς τον ενάμιση φανατικό αναγνώστη μου, και πασάρω το μπαλάκι σε εσάς με ακρίβεια που θα ζήλευε και ο Κακά.
Ποια είναι λοιπόν τα δώδεκα ευαγγέλια, και γιατί δεν τα ξέρει ο κόσμος (θρησκευόμενοι και μη);
Σας φιλώ με προσμονή.
¹ ελληνόφωνη, για να είμαι πιο ακριβής.
² σκέψεις!
Έγκυρες πηγές μου αποκαλύπτουν ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα, ή ίσως κατά τη Μεγάλη Πέμπτη μόνο, αναγιγνώσκονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Εγώ, ως απλός πληβείος, ανατρέχω στην Καινή Διαθήκη που κάθε Έλλην Χ.Ο. οφείλει να έχει στη βιβλιοθήκη του, και βλέπω τα εξής τέσσερα: του Μάρκου, του Λουκά, του Μαθιού και του Γιάννη. Και κάτι Πράξεις Αποστόλων (καμία σχέση με το ανηψάκι σας τον Αποστόλη που φέτος μαθαίνει πρόσθεση και αφαίρεση). Α, ναι, και την Αποκάλυψη, νομίζω υπό του τελευταίου, αλλά μπορεί και να είναι απλή συνωνυμία.
Η πρώτη μου αντίδραση, ως καταναλωτής και άρα προστατευόμενο είδος, είναι να νιώσω ότι ο εκδοτικός οίκος μού την έπαιξε. Με κορόιδεψε βάζοντας τέσσερα στην τιμή των δώδεκα, και εγώ δυστυχώς στη χώρα που ζω, άντε να βρω το δίκιο μου. Δε ζω και στις ΕΠΑ όπου θα τους τράβαγα μια μηνυσάρα και δε θα ξαναδούλευα ποτέ.
Μετά, ως σκεπτόμενος Ευρωπέος, αναζητώ να βρω τα χαμένα κείμενα. Στην ενδελεχή έρευνά μου ανακαλύπτω ότι τα προαναφερθέντα τέσσερα ευαγγέλια είναι τα κανονικά, δηλαδή αυτά που έχει εγκρίνει η εκκλησία ως μέρος του Κανόνα, τα οποία είναι η επίσημη ιστορία σε τέσσερις εκδοχές με μικροπαραλλαγές μεταξύ τους (τα τρία πρώτα περισσότερο, το τελευταίο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο).
Συνεπώς, τι παίζει; Τρέμω στην ιδέα ότι επαναστατικοί πυρήνες έχουν εισβάλει εδώ και αιώνες στο στυλοβάτη του έθνους μας (την ελληνορθόδοξη εκκλησία) και έχουν, κάτω από τη μύτη των ιεραρχών μας, εισάγει στο τελετουργικό (της Μεγάλης Πέμπτης κιόλας!) τουλάχιστον οκτώ (8) ευαγγέλια που δεν είναι εγκεκριμένα! Για αυτό πάμε κατά διαόλου, μήπως;
Από την άλλη, είναι όντως δώδεκα αυτά που διαβάζουν; Ή είναι τα γνωστά τέσσερα σε τρία αποσπάσματα το καθένα (κάτι σε στιλ τηλεοπτικής μίνι-σειράς για να καταλαβαίνουν και οι νεότεροι) και τα έχουν βαφτίσει δώδεκα; Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί πιστοί χριστιανοί (ναι, γνωρίζω και τέτοιους) που ακολουθούν το τυπικό ετήσιο πρόγραμμα της τοπικής τους ενορίας πιστεύουν ότι όντως ακούνε δώδεκα ευαγγέλια; Τους ρωτώ, και δεν μπορούν να μου τα κατονομάσουν, ούτε να μου εξηγήσουν γιατί ο απλός κόσμος δεν έχει και τα δώδεκα ευαγγέλια στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Σκέψεις μου ότι μπορεί να μην πολυπροσέχουν τι ακούνε με την πρέπουσα ευλάβεια κατά τη Νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης παραμένουν ακριβώς αυτό².
Επειδή όμως είμαι μάνγκας και ξέρω κάτι παραπάνω, κάνω την απρόσμενη κίνηση προς τον ενάμιση φανατικό αναγνώστη μου, και πασάρω το μπαλάκι σε εσάς με ακρίβεια που θα ζήλευε και ο Κακά.
Ποια είναι λοιπόν τα δώδεκα ευαγγέλια, και γιατί δεν τα ξέρει ο κόσμος (θρησκευόμενοι και μη);
Σας φιλώ με προσμονή.
¹ ελληνόφωνη, για να είμαι πιο ακριβής.
² σκέψεις!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)