Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Snippets

Είμαι ξαπλωμένος στο μεγάλο κρεβάτι εδώ στις ημιδιακοπές, απόγευμα, και ο Μενέλαος κοιμάται δίπλα μου. Κάποια στιγμή, το μπογαλάκι σαλεύει. Πατάω παύση σε αυτό που έβλεπα και γυρνάω να τον κοιτάξω. Έχει ανοιχτά τα μάτια.

«Ξύπνησες;»
«Ναι.»
Ο Αλέξανδρος ακούγεται ξύπνιος μέσα στο σαλόνι.
«Είσαι έτοιμος να πάμε μέσα;» ρωτάω τον Μενέλαο.
«Ναι.»
Σηκώνομαι. Ο Μενέλαος παραμένει ξαπλωμένος.
«Θέλεις να σε πάρω αγκαλιά;»
«Ναι.»
«Το ήξερα ότι θα το πεις αυτό.»

Τον παίρνω αγκαλιά και πάμε μέσα.

Ετοιμαζόμαστε με την Αθανασία να πάμε supermarket. Ο Αλέξανδρος ξεσπάει σε κλάματα. Τον ηρεμούμε λίγο, τον καλοπιάνει κι η γιαγιά, σταματάει.
Γυρνάμε από το supermarket, πιάνω λίγο παράμερα τον Αλέξανδρο:

«Τι σε έπιασε πριν και έκλαιγες, αγάπη μου;»
«Ήθελα να με πάρετε αγκαλιά.»
«Και γιατί δεν μας το ζήτησες; Πότε ζήτησες αγκαλιά και δεν σε πήραμε;»
«Ήθελα να με πάρετε αγκαλιά χωρίς να σας το ζητήσω εγώ. Είστε μεγάλοι εσείς.»

Η Αθανασία ετοιμάζει γάλατα, και ζητάει από το Μενέλαο να της φέρει γάλα από το ψυγείο. Εκείνος υπακούει, και μετά κάθεται με το ψυγείο ανοιχτό και χαζεύει τα περιεχόμενα.

«Κλείσε το ψυγείο, Μενέλαε!»

Ο Μενέλαος ρίχνει μια τελευταία ματιά, κουνάει το χέρι του σε αποχαιρετισμό και λέει (στα περιεχόμενα) : «Γεια θαθ.»

Ακολουθεί πρακτικός μίνι-οδηγός πώς να κάνεις ένα 33μηνο παιδί να πάθει παράκρουση.
Βάζεις ένα cd με παιδικά τραγούδια να παίζει, για παράδειγμα το «αχ κουνελάκι». Την ώρα που εκστασιασμένος ο μικρός προσπαθεί να τραγουδήσει φάλτσα, στήνεσαι μπροστά του και αρχίζεις να λικνίζεσαι (με παλαμάκια κι απ' όλα) λες κι ακούς το “Just an illusion” των Imagination.
«Μη το κάνειθ αυτό! Θου είπα εγώ να χορέπθειθ;» στριγγλίζει ο μικρός αρχίζοντας να σε κυνηγάει τριγύρω.

1 σχόλιο:

  1. Γεια θαθ. Θα θαθ φάω αργότερα. Μη χαλάθετε!
    (Μενέλαος rulez! Αλέξανδρος for President)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Φλυαρείτε.