Οι δύο πιο πρόσφατες αναρτήσεις μου μάζεψαν αρκετά κολακευτικά σχόλια. Ο φίλος ο Νίκος (όχι εκείνος που, νεώτερος ων, λιθοβολούσα) ανέφερε πως σε αντίστοιχες φάσεις δικές του (όπως πρόσφατα), αργεί να αναρτήσει θέματα επειδή αισθάνεται πως (με δικά μου λόγια) θα πρέπει όσα φρέσκα γράψει, να είναι αντάξια των προηγούμενων. Εγώ, από την άλλη, ελέγχοντας την Διακήρυξη Ανεξαρτησίας και το Συμβόλαιο με το Λαό του δικού μου ιστολογίου, διαπίστωσα πως δεν είχα αναλάβει τέτοιες ευθύνες, οπότε (ήδη) επιτρέπω στον εαυτό μου να επανέλθω στην βαρετή μετριότητα. Στο κάτω-κάτω, η συνεχής ανοδική πορεία επιφέρει και μεγάλες πτώσεις, ενώ το πάνω-κάτω είναι πιο ομαλό όταν το δεις από απόσταση. Το κόλπο είναι να έχεις καρέκλα με ροδάκια, ώστε να βλέπεις την τεθλασμένη γραμμή (και όχι καμπύλη) υποδοχής και αποδοχής αναρτήσεων από το σωστό σημείο.
Οπότε:
1. Γκρίνια (για να μη ξεχνιόμαστε): είσαι αυτός που αναλαμβάνει την ελληνικοποίηση των ηχητικών μηνυμάτων παιδικών παιχνιδιών. Σου φέρνουν ένα κινέζικο παιδικό τηλέφωνο, μεταφράζεις τα κειμενάκια, βρίσκεις μια κοπέλα με ευχάριστη φωνή, και τι την βάζεις να απαγγείλει για την πώληση του παιχνιδιού στην Ελλάδα;
«Γεια σου! Αυτός είναι ο χειριστής!» (“Hello, this is the operator.” υποθέτω)
«Γεια σου! Αυτή είναι η πληροφορία!» (“Hello, this is information.” αντίστοιχα)
☢☏☹☭☄☠!!!
2. Η θεία Λένα συμβουλεύει: δεν καταλαβαίνω γιατί, σε μια χώρα που ξεσκίζεται στο νεσκαφέ, μια γαλατοβιομηχανία να προωθεί νέες οπές στις κονσέρβες της με αντίστοιχα καπάκια (δώρο στις οικονομικές συσκευασίες), ενώ υπάρχει μια καταπληκτική λύση για να μη παίρνει μυρωδιές το γάλα που εδώ και χρόνια είχαμε διαθέσιμη:
Δεν θυμάμαι πότε και πού είχα πρωτοδεί αυτή τη χρήση, αλλά νομίζω πως έχω ξαναδεί σχετική αναφορά στο blog άλλου φίλου.
¹ Somebody Else's Problem
² Everybody Else's Problem (But Mine)
