Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Φάε τώρα μια σκατούλα

Όχι, δεν απευθύνομαι στον ανώνυμο ψηφοφόρο που επί δεκαετίες ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Πόσοι από εσάς έχετε ακούσει αυτή τη φράση μεγαλώνοντας; Εγώ, τουλάχιστον, την έχω ακούσει πολλές φορές από μάνα και γιαγιάδες (αλλά και θείες). Με μεγάλη μου χαρά, όμως, διαπίστωσα πως πρέπει να είμαι πολύ “well-adjusted” άτομο, αφού κατόπιν επαλήθευσης με τα παιδιά, εγώ δεν τους το έχω πει ποτέ και άρα έχω αφήσει πίσω μου όλα (ή σχεδόν όλα) τα παιδικά μου τραυματικά βιώματα. Παρόλα αυτά, είναι μια φράση που, ειδικά στην εποχή μας, έχει πολύ σουξέ (ή θα έπρεπε να έχει).

Είπα «με μεγάλη μου χαρά» αλλά ταυτόχρονα είναι και λύπη: γιατί να παύσω εγώ μια παράδοση που, προφανώς, στη δική μου οικογένεια είναι δεκαετιών (αν όχι αιώνων); Αυτά σκεπτόμενος ως υπεύθυνος Έλλην και πολίτης, μάσαγα μια μέρα στο γραφείο ένα κρητικό κουλουράκι με ελιά. «Μμμ, νόστιμο», σκέφτηκα, «για φαντάσου να είχε και περισσότερη ελιά.»

Το δαιμόνιο μυαλό του σύγχρονου μετροσέξουαλ άντρα μέσα μου αυτομάτως διασταύρωσε τα καυτά θέματα που με απασχολούσαν και βρήκε λύση!

Τσέκαρα τα συστατικά που έγραφε η συσκευασία: «αλεύρι, ελιές, κρασί, λάδι, λίγο μπέικιν, αλάτι, ζάχαρη». (Όντως αυτά έγραφε). Στο σπίτι, λοιπόν, πήρα ένα ποτήρι κρασί, ένα ποτήρι λάδι, λίγο αλάτι, λίγο ζάχαρη, ελιές ποικιλίας Καλαμών, και τα έβαλα όλα μαζί στο μούλτι. Πέντε-έξι βζζζζζζν αργότερα, βγήκε ένα σίχαμα, το οποίο και μετέφερα στη λεκάνη. Έβαλα αλεύρι με το μάτι, πασπάλισα λίγο μπέικιν από πάνω και άρχισα το πλάσιμο. (Για όσους έχουν εμμονή με την ακρίβεια των αναλογιών, θα σας πω ότι χρειάστηκε να προσθέσω κι άλλο αλεύρι. Για να ξέρετε.)

Μετά τα έπλασα αρκετά λεπτά, και τέλος τα έβαλα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί στο ταψί. Την πρώτη φορά, στους 180°, μου άρπαξαν λίγο μιας και τα είχα κάνει και αρκετά λεπτά. Κατέληξα ως βολική θερμοκρασία τους 160° με αέρα κάνα 25λεπτο.

Η φωτογραφία την ώρα του σημερινού νιοστού ψησίματος:

Είχαν ήδη στεγνώσει αρκετά, οπότε δεν φαίνεται η σιχαμάρα που ήταν όση ώρα τα έπλαθα. Σημειώστε ότι αρέσει πολύ στα παιδιά να συμμετέχουν στο πλάσιμο. Το βασικό είναι να τους πείτε να πλάσουν σχετικά ομοιόμορφα.

Από αυτά τα σημερινά, που μόλις τελείωσε το ψήσιμό τους, θα πάρω μερικά να πάω σε μια θεία μου, όπου βρίσκεται και η μάνα μου έχοντας βάλει βηματοδότη εδώ και ενάμιση περίπου μήνα. Αμφότερες ένοχες για το προαναφερθέν παιδικό τραυματικό βίωμα. Πάω να πάρω τη μάνα μου να κάτσει μαζί μας το Σ/Κ, οπότε δεν θα χάσω την ευκαιρία να τους προσφέρω από ένα κουλουράκι και να τους αιτιολογήσω: «Φάε τώρα κι εσύ μια σκατούλα!» :)

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Θάλασσα πικροθάλασσα

Φέτος στις διακοπές ήταν πολύ πιο χαλαρά τα πράγματα. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει αρκετά και έτσι μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν σε μίνι-εκδρομές σε Πόρτο Κατσίκι (Πρώτο Κατσίκι σύμφωνα με τα παιδιά) και Μεγανήσι χωρίς προβλήματα. Ας χαρούμε το χρονικό παράθυρο όπου, όχι απλώς χαίρονται που περνάνε χρόνο μαζί μας, αλλά γκρινιάζουν και ασκούν βέτο όποτε διεκδικούμε λίγο χρόνο μακριά τους. Σε καμιά δεκαριά χρόνια θα μας βαριούνται.

Ο Αλέξανδρος ζορίζεται λίγο με τα (τριτόκλιτα; δεν θυμάμαι, μπορεί να λέω κοτσάνα τώρα) «διαφανής-διαφανές», «άμμος/έρημος-άμμο/έρημο», οπότε όταν κάνει λάθος, συνήθως επαναλαμβάνω σωστά την πρόταση σε στιλ ότι δεν είμαι σίγουρος τι άκουσα και επαληθεύω. Μια μέρα στην παραλία, όμως, την ώρα που με ένα φίλο έπαιζα σκοποβολή με μπαλάκια στη θάλασσα (ο ένας πετάει ένα μπαλάκι του τένις και ο άλλος προσπαθεί να το πετύχει με άλλο μπαλάκι στον αέρα), με προσεγγίζει ο Αλέξανδρος να παίξουμε φρίσμπι. Του εξηγώ πως είμαι στη μέση από παιχνίδι, οπότε θυμώνει που δεν παίζω μαζί του και μου γυρνά την πλάτη πηγαίνοντας προς έξω, στην ακρογιαλιά. Φωνάζει τον αδερφό του:

«Έλα, Μενέλαε! Δες τι είναι εδώ: κινούμενη άμμο!»
Τον διορθώνω ευθέως: «Κινούμενη άμμος!»
Μου φωνάζει πάνω από τον ώμο του: «Δεν με ενδιαφέρει!»

Τη μια από τις ημέρες που πήγαμε για μπάνιο χωρίς εκείνους, καταλήξαμε στα Πευκούλια παρέα με ένα άλλο ζευγάρι που ήμαστε παρέα. Φυσικά, το σημείο που διάλεξα για να στήσουμε την ομπρέλα δεν ήταν αρκετά κοντά στη θάλασσα, και πήγαμε πολύ πιο κοντά, αγνοώντας ενδείξεις τύπου ξεραμένα φύκια 20 μέτρα στην άμμο μακριά από το νερό. Εξίσου φυσικά, όταν ήρθε ένα κύμα που μας έσκισε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε, το δικό μου κινητό ήταν εκείνο που υπέστη τη βαρύτερη ζημιά. Μετά από εντατική παραμονή σε ρύζι, κατάφερα να κάνω μια ευχητήρια κλήση (Δεκαπενταύγουστος γαρ) πριν αποφασίσει το κινητό ότι δεν μπορεί να δουλέψει με τη μπαταρία και θα λειτουργεί μόνο όσο είναι στο ρεύμα (και πάλι θεωρεί πως έχει συνδεδεμένα ταυτόχρονα όλα τα αξεσουάρ όπως ακουστικά και USB καλώδιο). Θα διασώσω όλα τα αρχεία ήχου και εικόνας που θέλω να κρατήσω, αλλά μέχρι να κάτσω να το κάνω, αποφάσισα να γυρίσω σε παραδοσιακές αξίες, και ξετρύπωσα το πανάρχαιο, παροπλισμένο πλην λειτουργικότατο Nokia 5100 (αφού επιστρέψαμε στην Αθήνα αφήνοντας τα παιδιά στη Λευκάδα για δύο εβδομάδες ακόμα).

Τα παιδιά είχαν εξαφανίσει το πληκτρολόγιο, το εξωτερικό πλαστικό κέλυφος είχε διαλυθεί, οπότε παράγγειλα κέλυφος και πληκτρολόγιο από κάποιο μαγαζί. Πάω, το παίρνω, και με το που το βάζω και δοκιμάζω να το ξαναβγάλω, σπάνε λόγω παλαιότητας του πλαστικού οι δύο εσοχές που έχει στο πλάι, όπου πιέζεις για να ανοίξει. Μου έδωσαν το τηλέφωνο του service, αλλά δεν μπήκα στον κόπο. Θα ψάξω να βρω κάποιο κατάστημα όπου θα μπορώ να το δω πριν το αγοράσω. Θέλει και μπαταρία, στα δύο 24ωρα αδειάζει.

Τέλος πάντων, μια από αυτές τις ημέρες δεν πρόλαβα μια εισερχόμενη. Βλέπω ποιος με κάλεσε, τον παίρνω, και μετά χάζεψα και τις άλλες αναπάντητες. «Μπα», λέω, «με πήρε κι η κουμπάρα μου. Πότε πήρε και δεν την άκουσα;» Αφού βλέπω τα στοιχεία της κλήσης, αποφασίζω να την πάρω τηλέφωνο.

«Γεια σου καλή κι αγαπημένη μου κουμπάρα!»
«Γεια σου κι εσένα, χρυσό μου!»
«Είδα ότι μου είχες κάνει μια κλήση, τι με ήθελες;»
«Πότε σου έκανα κλήση;»
«Δεκαπέντε Οκτωβρίου του δύο χιλιάδες επτά.»

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

nystaxisnet

Για άλλη μια φορά έχω πρόβλημα σύνδεσης με το TaxisNet, όπου έχω πρωτοανοίξει κωδικό από το 2000. Πέρυσι είχε χρειαστεί να κάνω επανεγγραφή και να πάρω κλειδάριθμο. Έχω πρόβλημα να συνδεθώ και φέτος. Αφού δοκιμάζω διάφορα και δεν βλέπω φως, λέω να κάνω χρήση της επικοινωνίας «Ερωτήματα προς ΓΓΠΣ». Σας παραθέτω το κείμενο:

ΑΦΜ: τάδε
Ονοματεπώνυμο: τάδε
Email: τάδε
Κατηγορία: Διαχείριση κωδικών εισόδου
Σύντομη περιγραφή: Δεν μπορώ να μπω με τα παλιά μου username & password

Δοκίμασα να συνδεθώ με τα username & password που είχα (καταγραμμένα σε ασφαλές μέρος) και λαμβάνω απάντηση:

> Error: Authentication failed. Please try again

Δοκιμάζω να κάνω «Ενεργοποίηση λογαριασμού», όπου συμπληρώνω και πάλι username & κωδικό, ΑΦΜ και τον κλειδάριθμο που έχω πάρει από πέρυσι, και λαμβάνω ως απάντηση:

> Δεν βρέθηκε αίτηση εγγραφής με τα στοιχεία που εισάγατε

Καλώς, ας πούμε ότι δεν θυμάμαι το password σωστά.

Πηγαίνω στο «Ξέχασα τον κωδικό μου» όπου εισάγω Username, τον κλειδάριθμο και βάζω νέο κωδικό (και στα δύο πεδία κάνω paste τον ίδιο κωδικό). Λαμβάνω ως απάντηση:

> Λανθασμένα στοιχεία. Ελέγξτε εαν έχετε συμπληρώσει σωστά το username και τον κλειδάριθμό σας.

Έστω λοιπόν ότι ένα από τα δύο δεν το θυμάμαι σωστά. Τι πρέπει να κάνω;

Το username που θυμάμαι πως έχω είναι το blablabla . Αν θυμάμαι καλά, αυτό το username μού είχε δοθεί αυτόματα όταν πρωτοείχα κάνει εγγραφή στο Taxisnet το 2000.

Συμπληρώνω τους χαρακτήρες που διακρίνω στην παρακάτω εικόνα, και πατάω «Υποβολή ερωτήματος».
Η απάντηση που παίρνω είναι:

Είσαστε ήδη εγγεγραμμένος χρήστης στο TAXISNET. Για να υποβάλετε ερώτημα συνδεθείτε στο λογαριασμό σας.

Γελάσαμε. Έκανα αίτηση επανεγγραφής με τον ίδιο κωδικό (όπως και πέρυσι), οπότε θα πάω αύριο από τη ΔΟΥ για να πάρω (νέο; τον ίδιο;) κλειδάριθμο.

Προχθές είχα αφήσει μια παλιά φωτογραφία μου που βρήκα πρόσφατα, όπου ήμουν μωρό μπρούμυτα στο κρεβάτι των γονιών μου. Βλέπει ο πατέρας μου τυχαία την φωτογραφία και με αναγνωρίζει. Την δείχνει πρώτα στον Αλέξανδρο:
«Ξέρεις ποιος είναι εδώ;»
«Εγώ», απαντάει ο Αλέξανδρος.
«Όχι», λέει ο πατέρας μου και κάνει την ίδια ερώτηση στον Μενέλαο.
«Εγώ», απαντάει κι εκείνος.
«Όχι, είναι ο μπαμπάς σας.»

Σχόλιο του Αλέξανδρου: «Ωραίο κωλαράκι είχε ο μπαμπάς!» (!!!!)

Και παλαιότερη ατάκα (πριν ένα μήνα και κάτι) του Μενέλαου, αλλά ποτέ δεν είχα κάτσει να την καταγράψω ως τώρα:

(Στοιχεία σεναρίου: ο νονός Αργύρης εδώ και πολλά χρόνια υπάγεται στους ανθρώπους που κουρεύουν γουλί το κεφάλι τους. Επίσης, εδώ και πολλούς μήνες υπάγεται στους ανθρώπους που δεν περνούν επίσκεψη από το σπίτι μας. Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος, απλώς δεν έτυχε.)

Η Αθανασία κάποια στιγμή θυμάται πως ο Αργύρης (νονός του Μενέλαου) έχει καιρό να περάσει από το σπίτι. Αποφασίζει να πετάξει τη μπηχτή της:
«Εσύ, Μενέλαε, θυμάσαι πώς μοιάζει ο νονός Αργύρης;»
Θεϊκή απάντηση του Μενέλαου: «Ναι… είχε μαλλιά…»

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Colour blindness and levels of

Για τον Αλέξανδρο το είχα ελέγξει παλαιότερα, αλλά σήμερα διαπίστωσα πως και ο Μενέλαος έχει δυσχρωματοψία (συγκεκριμένα: δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα πράσινα και κόκκινα όταν η φωτεινότητα και ο κορεσμός κυμαίνονται κάπου σε μέσες τιμές, ή αλλιώς τα γήινα χρώματα, όπως το είπε η οφθαλμίατρος). Ούτως ή άλλως, περίπου ένας στους δεκαπέντε άντρες έχει κάποιο θέμα δυσχρωματοψίας, ή σπανιότερα αχρωματοψίας, που λέει πως το κληρονομούν από τον μαμίσιο παππού.

Για πρακτικούς λόγους, συνέλεξα μερικές σελίδες για δική μου χρήση, αλλά αφού μπορεί να φανούν χρήσιμες και σε άλλους, αναρτώ τους συνδέσμους εδώ στο blog.

(Περισσότερα είχα βρει, αλλά έκανα ξεκαθάρισμα :)

Και, ακριβώς όπως «η εγκυμοσύνη δεν είναι αναπηρία» (παλιός αστεϊσμός, ίσως ιδιωτικός, ίσως όχι), έτσι και η δυσχρωματοψία δεν σου στερεί τίποτα από τη ζωή (βγάζεις κανονικά δίπλωμα οδήγησης). Η γιατρός ανέφερε πως ίσως τα παιδιά να έχουν πρόβλημα να γίνουν πιλότοι, αλλά το προσπέρασα αψήφιστα εξηγώντας της πως, σε κάθε περίπτωση, η μάνα τους δεν θα έδινε το ωκαίει :)

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Subtitling

Αναζητώ σπόνσορα για τηλεοπτική εβδομαδιαία ή καθημερινή «σατιρική» εκπομπή, όπου εντός δεκαλέπτου θα παρουσιάζεται ένα pot-pourri αποσπασμάτων ομιλιών των πολιτικών μας σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές (ειδήσεις ή συζητήσεις). Η πρόσθετη αξία της εκπομπής μου θα είναι πως από κάτω θα υπάρχουν υπότιτλοι με τη μετάφραση αυτών που λέγονται, σε απλή, καθημερινή γλώσσα. Η μετάφραση δεν θα είναι λέξη-προς-λέξη, αλλά νοηματική. Δεν ξέρω αν με πιάνετε ή πρέπει να δώσω παραδείγματα.

Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος αν η σάτιρα θα εκφράζεται μέσω κωμωδίας ή τραγωδίας. Ανέκαθεν είχα ένα πρόβλημα να πλασάρω τον εαυτό μου και τις ιδέες μου ώστε να βολευτώ κάπου και μετά να ξύνω τους όρχεις μου προσποιούμενος πως τηρώ αυτά που υποσχέθηκα ή πως δεν τα τηρώ επειδή φταίει η σκατοκατάσταση που μου άφησε ο προηγούμενος. Ίσως γι' αυτό δεν έγινα πολιτικός.

Από την άλλη, η επιτυχία της εκπομπής μου με την συνεπαγόμενη δημοφιλία μου θα μου εξασφάλιζε την εκλογή ως βουλευτή σε μερικά χρόνια. Είπαμε, το βουλευτιλίκι είναι γραμάτη δουλειά: δύο τετραετίες και μετά σύνταξη, με το μπόνους πως αποφασίζω για το ύψος του μισθού μου παρέα με τους συνενόχους μου. Προς το παρόν δεν προλαβαίνω, δουλεύω. Ίσως αν μείνω πάλι άνεργος να το κυνηγήσω.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Der Kommittar

Πώς να οργανώσετε μια εφορευτική επιτροπή βουλευτικών εκλογών που γραμάει

Συστατικά (χωρίς φωτογραφίες, τις κρατάω για 'μένα):

- Μια most εμφανίσιμη δικαστική εκπρόσωπο νέα δικηγόρο με ανοιχτό μυαλό, που εφόσον η δουλειά γίνεται γρήγορα δεν την ενοχλεί ο χαβαλές. (Έξτρα μπόνους αν η δικαστική εκπρόσωπος έχει βελτιωμένη έκδοση σε μορφή νεότερης αδερφής που θα φέρει καφέδες σε ώρα μη αιχμής, η οποία επίσης δεν έχει πρόβλημα με τον χαβαλέ.)

- Μια εξίσου εμφανίσιμη γραμματέα που μπορεί να εργάζεται γρήγορα, είτε συνεργάζεται με ώριμα είτε με ανώριμα μέλη της εφορευτικής επιτροπής.

- Ένα μέλος εφορευτικής επιτροπής, νέο 20-21 ετών που ήρθε απευθείας από ξενύχτι, που την πέφτει εξίσου σε νέες και μίλφες «πελάτισσες» που ήρθαν να ψηφίσουν. Αυτόν βάλτε τον κυρίως στην πόρτα του μαγαζιού, επειδή όταν συνεργάζεται με τη γραμματέα κάνει και λάθη λόγω φλυαρίας :)

- Ένα άλλο μέλος, εκεί γύρω στα σαράντα, (που όταν για τα πρακτικά τού ζητούν τα προσωπικά του στοιχεία, απαντάει με όνομα, επώνυμο, και συνεχίζει με «φαρδιές πλάτες, στενούς γοφούς, θεληματικό πηγούνι, γκρίζους κροτάφους, α, ναι, έχω και άλογα στην Αγγλία», ξέρετε εσείς, ονόματα δε λέμε), που συνδυάζει ωριμότητα και ανωριμότητα μαζί. Γκουχ γκουχ.

- Ένα τρίτο μέλος, επίσης άνδρα, λίγο μεγαλύτερο από τους άλλους δύο, που είναι η σιωπηλή δύναμη και δεν παραλείπει να συμμετέχει στο χαβαλέ όταν και όπου χρειάζεται. Μπόνους αν είναι παντρεμένος με συντοπίτισσα της συζύγου σου, που γνωρίζονται μεταξύ τους.

- Μια πρέζα κομματικούς εκπροσώπους όλων των ειδών (μια σεβάσμια κυρία που γελάει ακόμα και όταν ακούει σόκιν ανέκδοτα, έναν σοβαρό που γελάει και βλέπει τι ωραία γίνεται η δουλειά, έναν επίσης σοβαρό που γελάει πιο συγκρατημένα και θα τσιτώσει στην καταμέτρηση επειδή ο ίδιος θα κάνει λάθος στην προσωπική του παράλληλη καταμέτρηση, έναν ακόμα που βοηθάει ενεργά στις διαδικασίες, μία νέα κοπέλα μικρού κόμματος που έρχεται λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες και έτσι γλιτώνει την ανάκριση από τον εικοσάχρονο :)

Μεθοδολογία:

Αντιμετωπίστε τους ψηφοφόρους ως πελάτες, με χαμόγελο και μπόλικους αστεϊσμούς. (Παραδείγματα: μπαμπά που προσπαθεί να ψηφίσει ενώ έχει δύο κόρες παραμάσχαλα, ρωτήστε τον για πόσες θέσεις έχει κάνει κράτηση. Ο εικοσάχρονος αναλαμβάνει όλα τα κονέ («Εσείς δεν έχετε μια ανιψιά τάδε που μένει εκεί; Καλή κοπέλα!» κλπ) διασταυρώνοντας τα στοιχεία των ψηφοφόρων με τους γνωστούς του (και είναι πολλοί, πανάθεμά τον!). Καλοδεχτείτε όποιον μη πελάτη έρχεται να δει γιατί γίνεται αυτός ο χαμός και τα γέλια από το δικό σας εκλογικό τμήμα ακούγονται σε όλα τα υπόλοιπα.

Βρείτε τους δύο πιο γρήγορους στον εντοπισμό και καταγραφή των ψηφοφόρων και σκίστε τους. Αν για παράδειγμα έχετε τμήμα 570 εγγεγραμμένων (το πιο πολυπληθές στο εκλογικό σας κέντρο) και έρθουν όλοι, ένα λεπτό να θέλει ο καθένας να ψηφίσει κατά μέσο όρο, μιλάμε για εννιάμιση ώρες. Φυσικά, αν τελικά τα ψηφοδέλτια είναι 464, παραμένεις το πολυπληθέστερο τμήμα αλλά έχεις περισσότερο κενό ενδιάμεσα για να χαλαρώσεις και να συνεχίσεις τον χαβαλέ.

Μόλις κλείσουν οι κάλπες, η δικαστική αντιπρόσωπος μπαίνει σε bitch mode και ο χαβαλές κόβεται μαχαίρι συμφωνία όλων των παρευρισκομένων. Αφήνετε τους κομματικούς να προσπαθούν να καταμετρήσουν το κόμμα τους παράλληλα όπως θέλουν χωρίς να σε ενοχλούν, και οι απορίες/αντιρρήσεις τους γίνονται περιβάλλων θόρυβος μέχρι να τελειώσει η καταμέτρηση.

Συμπέρασμα:

Παρότι δεν εμβάθυνα σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, με αυτό τον τρόπο κλείνουν οι κάλπες στις 19:00, στις 21:10 έχεις καταμετρήσει τα ψηφοδέλτια και τους σταυρούς, μέχρι τις 21:20 έχεις λύσει τα ζόρια που μπορεί να τραβάει τυχαίος κομματικός εκπρόσωπος, και συνεχίζοντας με τη βαρετή αντιγραφή στις διάφορες μορφές που απαιτούνται, στις 23:00 η εφορευτική επιτροπή μπορεί να φύγει, αφού πρώτα κάνει μια βόλτα και καγχάσει με τους υπόλοιπους που ίσως ακόμα ανοίγουν φακέλους.

Στην περίπτωση που πας σπίτι σου λίγο μετά και πιάσεις τη γυναίκα σου στο κρεβάτι με τον κουμπάρο επειδή δεν σε περίμενε τόσο νωρίς, έχεις μπόνους ότι μπορείς κι εσύ να κινηθείς αντίστοιχα (με κουμπάρες, φίλες, ακόμα και δικαστικές αντιπροσώπους/αδελφές/γραμματείς στην περίπτωση που γίνουν επαναληπτικές εκλογές :).

Αν, όταν κατά τις έντεκα ανοίξετε το κινητό σας και δείτε πως κάποιος γνωστός και μη εξαιρετέος φίλος σας έχει στείλει SMS με περιεχόμενο «ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΤΣΑΚΩΘΕΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΘΕΜΑ ΤΥΠΙΚΟΤΗΤΟΣ ΕΤΣΙ ΤΥΠΟΛΑΤΡΗΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ! ΜΟΛΟΓΑ!», τον παίρνεις στο καπάκι τηλέφωνο να του πεις «Πάρε τα @@δια μου, γελάσαμε, είχαμε τους περισσότερους και τελειώσαμε πρώτοι.»

Στην περίπτωση που ο μεγάλος σου γιος έχασε το πρώτο του δόντι (κάτω δεξιά κοπτήρα) όσο εσύ έλειπες στο εκλογικό κέντρο, περιμένεις την επομένη για να χαζέψεις ζωντανά το φαφούτικο χαμόγελό του.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Plan B from TV space

Τα παιδιά μαθαίνουν ατάκες από τον περίγυρο και από τα λοιπά ερεθίσματα (βλ.λ. τηλεόραση, ραδιόφωνο κτλ). Τον τελευταίο καιρό, ο Αλέξανδρος το παρακάνει: πετάει συχνά φράσεις που έχει ακούσει σε Ben 10, Χελωνονιντζάκια και άλλα συναφή, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε παράταιρα. Προσπαθώ να του επιστήσω την προσοχή όποτε δεν ταιριάζει, και να του πω ένα «μπράβο» όταν ταιριάζει, αλλά γενικώς του λέω να μη το παρακάνει.

Κάποιες φορές, όμως, το ταίριασμα είναι καλό.

Σκηνή: ο Αλέξανδρος μόλις έχει κάνει κακά, και τον έχω στον νεροχύτη για να τον πλύνω. Αφού τον πλύνω, θεωρώντας ότι κρατιέται καλά από εμένα, γέρνω λίγο δεξιά για να πιάσω την πετσέτα που είναι πάνω στο πλυντήριο. Δυστυχώς, όμως, δεν κρατιόταν όσο καλά νόμιζα και τον νιώθω να μου φεύγει (μπροστά για 'μένα, πίσω για εκείνον) και να πάει να πέσει μέσα στον (αρκετά ευμεγέθη) νεροχύτη. Βρίσκομαι λοιπόν στη φάση (που σου φαίνεται ότι κρατάει πολύ εκείνη τη στιγμή, αλλά τελικά είναι μερικά δευτερόλεπτα) να προσπαθώ να καταπολεμήσω τη ρημάδα την αδράνεια (προφανώς και τη βαρύτητα) ώστε να μη πέσω, να κρατήσω από αριστερά τον Αλέξανδρο για να μη πέσει ούτε εκείνος και να βρω στήριγμα από δεξιά. Δεν ξέρω αν το περιγράφω σωστά, αλλά προσπαθήστε να οπτικοποιήσετε τη σκηνή.

Εκείνη τη στιγμή που έχω καταφέρει να ισορροπήσω («δεν θα πέσω, δεν θα πέσει, αλλά δεν έχω πιάσει ακόμα την πετσέτα»), ο Αλέξανδρος κρίνει πως πρέπει να πει το εξής:

«Μάλλον πρέπει να βρούμε κάποιο εναλλακτικό σχέδιο.»

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

You've got a package

Μου το είπε η γυναίκα μου και μου άρεσε πολύ.

Την Πέμπτη στο «Πάμε πακέτο» (ελπίζω πως ξέρετε το περιεχόμενο της εκπομπής, εγώ δεν την έχω δει και, παρότι ενημερώθηκα, βαριέμαι να το παίζω χαλασμένο τηλεφωνάκι) ο Γιάννης Βόγλης στέλνει ένα πακετάκι μύγδαλα στην Άναμπελ.

Γαμάτο.