Καθόμουν παρέα με τα παιδιά που ξάπλωσαν, και κάποια στιγμή ο Μενέλαος λέει: «Μπαμπά, θα πεις τη μύγα;» (βλέπε «Μύθοι για την εποχή μας, τελευταία ιστορία).
Ξεκινάω να τη λέω, και σύντομα με διακόπτει ο Μενέλαος.
«Μενέλαε, θες να σταματήσω να λέω το παραμύθι;»
«Ναι.»
Σταματάω, με ρωτάει κάτι, του απαντάω, και συνεχίζουμε παίζοντας «ταιριάζει-ταιριάζει» παρέα με τον Αλέξανδρο (λέω τρία πράγματα, και ο παίκτης διαλέγει δύο που ταιριάζουν περισσότερο μεταξύ τους). Κάποια στιγμή, ο Μενέλαος θυμάται και λέει:
«Μπαμπά, σου είπα να πεις τη μύγα!»
«Ναι, αλλά μου είπες μετά να σταματήσω και σταμάτησα. Δεν ξαναρχίζω τώρα.»
Τον πιάνει το παράπονο, οπότε προσφέρεται ο Αλέξανδρος να του πει τη μύγα. Τη λέει όπως τη θυμόταν, αλλά το κλου της βραδιάς ήταν όταν έφτασε στο τέλος:
«Ηθικό δίδαγμα: δεν υπάρχουν διδάγματα στα παραμύθια.»
Κόντεψα να κατουρηθώ.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα philosophy. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα philosophy. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
Please hold
Συνειδητοποίησα πως, από τη στιγμή που έγινα γονέας, η ζωή μου μετατράπηκε σε μια ατέλειωτη αναμονή. Δεν αφορά μόνο εμένα, είναι γενικότερο φαινόμενο και ισχύει για όλους τους γονείς. Συγκεκριμένα:
—αρχικό στάδιο: περιμένεις να ξυπνήσουν για να φάνε, να τα αλλάξεις κτλ.
—δεύτερο στάδιο: περιμένεις να κοιμηθούν, μπας και προλάβεις να κάνεις οτιδήποτε
—τρίτο στάδιο: περιμένεις να γυρίσουν σπίτι
—τέταρτο στάδιο: περιμένεις να σε πάρουν κάνα τηλέφωνο
—πέμπτο στάδιο: περιμένεις να σου κάνουν εγγόνια
—τελικό στάδιο: περιμένεις να σου φέρουν τα εγγόνια.
Απιστεύτου και Φρίκης γωνία.
—αρχικό στάδιο: περιμένεις να ξυπνήσουν για να φάνε, να τα αλλάξεις κτλ.
—δεύτερο στάδιο: περιμένεις να κοιμηθούν, μπας και προλάβεις να κάνεις οτιδήποτε
—τρίτο στάδιο: περιμένεις να γυρίσουν σπίτι
—τέταρτο στάδιο: περιμένεις να σε πάρουν κάνα τηλέφωνο
—πέμπτο στάδιο: περιμένεις να σου κάνουν εγγόνια
—τελικό στάδιο: περιμένεις να σου φέρουν τα εγγόνια.
Απιστεύτου και Φρίκης γωνία.
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008
Love is an acquired taste
Εγώ τον σκέφτηκα τον τίτλο, αλλά στη σχετική αναζήτηση που έκανα στο Google προφανώς την έχουν σκεφτεί και άλλοι.
Συσχετίζεται με την παρατήρηση των παιδιών μου από κοντά, μέρα με τη μέρα, και έχει να κάνει και με την ατάκα του Greg House, “There is no absolute love, there is only absolute need.” Για τα παιδιά, στην ηλικία που είναι, νομίζω ότι ισχύει. Όπως και να έχει, ευελπιστώ ότι θα εξελιχθούν και θα προχωρήσουν παραπέρα από τον 50άρη ιδιοφυή έφηβο.
Ατάκα που ειπώθηκε παρουσία μου. Λέει ο Α στον Β, που είχε καιρό να τον δει:
–Πώς πάχυνες έτσι;
–Βασικά, ασχολήθηκε ολόκληρη ομάδα επιστημόνων γι' αυτό το θέμα. Έξυναν τα κεφάλια τους χωρίς να βρίσκουν λύση, μέχρι που κάποιος με ρώτησε: «Τρως;»
Συσχετίζεται με την παρατήρηση των παιδιών μου από κοντά, μέρα με τη μέρα, και έχει να κάνει και με την ατάκα του Greg House, “There is no absolute love, there is only absolute need.” Για τα παιδιά, στην ηλικία που είναι, νομίζω ότι ισχύει. Όπως και να έχει, ευελπιστώ ότι θα εξελιχθούν και θα προχωρήσουν παραπέρα από τον 50άρη ιδιοφυή έφηβο.
Ατάκα που ειπώθηκε παρουσία μου. Λέει ο Α στον Β, που είχε καιρό να τον δει:
–Πώς πάχυνες έτσι;
–Βασικά, ασχολήθηκε ολόκληρη ομάδα επιστημόνων γι' αυτό το θέμα. Έξυναν τα κεφάλια τους χωρίς να βρίσκουν λύση, μέχρι που κάποιος με ρώτησε: «Τρως;»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)