Με αφορμή μια σύμπτωση, θυμήθηκα τις πλέον πρόσφατες ατάκες των κανακάρηδων:
Ο Αλέξανδρος δηλώνει πως θέλει να τρώει μόνο μακαρόνια με κιμά και φακές. Του υπενθυμίζω (επειδή πολλές φορές τα έχουμε συζητήσει) τα πλεονεκτήματα του να τρώμε απ' όλα, οπότε με καθησυχάζει: «Όχι, μπαμπά, εννοώ πως αυτά μου αρέσει να τρώω. Και βέβαια θα τρώω απ' όλα, μη συναγχώνεσαι.»
Ο Μενέλαος στο αυτοκίνητο προσπαθεί να με πείσει να πάμε βόλτα γύρω από το Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά επειδή είχαμε κάτσει αρκετή ώρα μετά το σχόλασμα στην αυλή του παιδικού σταθμού για να παίξουν, αρνούμαι. Προσπαθεί με γκρίνια να τα καταφέρει, οπότε αρχίζω κι εγώ το παραμύθι («έχεις καταφέρει ποτέ οτιδήποτε μαζί μου κλαίγοντας;» «σας είχα πει ότι άμα κάτσουμε πολλή ώρα στον παιδικό σταθμό ΔΕΝ θα πάμε βόλτα» κλπ), και εκείνος καταφεύγει στη φραστική βία:
«ΜΠΑΜΠΑ! ΜΗ ΜΙΛΑΘ!»
«Γιατί να μη μιλάω; Επειδή έχω δίκιο;» [με ύποπτα ήρεμη φωνή, οπότε την ψυλλιάζεται]
«…Όχι, μπαμπά, θου λέω "μη μιλάθ" για να ακούμε τα τραγούδια.» [στο ραδιόφωνο]
Ε, άμα είναι για να απολαμβάνουμε την τέχνη, ας μη μιλάω κι εγώ. :)
ΥΓ σιχάθηκα τη ζωή μου στο δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης για το θέμα των συμβασιούχων. Έμαθα ότι δεν φταίνε οι τωρινοί αλλά οι παραπροηγούμενοι (επειδή προηγούμενοι ήταν οι ίδιοι), είδα τα χαζά πολιτικά τερτίπια, αντιπάθησα τον Δήμαρχο που, όταν μια γονέας εκπρόσωπός μας προσπάθησε να πει αυτά που θέλαμε όπως και είχαμε αιτηθεί, την ρώτησε αρχικά «Εσείς τι μιλάτε; Ποιος σας ψήφισε;» και πιο μετά, επειδή ανέβηκαν οι τόνοι, την είπε προβοκατόρισσα, μας χαρακτήρισε όλους τους παρόντες γονείς ως «κουκουέδες» (δεν το είπε έτσι, είπε ότι κατάλαβε ποια παράταξη εκπροσωπούμε οπότε πετάχτηκε να διαμαρτυρηθεί και ο κουκουές στο δημοτικό συμβούλιο), και αρνήθηκε να καταλάβει ότι με το μειωμένο προσωπικό εδώ και μερικές ημέρες οι παιδικοί σταθμοί του Αμαρουσίου δεν είναι πια τα Ηλύσια Πεδία Των Παιδικών Σταθμών, και αν δεν γκρινιάζαμε τόσα χρόνια ήταν επειδή το προσωπικό ήταν επαρκές. Ανάθεμα τα μυαλά των πολιτικών. Δυστυχώς δεν είχα εγώ το μικρόφωνο, αλλιώς μπορεί να ήμουν τώρα ο πρώτος πολιτικός εξόριστος από έναν δήμο.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα stupidity. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα stupidity. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Big Bother
Η ανάρτηση της οποίας έκλεψα τον τίτλο ήταν διαφωτιστική. Μου εξήγησε με απόλυτη σαφήνεια γιατί, ενώ συνεχώς προστίθενται νέοι ψηφοφόροι στο εκλογικό δυναμικό της χώρας, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συνεχίζουν να παίρνουν τις περισσότερες ψήφους.
Χρειάζεται να το μεταφράσω; Δεν νομίζω.
Χρειάζεται να το μεταφράσω; Δεν νομίζω.
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Nightmare on Various-Trees-st
Χτυπάει το τηλέφωνο. 2106752---, βλέπω, δεν πρέπει να είναι ενημέρωση/πώληση. Απαντώ.
–Παρακαλώ.
–Είστε ο κύριος Χρήστος Γεωργίου;
–Ο ίδιος.
–Σας τηλεφωνώ από τη ΔΟΥ Ψυχικού, βρήκα το τηλέφωνό σας από τη δήλωση εισοδήματος που κάνατε μέσω internet το 2008. Είναι για κάποια ποινικά που έχουν λήξει από τις 31 Μαρτίου του 2010. Το ποσό είναι ογδόντα πέντε χιλιάδες.
–Πώς είπατε;! (ένα καρδιακό, ένα εγκεφαλικό, μια κατάρρευση πνεύμονα)
–Ναι, να επαληθεύσουμε το ΑΦΜ. 0295—
–Όχι, όχι, δεν είναι το δικό μου.
–Τηλεφωνούμε επειδή ψάχνουμε—
–Μα το ΑΦΜ δεν φαίνεται από τη δήλωση;
–Εσείς είστε του Μιχαήλ;
–Όχι, του Αθανασίου. Κυρία μου, με κατατρομάξατε!
–Μάλιστα, με συγχωρείτε. Καλημέρα σας.
Βγήκαν να μαζέψουν λεφτά, το καταλαβαίνω… αλλά πολύ ατσούμπαλα. Όχι κι έτσι, ρε παιδιά.
In other news, δεν έχω ακούσει κάτι άλλο για εκείνη τη φήμη που είχα αναφέρει στο buzz.
–Παρακαλώ.
–Είστε ο κύριος Χρήστος Γεωργίου;
–Ο ίδιος.
–Σας τηλεφωνώ από τη ΔΟΥ Ψυχικού, βρήκα το τηλέφωνό σας από τη δήλωση εισοδήματος που κάνατε μέσω internet το 2008. Είναι για κάποια ποινικά που έχουν λήξει από τις 31 Μαρτίου του 2010. Το ποσό είναι ογδόντα πέντε χιλιάδες.
–Πώς είπατε;! (ένα καρδιακό, ένα εγκεφαλικό, μια κατάρρευση πνεύμονα)
–Ναι, να επαληθεύσουμε το ΑΦΜ. 0295—
–Όχι, όχι, δεν είναι το δικό μου.
–Τηλεφωνούμε επειδή ψάχνουμε—
–Μα το ΑΦΜ δεν φαίνεται από τη δήλωση;
–Εσείς είστε του Μιχαήλ;
–Όχι, του Αθανασίου. Κυρία μου, με κατατρομάξατε!
–Μάλιστα, με συγχωρείτε. Καλημέρα σας.
Βγήκαν να μαζέψουν λεφτά, το καταλαβαίνω… αλλά πολύ ατσούμπαλα. Όχι κι έτσι, ρε παιδιά.
In other news, δεν έχω ακούσει κάτι άλλο για εκείνη τη φήμη που είχα αναφέρει στο buzz.
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
κρίση -απλοί υπολογισμοί ΚΡΙΣΗ.pps
Το λάβατε κι εσείς, αυτό που λέει πως αν αντί η οικονομική ενίσχυση να δοθεί στις τράπεζες, να μοιραστεί στον κόσμο και να γίνουμε όλοι εκατομμυριούχοι;
Εγώ το έλαβα ήδη από δύο γνωστούς. Πολύ εντυπωσιακά δεν τα λένε;
Ειρωνεία τέλος, γαμώ τους ηλίθιους που τα γράφουν αυτά τα powderpoints, ή εξυπνάκηδες που θεωρούν πως στέλνουν σε ηλίθιους. Γαμώ τις απλές πράξεις, γαμώ, και γαμώ τις παπαριές που υποτίθεται πως έστειλε «ένας απλός τηλεθεατής στο CNN».
Αν διαιρέσουμε τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια της οικονομικής ενίσχυσης, λέει, και τα μοιράσουμε στα 6,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους του κόσμου, ο καθένας μας θα πάρει 104 εκατομμύρια δολάρια.
Δοκίμασα στο Calc των windows, στο POSIX units και στον interpreter της Python, και όλα είναι άχρηστα, γιατί μου βγάζουν ότι μου αντιστοιχούν μόνο 104 δολάρια, επιβεβαιώνοντας έτσι και την δική μου προ ηλεκτρονικών βοηθημάτων υποψία ότι τον πούλον θα πάρω. (Νίκο, μη πεταχτείς σαν πορδή)
Το ίδιο και με τα 26 δισ. ευρώ της Γαλλίας διαιρεμένα με τους 60 εκ. κατοίκους της: ο «απλός τηλεθεατής» βρίσκει πως ο κάθε Γάλλος θα πάρει 433,33 εκατομμύρια ευρώ, ενώ εγώ βρίσκω μόνο 433 ευρώ (περίπου όσα δίνει και το ταμείο ανεργίας).
Θα λείψω μερικές μέρες στη Γαλλία, επειδή έχω ακούσει πως εκεί τα έχουν φτυσμένα τα Windows και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποιούν Gentoo με USE flags τα -ffast-math και -funsafe-math-optimizations. Όταν έρθω εκατομμυριούχος, μη μου ζητάτε λεφτά.
Εγώ το έλαβα ήδη από δύο γνωστούς. Πολύ εντυπωσιακά δεν τα λένε;
Ειρωνεία τέλος, γαμώ τους ηλίθιους που τα γράφουν αυτά τα powderpoints, ή εξυπνάκηδες που θεωρούν πως στέλνουν σε ηλίθιους. Γαμώ τις απλές πράξεις, γαμώ, και γαμώ τις παπαριές που υποτίθεται πως έστειλε «ένας απλός τηλεθεατής στο CNN».
Αν διαιρέσουμε τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια της οικονομικής ενίσχυσης, λέει, και τα μοιράσουμε στα 6,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους του κόσμου, ο καθένας μας θα πάρει 104 εκατομμύρια δολάρια.
Δοκίμασα στο Calc των windows, στο POSIX units και στον interpreter της Python, και όλα είναι άχρηστα, γιατί μου βγάζουν ότι μου αντιστοιχούν μόνο 104 δολάρια, επιβεβαιώνοντας έτσι και την δική μου προ ηλεκτρονικών βοηθημάτων υποψία ότι τον πούλον θα πάρω. (Νίκο, μη πεταχτείς σαν πορδή)
Το ίδιο και με τα 26 δισ. ευρώ της Γαλλίας διαιρεμένα με τους 60 εκ. κατοίκους της: ο «απλός τηλεθεατής» βρίσκει πως ο κάθε Γάλλος θα πάρει 433,33 εκατομμύρια ευρώ, ενώ εγώ βρίσκω μόνο 433 ευρώ (περίπου όσα δίνει και το ταμείο ανεργίας).
Θα λείψω μερικές μέρες στη Γαλλία, επειδή έχω ακούσει πως εκεί τα έχουν φτυσμένα τα Windows και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποιούν Gentoo με USE flags τα -ffast-math και -funsafe-math-optimizations. Όταν έρθω εκατομμυριούχος, μη μου ζητάτε λεφτά.
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009
Άιντε ρε χαμέν'
Πανικός στην επικοινωνία με τους θείους, επειδή τα ταχυδρομεία έφεραν πρώτα το δεύτερο επεισόδιο και το πρώτο άργησε. Παγκοσμίως καμένοι εκλιπαρούν, βρίζουν, τρώνε τα νύχια τους. Ένας προτρέπει (και συνεχίζω επειδή άμα σηκώνεσαι συνέχεια αυτά παθαίνεις): «Πρέπει να αντέξουμε στον πειρασμό και να μη δούμε το δεύτερο πρώτα. Αν όμως δεν αντέξετε, πείτε πως είδατε flash forward.»
Σχόλια που βρήκα ιδιαζόντως διασκεδαστικά μέσα στον κυκεώνα:
“It's like waiting in line for the next Harry Potter or something like that, but much more comfortable”
Σε στιλ συζήτησης να σπάσουμε τον πάγο:
“does anyone here like lost?”
Η πολιτική σκοπιά:
“this is OBAMA's fault, when Bush was the president, Lost episodes were always on time!!!”
Σχόλια που βρήκα ιδιαζόντως διασκεδαστικά μέσα στον κυκεώνα:
“It's like waiting in line for the next Harry Potter or something like that, but much more comfortable”
Σε στιλ συζήτησης να σπάσουμε τον πάγο:
“does anyone here like lost?”
Η πολιτική σκοπιά:
“this is OBAMA's fault, when Bush was the president, Lost episodes were always on time!!!”
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
Ξαποδώ
Σύμφωνα με μαθηματικά τεκμηριωμένους υπολογισμούς, όταν γεννήθηκα η ώρα Unix (“seconds since the Epoch”) ήταν ακριβώς 66666666, για σχετικά ευρείες τιμές του «ακριβώς» (ας πούμε, ±14 λεπτά της ώρας :). Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως μάλλον είμαι ο Αντίχριστος, και άργησα να το συνειδητοποιήσω (είμαι ήδη 37 παρά!), οπότε πρέπει να σκεφτώ σοβαρά τις κινήσεις μου από εδώ και στο εξής.
Για παράδειγμα, να αφήσω τον κόσμο να συνεχίσει την καθοδική του πορεία; Δεν χρειάζεται να κάνω πολλά πράγματα, απλά να κάθομαι και να βλέπω. Ή να έρθω σε επαφή με τις κυβερνήσεις του κόσμου τούτου για να εξασφαλίσω κάποια προίκα για τα παιδιά μου; Σίγουρα δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τις ορδές των δαιμονισμένων ακολούθων μου όσο κι αν το ήθελα, έστω κι αν είναι αξιόλογα άτομα όπως η Δήμητρα Μαργέτη, διότι έχω οικογένεια και ποιος θα ξεσκατίζει τα μικρά; Δεν τολμώ να αφήσω τα παιδιά με κάποιον ακόλουθο, μπορεί να του έρθει να κάνει καμιά ανθρωποθυσία.
Τέλος πάντων, ας κάνουν οι ακόλουθοι τις απαραίτητες σχετικές τελετές, αλλά να μη περιμένουν ότι θα πηγαίνω μόνο και μόνο επειδή μου έστειλαν πρόσκληση.
Ο Darth Alexander σε παλαιότερη φάση σχεδιασμού της κυριαρχίας του κόσμου, ίσως πριν του πω “Look… I am your father”
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Αν το μέλλον σας ήταν η κυριαρχία του κόσμου τούτου και η κόντρα με τον Μεγάλο για το ποιος θα κερδίσει τις περισσότερες ψυχές, θα συνεχίζατε να υποτιτλίζετε ξένες σειρές;
Για παράδειγμα, να αφήσω τον κόσμο να συνεχίσει την καθοδική του πορεία; Δεν χρειάζεται να κάνω πολλά πράγματα, απλά να κάθομαι και να βλέπω. Ή να έρθω σε επαφή με τις κυβερνήσεις του κόσμου τούτου για να εξασφαλίσω κάποια προίκα για τα παιδιά μου; Σίγουρα δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τις ορδές των δαιμονισμένων ακολούθων μου όσο κι αν το ήθελα, έστω κι αν είναι αξιόλογα άτομα όπως η Δήμητρα Μαργέτη, διότι έχω οικογένεια και ποιος θα ξεσκατίζει τα μικρά; Δεν τολμώ να αφήσω τα παιδιά με κάποιον ακόλουθο, μπορεί να του έρθει να κάνει καμιά ανθρωποθυσία.
Τέλος πάντων, ας κάνουν οι ακόλουθοι τις απαραίτητες σχετικές τελετές, αλλά να μη περιμένουν ότι θα πηγαίνω μόνο και μόνο επειδή μου έστειλαν πρόσκληση.
Ο Darth Alexander σε παλαιότερη φάση σχεδιασμού της κυριαρχίας του κόσμου, ίσως πριν του πω “Look… I am your father”
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Αν το μέλλον σας ήταν η κυριαρχία του κόσμου τούτου και η κόντρα με τον Μεγάλο για το ποιος θα κερδίσει τις περισσότερες ψυχές, θα συνεχίζατε να υποτιτλίζετε ξένες σειρές;
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
Βλάκες
Είχα βάλει κάποια στιγμή, νομίζω, στα δεξιά links (τα «Με άρεσαν»), κάποιο θέμα στο StackOverflow για τις κακές συνήθειες των προγραμματιστών. Σε εκείνο το θέμα είχα βάλει δύο απαντήσεις. Η μία από τις δύο θεωρήθηκε "offensive" από τουλάχιστον 5 άλλους. Ανέφερε μια τζιζ κακή λέξη και ένα γεγονός που είχε μακρινή σχέση με σεξ. «Δεν βαριέσαι», λέω από μέσα μου, «αυτά έχει η πολυπολιτισμική ποτάνα κενωνία του ιντερνέτ». Επαναφέρω (undelete) την απάντησή μου και την διορθώνω με ένα χορταστικό CENSORED, όπου πλέον δεν υπήρχε τίποτα υβριστικό και προσβλητικό. Ο μόνος τρόπος να δεις τι έλεγε πριν, ήταν να δεις το ιστορικό διορθώσεων της απάντησης.
Ε, πάλι “offensive” το ψήφισαν :)
Ε, πάλι “offensive” το ψήφισαν :)
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008
Το μπζωνιστήρι
Κάναμε στον Αλέξανδρο (η Αθανασία ζωντανά εκεί, εγώ δια του τηλεφώνου από εδώ) εντατικό φροντιστήριο, επειδή όταν μια κυρία στην παραλία τον ρώτησε «Πώς λένε τον μπαμπά σου;», εκείνος απάντησε «αουίς!».
Όσο ήμουν ακόμα στη Λευκάδα, όταν ήταν εκεί και ο Νίκος με τη Βάσω, πήγαμε όλοι μαζί μια μονοήμερη εκδρομή με το Auris.
Οι άντρες κάτσαμε μπροστά, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, όπως αποδείχτηκε.
Όταν ξεκινήσαμε και το αυτοκίνητο ξεπέρασε την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 20 χαω, άρχισε το μπιμπίπ για τις ζώνες. Οι γυναίκες μας από πίσω, προφανώς, ρώτησαν γιατί δεν φορέσαμε τις ζώνες μας ακόμα. Εξήγησα πως είναι θέμα ανδρικής αξιοπρέπειας και μάχης για επικράτηση, και ο Νίκος ακολούθησε. Για 30 δευτερόλεπτα υποστήκαμε το μπιμπίπ, για 90 δευτερόλεπτα το μπιμπιμπίπ, και για το σύνολο των 120 προαναφερθέντων δευτερολέπτων τις απόπειρες ανάκρισης, γκρίνιας, χλευασμού και απόρριψης από τις γυναίκες μας. Την ώρα που φτάναμε στον κεντρικό δρόμο, δύο λεπτά αργότερα και συμφώνως με τας γραφάς (Toyota Auris User's Guide, στο κάτω ντουλαπάκι), τα μπιμπίπ σταμάτησαν. Με αίσθημα ηδονής και τουλάχιστον 5 πόντους μεγαλύτερο πέος, φορέσαμε τις ζώνες μας.
Εν αντιθέσει με τις αντρίκιες ιστορίες που λέει ο Νίκος γύρω από τη φωτιά, στο τέλος δεν γάμησα καμιά ξέμπαρκη αξύριστη αναρχοκομουνίστρια, αλλά ένιωσα μια μικρή ηλίθια ικανοποίηση. Δεν είναι κόπος να φορέσεις τη ζώνη, αλλά δεν είναι και τρόπος αυτός από το αυτοκίνητό σου! Είναι η λογική του «εγώ ξέρω καλύτερα», είναι η μάνα/πεθερά που —την ώρα που απλώνεις το χέρι για το αλάτι— σε ρωτάει αν αλάτισες το νερό για τα μακαρόνια, είναι ο συνάδελφος που περνώντας από το γραφείο σου σου υποδεικνύει να βάλεις το εφτά καρό πάνω στο οκτώ μπαστούνι¹, είναι ο μεγάλος που δεν επαναλαμβάνει μπροστά στην κάμερα αυτό που έκανε τον μικρό να ψοφάει στο γέλιο:
Αυτό το περιστατικό ήταν μια πολύ μικρή «νίκη»· δεν έχει να κάνει με Λουδδιτισμό, ούτε περνάει κάποιο μήνυμα… ακατανόητη έως και ανεγκέφαλη, αλλά μερικές φορές, τα γονίδια σε ωθούν χωρίς να σου εξηγούν. Αν αυτή η ώθηση είναι ανώδυνη για όλους, εγώ προτιμώ να την ακολουθήσω. Νιώθω καλύτερα. Κοροϊδεύομαι πως είμαι αυτόβουλος και ανεξάρτητος.
Υπερβάλλω, βέβαια. Για χαβαλέ δίνω τόσο σημασία στο περιστατικό. Απλά, ως δίδαγμα για όλους μας, πριν μιλήσουμε σε κάποιον, ας σκεφτόμαστε γιατί πραγματικά μιλάμε: για το καλό του άλλου ή για το δικό μας καλό;
Πω ρε μάγκα. Ξέφυγα πάλι.
¹ Είναι γνωστό πως, αν τυχόν ναυαγήσεις σε ένα νησί και είσαι ο μόνος επιζήσας, το μόνο που χρειάζεται για να σωθείς είναι ένα λάπτοπ με μπαταρία που να αντέχει δέκα λεπτά: με το που θα βρεις λίγη σκιά, ανοίγεις το Solitaire. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποιος θα εμφανιστεί για να σου υποδείξει το προφανές, οπότε σώθηκες.
Όσο ήμουν ακόμα στη Λευκάδα, όταν ήταν εκεί και ο Νίκος με τη Βάσω, πήγαμε όλοι μαζί μια μονοήμερη εκδρομή με το Auris.
Οι άντρες κάτσαμε μπροστά, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, όπως αποδείχτηκε.
Όταν ξεκινήσαμε και το αυτοκίνητο ξεπέρασε την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 20 χαω, άρχισε το μπιμπίπ για τις ζώνες. Οι γυναίκες μας από πίσω, προφανώς, ρώτησαν γιατί δεν φορέσαμε τις ζώνες μας ακόμα. Εξήγησα πως είναι θέμα ανδρικής αξιοπρέπειας και μάχης για επικράτηση, και ο Νίκος ακολούθησε. Για 30 δευτερόλεπτα υποστήκαμε το μπιμπίπ, για 90 δευτερόλεπτα το μπιμπιμπίπ, και για το σύνολο των 120 προαναφερθέντων δευτερολέπτων τις απόπειρες ανάκρισης, γκρίνιας, χλευασμού και απόρριψης από τις γυναίκες μας. Την ώρα που φτάναμε στον κεντρικό δρόμο, δύο λεπτά αργότερα και συμφώνως με τας γραφάς (Toyota Auris User's Guide, στο κάτω ντουλαπάκι), τα μπιμπίπ σταμάτησαν. Με αίσθημα ηδονής και τουλάχιστον 5 πόντους μεγαλύτερο πέος, φορέσαμε τις ζώνες μας.
Εν αντιθέσει με τις αντρίκιες ιστορίες που λέει ο Νίκος γύρω από τη φωτιά, στο τέλος δεν γάμησα καμιά ξέμπαρκη αξύριστη αναρχοκομουνίστρια, αλλά ένιωσα μια μικρή ηλίθια ικανοποίηση. Δεν είναι κόπος να φορέσεις τη ζώνη, αλλά δεν είναι και τρόπος αυτός από το αυτοκίνητό σου! Είναι η λογική του «εγώ ξέρω καλύτερα», είναι η μάνα/πεθερά που —την ώρα που απλώνεις το χέρι για το αλάτι— σε ρωτάει αν αλάτισες το νερό για τα μακαρόνια, είναι ο συνάδελφος που περνώντας από το γραφείο σου σου υποδεικνύει να βάλεις το εφτά καρό πάνω στο οκτώ μπαστούνι¹, είναι ο μεγάλος που δεν επαναλαμβάνει μπροστά στην κάμερα αυτό που έκανε τον μικρό να ψοφάει στο γέλιο:
Αυτό το περιστατικό ήταν μια πολύ μικρή «νίκη»· δεν έχει να κάνει με Λουδδιτισμό, ούτε περνάει κάποιο μήνυμα… ακατανόητη έως και ανεγκέφαλη, αλλά μερικές φορές, τα γονίδια σε ωθούν χωρίς να σου εξηγούν. Αν αυτή η ώθηση είναι ανώδυνη για όλους, εγώ προτιμώ να την ακολουθήσω. Νιώθω καλύτερα. Κοροϊδεύομαι πως είμαι αυτόβουλος και ανεξάρτητος.
Υπερβάλλω, βέβαια. Για χαβαλέ δίνω τόσο σημασία στο περιστατικό. Απλά, ως δίδαγμα για όλους μας, πριν μιλήσουμε σε κάποιον, ας σκεφτόμαστε γιατί πραγματικά μιλάμε: για το καλό του άλλου ή για το δικό μας καλό;
Πω ρε μάγκα. Ξέφυγα πάλι.
¹ Είναι γνωστό πως, αν τυχόν ναυαγήσεις σε ένα νησί και είσαι ο μόνος επιζήσας, το μόνο που χρειάζεται για να σωθείς είναι ένα λάπτοπ με μπαταρία που να αντέχει δέκα λεπτά: με το που θα βρεις λίγη σκιά, ανοίγεις το Solitaire. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποιος θα εμφανιστεί για να σου υποδείξει το προφανές, οπότε σώθηκες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)