Ίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιχα

Τα όνειρα, καμιά φορά γίνονται πραγματικότητα.

Επιτέλους. Και δε χρειάστηκε να το τραβήξουμε πολύ.

ΥΓ (αφού τελείωσα το επεισόδιο, επειδή τα προηγούμενα τα έγραψα καπάκι στο σόλο που θα μείνει στην ιστορία ως «Τομ-Σώγιερ» ;-)

Καλό επεισόδιο το διπλό, που τόσο καλό είχα πολύ καιρό να δω από το Lost. Ε, ο Τσάρλι δε χρειαζόταν να πεθάνει, λίγο πάνω από το φινιστρίνι το νερό κανονικά θα σταμάταγε, μερικές ανάσες και μετά με λίγο στρίμωγμα έβγαινε έξω. Αλλά δε μπειράζει.

Συμπαθέστατο το flash-front του Τζακ. Ωραίο cliff-hanger, και μπράβο τους που έδεσαν το επεισόδιο με το Φολκσβάγκεν ώστε να πούμε εμείς «α, δεν ήταν φίλερ, ξέρανε τι κάνανε».