Συνειδητοποίησα πως, από τη στιγμή που έγινα γονέας, η ζωή μου μετατράπηκε σε μια ατέλειωτη αναμονή. Δεν αφορά μόνο εμένα, είναι γενικότερο φαινόμενο και ισχύει για όλους τους γονείς. Συγκεκριμένα:
—αρχικό στάδιο: περιμένεις να ξυπνήσουν για να φάνε, να τα αλλάξεις κτλ.
—δεύτερο στάδιο: περιμένεις να κοιμηθούν, μπας και προλάβεις να κάνεις οτιδήποτε
—τρίτο στάδιο: περιμένεις να γυρίσουν σπίτι
—τέταρτο στάδιο: περιμένεις να σε πάρουν κάνα τηλέφωνο
—πέμπτο στάδιο: περιμένεις να σου κάνουν εγγόνια
—τελικό στάδιο: περιμένεις να σου φέρουν τα εγγόνια.
Απιστεύτου και Φρίκης γωνία.
Μου θυμίζει κάτι που είχε κολλήσει ο πατέρας μου στο δωμάτιό μου. Πήγαινε κάπως έτσι:
ΑπάντησηΔιαγραφή- 10 χρονών. Ο πατέρας ξέρει τα πάντα
- 15 χρονών. Ο πατέρας κάτι ξέρει
- 20 χρονών. Ο πατέρας δεν ξέρει τίποτε
- 30 χρονών. Ο πατέρας κάτι ήξερε
- 40 χρονών. Ο πατέρας ήξερε πολλά.
- 50 χρονών. Να'χαμε τον πατέρα μας.
9 στα 10 post που αφορούν στα τέκνα (όχι μόνο τα δικά σου post και τέκνα), οδηγούν εμάς (τους μη έχοντες) στην αγορά ενισχυμένων προφυλακτικών, αντισυλληπτικών κλπ. Μήπως θα πρέπει (με μια εκτύπωση του Google analytics ανά χείρας για τεκμήριο), να ζητήσετε ποσοστά από τις κατασκευάστριες εταιρίες;
ΑπάντησηΔιαγραφή@adamo Κάπου μεταξύ 25-30, ανακαλύπτεις ότι από τις καλύτερες παρέες για συζήτηση ΕΙΝΑΙ οι γονείς σου. Όχι επειδή έχεις γίνει συντηριτικός σαν αυτούς, αλλά επειδή μπορείς πλέον να εκτιμήσεις την εμπειρία τους στη ζωή...
disclaimer: Με το παρόν post, διεκδικώ ποσοστά σε περίπτωση εφαρμογής της ιδέας... :)
Υ.Γ. Ψυχραιμία, και υπομονή (Πάλι στο περίμενε δηλαδή)
ο Παραμυθάς (Νίκος Πιλάβιος) είχε πει ότι γονιός είναι κάποιος που χαίρεται όταν κάποιος άλλος κάνει κακά, ρεύεται, κοιμάται, τρώει, κτλ, κτλ...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για την υπομονή και την αναμονή, υπάρχει κι άλλη μία, όταν περιμένεις να περπατήσουν για να πας κάπου...συν μία ώρα ακόμα και μέχρι τη γωνία πρέπει να υπολογίζεις, ειδικά στις ηλικίες των τζωτζιόπουλων.
adamo: ορθόν…
ΑπάντησηΔιαγραφήAcro: εγώ έχω παιδιά να μεγαλώσω, και θέλεις ποσοστά; Τι να τα κάνεις; Για να αγοράζεις προφυλακτικά; Φτου σου, βλογοκάπηλε. Καθώς θα εισρέουν τα κεφάλαια από ντούρεξ, στοπ και ντούο (αυτά αποκλειστικά σε μέγεθος για κινεζογιαπωνέζους, όπως έχει αποδειχτεί), θα γελάω στην έπαυλη και θα πίνω σαμπάνια (με πολλή συγκατάβαση) στην υγειά σου.
athinovio: ευτυχής μπορώ να δηλώσω πως ξεπεράσαμε αυτό το στάδιο 1½ που περιγράφεις, και είμαστε στο στάδιο που λαχανιασμένοι φωνάζουμε «μη τρέχεις!».
Θα τα βάζω στην άκρη τα ποσοστά, για τον καιρό που πιθανώς θα βρεθούμε στη θέση του γονέα, και δεν θα ξέρουμε από που να αντλήσουμε κεφάλαια :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(όσο για τα κινεζογιαπωνέζικα μεγέθη, εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια. Κι έχω ιστορία να σου πω σχετικά, με αγορά από φαρμακείο, αλλά δεν είναι του παρόντος :) )
Υπολόγιζα πως θα μου έλεγες την ιστορία από κοντά, αλλά σαν το ευτυχές ζεύγος Βέγγου-Ματζουράνη δεν συναντηθήκαμε φέτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί γυρίζεις το μαχαίρι στην πληγή; Δεν ξέρεις ότι θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα μ' ένα δράπανο με τρυπάνι 25 mm;
ΑπάντησηΔιαγραφή