Crisis Management

Με το κυριλέ εμπιθριόφωνο (και ογκβορμπισόφωνο :) του Kia έχω ξεσκιστεί να φτιάχνω δισκάκια με τη μουσική μου συλλογή για να ακούω τις ώρες που οδηγάω. Έχω φτιάξει και αυτοματοποιημένο σύστημα να τυπώνει φακελάκια με τα περιεχόμενα¹, οπότε ακούω πολλά (και ξεχασμένα, ή κομμάτια που δεν είχα τελικά ακούσει ποτέ). Ακούνε και τα παιδιά μαζί, όταν είναι, και μου λένε τη γνώμη τους.

Σήμερα το μεσημέρι άκουγα το “July Morning” των Uriah Heep, και μου λέει ο Αλέξανδρος:

«Μπαμπά, σου αρέσει αυτό; Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ!»
«Κι εμένα μου αρέθει πάρα πολύ!» (η πορδή ονόματι Μενέλαος, μη τυχόν τον περάσει ο αδερφός του στην προτίμηση οποιουδήποτε).

Τους λέω ενθουσιασμένος ότι μου αρέσει πάρα πολύ, ότι το τραγούδι μιλάει για ένα πρωινό του Ιουλίου όπως είναι τώρα, ότι μπορώ να τους εξηγήσω τι λένε τα λόγια. Θέλουν. Το βάζω από την αρχή, τους μεταφράζω τις πρώτες στροφές. Πρώτο σημείο χωρίς φωνή, ο Μενέλαος ζητάει: «Μπαμπά, ξαναβάλε το.», διότι άμα δεν τραγουδάει κανείς, δεν είναι τραγούδι, είναι μουθική. Του λέω περίμενε, θα συνεχίσουν τα λόγια.

Στη φάση με το πρώτο σόλο του όργανου, κουνάω ρυθμικά το κεφάλι μου, και στον καθρέφτη άλλα δύο κεφαλάκια κουνιούνται στο περίπου, κοιτάζονται και γελάνε. Ο Μενέλαος στο πρώτο σόλο κιθάρας² τραγουδάει και ένα «αχ κουνελάκι» μόνος του.

Εγώ, λοιπόν, που για να ακούσω χαρούμενη μουσική πρέπει να συντρέχει σημαντικότατος λόγος³, σκέφτηκα να μαζέψω κάποια κομματάκια που έχουν ένα κοινό σημείο όσον αφορά εμένα, που δεν πρόκειται να το πω αλλά θα νομίζετε ότι θα βρείτε ποιο είναι, τα οποία θα τα κάνω playlist στο youtube και θα τα μοιραστώ μαζί σας. Ακούς αυτά, και έχεις την απαραίτητη μουσική κάλυψη στις σκέψεις σου για αυτοκτονία με όλα όσα γίνονται γύρω μας, ή αν σου αρέσουν, κάνουν ατάκες Βενιζέλων, Παγκάλων, Παπουτσήδων και λοιπών μη κυβερνητικών να φαντάζουν τόσο γελοίες και ασήμαντες όσο πραγματικά είναι.

Παρέ-παρέ⁴:




¹ τα οποία κάνω χαρτοκοπτική μετά, με κοπίδι και κόλλα UHU stick (που πλέον είναι γαλάζια μέχρι να στεγνώσει η κόλλα οπότε γίνεται διάφανη), για να μπορώ να σημειώνω και πόσο μου άρεσε το καθένα όταν περιμένω σε φανάρι.

² το οποίο, για κάποιο λόγο, μου το θύμιζε κάπως, κάπου η μουσική από το Monkey Island 2. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, πρέπει να το ξαναπαίξω.

³ δεν θυμάμαι λεπτομέρειες (biz), αλλά νομίζω το έκανα σε περιπτώσεις που ήθελα να ρίξω κάποια. Αλλά προπολεμικά, λέμε.

⁴ συνοπτικά, χωρίς να είναι το κοινό σημείο:

The only thing that burns in hell
is the part of you that won't let go of your life

In my heart, in my mind, in my soul
Don't have to settle no goddamn score
Just a drop of water in an endless sea
Temptation comes not from hell but from above

Sailing on a driftwood on a windy bay
And probably will be for life
And who's the fool that wears the crown?
We were made for each other, me and you.

(πλην όμως,
This can't go on; it's all been wrong; for far too long
If you don't get given, you learn to take; and we will take you.)

Εδώ ο κόσμος καίγεται…

…και οι Έλληνες μαλακίζονται με τη Τζούλια (οι παρόντες εξαιρούνται— σπεύσατε να σχολιάσετε ώστε να μη θεωρηθείτε κι εσείς μαλάκες).

Φήμες λένε πως η Τζούλια σχολιάζει: «Είστε ηλίθιοι.» Δεν διευκρινίζεται αν αναφέρεται στους άντρες ή γενικώς στους Έλληνες.

Από την άλλη, αφού δεν προτίθεμαι να επιτεθώ στη Βουλή με αέριο ώστε να ξεκάνουμε τους τριακόσιους και κάτι ψιλά (δεν πιστεύω στην τρομοκρατία, ούτε νομίζω πως οι αντικαταστάτες θα είναι ιδιαίτερα καλύτεροι), να προσφέρω αφιλοκερδώς —παρότι άνεργος ακόμη— τις γνώσεις μου και τις υπηρεσίες μου στην πατρίδα. Κύριε Σπινέλλη, μπορώ να βοηθήσω; Είμαι καλός στο να κάνω τους υπολογιστές να δουλεύουν και να βγάζουν αποτελέσματα. Είμαι ιδιαίτερα καλός στο data mining, και προσφέρω αμισθί τις δεξιότητές μου αρκεί τα εξορυχθέντα δεδομένα να αξιοποιηθούν χρηματοεισπρακτικά από τη χώρα. Δεσμεύομαι¹ πως με εργασία δεκατεσσάρων ημερών μπορώ να σας εξασφαλίσω ένα δις από χρωστούμενα προς το κράτος. Ας αναλάβουν άλλοι να τα εισπράξουν (υπέρ του κράτους).

¹…or double your money back

Περί οικονομικής κρίσεως

Κατά 99% και εγώ και η Αθανασία θα είμαστε άνεργοι στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, λόγω απόλυσης ολόκληρου τμήματος. Αν δεν έπαιζε η γενικότερη κρίση, θα ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος, επειδή υπήρχαν δουλειές όπου με ξέρουν και με θέλουν. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα. Αυτό που ξέρω και πιστεύω, είναι πως αν κάποιος έχει ικανότητες και όρεξη για δουλειά, βρίσκει.

Δεν είμαι ψυχοπλακωμένος, δεν πετάω από τη χαρά μου. Προτίθεμαι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να κάτσω μέχρι το τέλος του χρόνου και να ματώσω από το ξύσιμο, ενδεχομένως πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια χωρίς θεωρητικά να χτυπάνε οποιαδήποτε στιγμή τηλέφωνα από πελάτες. (Πρακτικά, θα χτυπήσουν και θα απαντήσω). Μετά, θα βρω κάτι.

Τεσπά.

Born to Run / Born to Rock

Ο μικρός Μενέλαος είναι γεννημένος δρομέας, και για να μη νομίζετε ότι τα παραλέω, προσέξτε πώς μπουσουλάει:



Είναι γνωστό τοις πάσι ότι για να πάρεις το ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία. Προς το παρόν είμαστε στη φάση «σωστή στάση για την εκκίνηση».


Στη συνέχεια, τα μονάκριβα καμάρια μου δείχνουν την απαράμιλλη ευφυία τους αντιδρώντας καταλλήλως στις ειδήσεις της τηλεόρασης («Οικονομική κρίση: μια υπόθεση ακόμη και ροκ»):



Και για να μη ξεχνάμε το μελλοντικό χρέος μας ως πολίτες, εδώ εκπαιδεύουμε τον μικρό Μενέλαο για πρωθυπουργικό έργο και τον μεγάλο Αλέξανδρο για αντιπολιτευτικό:



Παρατηρείτε, φαντάζομαι, πως ουσιαστικά το blog μου έχει μηδενικές σοβαρές αναφορές στο τεράστιο θέμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ολοένα και διογκώνεται. Αυτό γίνεται καθαρά για οικολογικούς λόγους συντήρησης της ενέργειας. Μη σπαταλάτε καύσιμο, εκτός αν πρέπει να πάτε από το Α στο Β, για σχετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ Α και Β. Ομοίως, μη σπαταλάτε θερμίδες μιλώντας για τέτοια θέματα, εκτός αν πρόκειται να φτάσετε σε κάποιο Β. Εγώ αισθάνομαι ότι μένω στάσιμος (αφού οι τοίχοι κλείνουν σιγά-σιγά γύρω από το σημείο Α).