Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Αποριών συνέχεια

Αν ο σκοπός μας είναι να πέσουν οι τιμές παρέα με τους μισθούς ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικοί, γιατί δεν κατεβαίνουν οι τιμές των ενοικίων και των καυσίμων;

Συγγνώμη που ρωτάω βλακείες, είμαι πολύ απλοϊκός στη σκέψη.

Επίσης, ευχές για το άρτι αφιχθέν νέο μέλος της οικογένειας azrael.

Young Wisdom

Λόγω ασθένειας, πυρετού και ακανόνιστου ύπνου, τα παιδιά είναι ακόμα ξύπνια (ώρα 12 το βράδυ). Ο Μενέλαος είναι έτοιμος για ζντουπ, ο Αλέξανδρος είναι υπερενεργητικός. Στο Ράδιο-Αρβύλα (ακούω από μέσα στο σαλόνι) έβαλαν κομμάτι από το τραγούδι της Ελλάδας για τη Eurovision, ενώ εγώ είμαι στην κουζίνα και διαβάζω ειδήσεις. Κάποια στιγμή ακούγεται ο Αλκαίος να λέει τα «όπα-όπα-όπα-ε» του, οπότε βάζει μια φωνή ο Αλέξανδρος: «Μπαμπά!» και έρχεται στην κουζίνα να μου πει: «Αυτό είναι το τραγούδι του Καραγκιόζη.»

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Nightmare on Various-Trees-st

Χτυπάει το τηλέφωνο. 2106752---, βλέπω, δεν πρέπει να είναι ενημέρωση/πώληση. Απαντώ.

–Παρακαλώ.
–Είστε ο κύριος Χρήστος Γεωργίου;
–Ο ίδιος.
–Σας τηλεφωνώ από τη ΔΟΥ Ψυχικού, βρήκα το τηλέφωνό σας από τη δήλωση εισοδήματος που κάνατε μέσω internet το 2008. Είναι για κάποια ποινικά που έχουν λήξει από τις 31 Μαρτίου του 2010. Το ποσό είναι ογδόντα πέντε χιλιάδες.
–Πώς είπατε;! (ένα καρδιακό, ένα εγκεφαλικό, μια κατάρρευση πνεύμονα)
–Ναι, να επαληθεύσουμε το ΑΦΜ. 0295—
–Όχι, όχι, δεν είναι το δικό μου.
–Τηλεφωνούμε επειδή ψάχνουμε—
–Μα το ΑΦΜ δεν φαίνεται από τη δήλωση;
–Εσείς είστε του Μιχαήλ;
–Όχι, του Αθανασίου. Κυρία μου, με κατατρομάξατε!
–Μάλιστα, με συγχωρείτε. Καλημέρα σας.

Βγήκαν να μαζέψουν λεφτά, το καταλαβαίνω… αλλά πολύ ατσούμπαλα. Όχι κι έτσι, ρε παιδιά.

In other news, δεν έχω ακούσει κάτι άλλο για εκείνη τη φήμη που είχα αναφέρει στο buzz.

The rainmaker

Βροχοποιός ήταν ένας παλιός συνάδελφος, ο Γιώργος. Το υποψιαζόμουν, όμως, και για τη γυναίκα μου. Ας πούμε, το Σ/Κ θα λείπουμε εκτός Αθηνών για κάποιο γάμο, και προφανώς ήθελε να πλύνουμε το αυτοκίνητο. Πήρε τον Αλέξανδρο το απόγευμα και πήγαν στο κοντινό πλυντήριο, όπου είναι πελάτισσα και είχε κερδίσει και ένα πλύσιμο δωρεάν.

Τώρα, να τα αποτελέσματα. Κοντεύει να τελειώσει ο Μάιος και έξω βρέχει καρεκλοπόδαρα.

Ο Μενέλαος, από την άλλη, είναι στη φάση του «γιατί». Ο νονός του σήμερα, που είχε λίγες μέρες να μιλήσει μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πρόοδό του στο επικοινωνιακό θέμα, ή τουλάχιστον έτσι μου είπε όταν επιτέλους ο μικρός έφερε και σ' εμένα το τηλέφωνο.

Έλεγα, λοιπόν, για το «γιατί». Ξέρετε, «γιατί αυτό;», απαντάς «γιατί το άλλο.» και σε ξαναρωτάει απλώς αντικαθιστώντας την τελεία σου με ερωτηματικό και πάει λέγοντας. Όταν καταφέρνω να κλείσω κύκλο (Γιατί Α;—Γιατί Β.—Γιατί Β;—Γιατί Γ.— Γιατί Γ;—Γιατί Α.), παύω να σκέφτομαι και το πάω στο ρελαντί μέχρι να βαρεθεί. Κάποιες άλλες φορές φτάνουμε σε αξιώματα, και αναγκαστικά σταματάω (π.χ. –Γιατί το λένε κίτρινο; –Γιατί κάπως έπρεπε να το πούμε, παιδί μου, και το είπαμε έτσι.)

Ενίοτε κολλάω και σε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα.

–Γιατί κλείνουμε τη σίτα;
–Για να μη μπουν οι μύγες.
–…
–Γιατί μας ενοχλούν.
–…
–Γιατί είναι βρώμικες.
–…
–Γιατί πάνε στις βρωμιές.
–…
–Για να φάνε.
–…
–Γιατί πεινάνε.
–…
–Για να ζήσουν.
–…
–Γιατί θέλουν να ζήσουν.
–…
–Γιατί είναι ζωντανές.
–…
–Γιατί το βλέπουμε που είμαστε κι εμείς ζωντανοί.
–…(πιο δύσκολο, περιορίστηκε στο «γιατί είμαστε κι εμείς ζωντανοί;»)
–Εδώ, παιδάκι μου, δεν μπορεί να σου απαντήσει ο δόλιος σου πατέρας.

Συμπλήρωση: θυμήθηκα το υπέροχο adventure game Day of the tentacle. Δύο πλοκάμια απέκτησαν νοημοσύνη λόγω πυρηνικών αποβλήτων σε κάποιον υπόνομο, και φυσικά η πρώτη τους επιθυμία ήταν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο τρελός καθηγητής με τη χρονομηχανή αποφασίζει να διορθώσει τα πράγματα, και σε ένα από τα σκέλη της ιστορίας στέλνει διακόσια χρόνια πίσω τον μεταλλά της παρέας των παιδιών που συχνάζουν στο σπίτι του. Εκείνος βρίσκεται στη φάση που ήταν να υπογράψουν οι “founding fathers” την Αμερικανική διακήρυξη της ανεξαρτησίας. Χρειάζεται κάτι από το γραφείο όπου θα υπογράψουν, αλλά δεν μπορεί να το πάρει πριν φύγουν, και δεν θα φύγουν πριν υπογράψουν. Είναι όλοι εκεί εκτός από τον Βενιαμίν Φρανκλίνο. Πας έξω και τον βρίσκεις: πετάει χαρταετό και περιμένει να ανακαλύψει τον ηλεκτρισμό, και σκοπεύει να κάτσει εκεί όσο χρειαστεί.

Η μέρα είναι ηλιόλουστη και δεν υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό. Άρα ο μεταλλάς πρέπει να φέρει βροχή.

Είχα γελάσει απίστευτα πολύ στο σημείο εκείνο, διότι μου ήταν ένας από τους πιο προφανείς γρίφους σε adventure game ποτέ· βλέπετε, είχα προσέξει πως έξω από την έπαυλη υπήρχε ένα κάρο που ήταν μες στη βρώμα.