Πρόωρα ρουσφέτια

Αχ, κύριε Ψινάκη μου, πολύ χάρηκα που θα υποβάλετε υποψηφιότητα για δήμαρχος Αθηναίων. Και εγώ που δεν έχω μεταδημοτεύσει ακόμα, παρά την ήδη μακρόχρονη διαμονή μου σε βορειότερα προάστεια, θα χαρώ να σας συμπαρασταθώ με την ψήφο μου.

Βρήκα το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω αυτής της εν είδει ανοιχτής επιστολής ανάρτησης στο ιστολόγιό μου, επειδή είμαι σίγουρος πως είστε ένας άνθρωπος με την ισχυρή βούληση και τους πολιτικούς όρχεις που απαιτούνται για να επανορθώσετε μια κατάφωρη αδικία.

Όπως ξέρετε, ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν έχει βρει την αναγνώριση που του αξίζει, παρά την ανυπέρβλητη προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο. Πιστεύω πως συμφωνείτε μαζί μου, οπότε κι εγώ από μέρους μου σας υποβάλλω τεχνική πρόταση για να διευκολύνω το έργο σας. Επικοινώνησα ήδη με επαγγελματίες με άποψη για το συγκεκριμένο θέμα (γλύπτης, πολιτικός μηχανικός, διακοσμητής εξωτερικών χώρων με PhD στο feng-shui κλπ) και κατέληξα στα εξής:

‣ Η τίμηση του Λάμπρου Κωνσταντάρα θα πρέπει να γίνει μέσω ολόσωμου αγάλματος από Πεντελικό μάρμαρο ή από ορείχαλκο· τι από τα δύο, το αφήνω στη διακριτική σας ευχέρεια.

‣ Το άγαλμα θα πρέπει να τοποθετηθεί σε βάση ακριβώς στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος.

‣ Οι πανάρχαιοι Κινεζικοί κανόνες για τη μεγιστοποίηση του τσι τάσσουν τον προσανατολισμό του αγάλματος στις 98° δεξιόστροφα του βορρά· δηλαδή, το άγαλμα να βλέπει ακριβώς ανατολικά, και μετά στρίψτε το 8° ακόμα κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού.

‣ Επειδή ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι αείμνηστος, προφανώς δεν μπορεί να ποζάρει για το άγαλμα, οπότε μπήκα στον κόπο να διαλέξω τυχαία μια χαρακτηριστικά λεβέντικη εικόνα του μεγάλου μας ηθοποιού. Την παραθέτω εδώ καθαρά για τη δική σας διευκόλυνση:



Ταιριαστή επιγραφή, νομίζω, θα ήταν το «Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι».

Σας ευχαριστώ πολύ,

ένας εκ των προτέρων ενθουσιασμένος δημότης σας

Επιχειρησιακό πνεύμα

Στο πνεύμα των "τσοντών" με ευρηματικούς τίτλους (Κλεοπάρτα, Ο παλούκι λουκ και η άγρια στύση κτλ), προλαβαίνουμε να γυρίσουμε μια υπερπαραγωγή με τον τίτλο “Large Hard-On Collector” ή όχι;

Αλλού πας και το δίνεις

Πώς να γράψεις στο blog σου, όταν αναλώνεσαι αλλού; Τα ξανά'παμε αυτά. Εγώ μπορεί να μην ξιφασκώ σε φόρα/φόρουμζ τύπου Ένωση Γαλακτοπαραγωγών Μητέρων Ελλάδος, αλλά όσο και να το κάνεις, το νυχτοπερπάτημά μου το κάνω, είτε σε άλλα blogs, είτε σε άλλα φόρα, λέω και καμιά κουβέντα παραπάνω ενίοτε. Δεν θα παραθέσω σχετικά λινξ επειδή βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Θα παραθέσω όμως το ακόλουθο, μιας και μου είπαν δύο φίλοι, «να, αυτά στο blog να τα γράφεις».

Ανάμεσα στα μέλη του Greek TV Subs —όπου ανήκω στη σεσημασμένη ομάδα των μεταφραστών σειρών— βρίσκεται και μια δημοσιογράφος (προφανώς, όχι μόνο μία, αλλά για μία θα μιλήσουμε τώρα), ονόματι Αφροδίτη Σημ ε, Πολίτη. Η γυναίκα, να 'ναι καλά, δεδομένου πως η παροχή υποτίτλων στην ελληνική δεν υπάγεται ακόμα στις παράνομες διαδικτυακές δραστηριότητες, αρθρογράφησε στο On/Off της Ελευθεροτυπίας το εξής: «Δικτυωμένοι στη Μετάφραση».
Ανοίχτηκε και σχετικό θέμα στο GTvS, όπου όλοι χαρήκαμε για την όποια διαφήμιση έγινε για το site. Κάποιοι πιο ενθουσιώδεις το είδαν ως επιβράβευση, και αντίστοιχα ενθουσιώδη ήταν και τα σχόλιά τους· εγώ διαφωνώ, μιας και όπως είπα ήδη το θεωρώ απλώς διαφήμιση. Δεν ήθελα όμως να εκθέσω άμεσα τις απόψεις μου, μιας και τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια ένταση λόγω κάποιων περιστατικών, και δεν ήθελα να ριψοκινδυνεύσω να θεωρηθεί ως εχθρικό ή επιθετικό το ύφος μου, αφού δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση, μόνο συζήτηση ήθελα να κάνω. Οπότε βρήκα έναν άλλο τρόπο να πω αυτά που ήθελα.

Διάστημα (μεταξύ εκλογών): το τελικό σύνορο

Έρχονται οι δημοτικές εκλογές, και λογικά στο πανελλήνιο έχουμε οργασμό μονοδρομήσεων, επισκευών οδοστρωμάτων και λοιπών επιθυμητών και ανεπιθυμήτων εργασιών.

Μιας και επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι ο οίστρος δημιουργικότητας των τοπικών προυχόντων μεγιστοποιείται τα καλοκαίρια πριν από τις δημοτικές εκλογές, διαπιστώνουμε ότι το διάστημα των 4 χρόνων μεταξύ εκλογών είναι υπερβολικά μεγάλο. Προτείνω ανεπιφύλακτα να κάνουμε δημοτικές εκλογές κάθε χρόνο, χωρίς ψηφοδέλτια (για λόγους φιλικότητας στο περιβάλλον) αλλά με παλιά PC στα διάφορα εκλογικά διαμερίσματα.

Αναλύω: Το διάστημα του ενός χρόνου θα μπορούσε να μειωθεί, πλην όμως έχουμε τη παγκόσμια σταθερά της προεκλογικής εκστρατείας. Αυτή έχει αποδειχτεί από μεγάλα μαθηματικοεκλογολογικά μυαλά βάσει της αρχής της απροσδιοριστίας του Heineken ότι δεν μπορεί να κατέβει κάτω από τους 3 μήνες. Επίσης, όπως έχει αποδειχτεί από πολύχρονες έρευνες ξενοβιολόγων, ο τυπικός πολιτικός δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν περάσει τουλάχιστον ένα τετράμηνο αυτοπρόκλησης εκδορών δια του ξυσίματος. Προσθέτοντας τα δύο προαναφερθέντα διαστήματα με το δίμηνο (κατά μέσο όρο) παραγωγής έργου κατά την καλοκαιρινή περίοδο, και στρογγυλεύοντας στο έτος έχουμε το ιδανικό διάστημα μεταξύ δημοτικών εκλογών. Όπερ έδει δείξαι (τελεία τζι άρ).

Θέτοντας το intra-δημο-εκλογικό διάστημα στο ένα έτος, έχουμε μεγιστοποίηση παραγωγής έργου. Η εντροπία θα κάνει την εμφάνισή της, βέβαια, αφού κάθε χρόνο θα υπάρχουν δρόμοι που θα αλλάζουν φορά στη μονοδρόμησή τους (ανάλογα με το ποιος ζήτησε ακρόαση από το δήμαρχο), αλλά σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα θα είναι εμφανή ήδη από την πρώτη εβδομάδα.

Τώρα, για τις εθνικές εκλογές, δεν έχω άμεση αντίστοιχη λύση. Εκεί υπάρχει το ιατρικό φαινόμενο της μετεκλογικής έκλαμψης, όπου η απώλεια της εξουσίας για ένα κόμμα σημαίνει αυτόματα ότι το μυαλό τους καθαρίζει, συνειδητοποιούν τι πήγαινε στραβά τόσο καιρό και τι πρέπει να γίνει για να διορθωθούν τα πράγματα, οπότε και αρχίζει τη σκληρή κριτική στο κυβερνόν κόμμα, το οποίο έχει περιέλθει στην αντίθετη κατάσταση, την μετεκλογική διάλειψη, λόγω άγχους από την νεοαποκτηθείσα ή νεοεπιβεβαιωθείσα δύναμη λαϊκής κυριαρχίας. Γενικά είναι πολύ δύσκολα αυτά τα πράγματα και έχω πέσει σε βαθιά νερά με όλες τις παραμέτρους εκδήλωσης των συγκεκριμένων ασθενειών, όσο και αν προσπάθησα να τα εκλαϊκεύσω για εσάς αλλά και για μένα.

Αν βγάλετε καμία άκρη, μου λέτε κι εμένα.