…τις μεταφράσεις σας

Χαζεύω στο Alter το American Graffiti και το θυμάμαι σκηνή με τη σκηνή. Έχω πολλά χρόνια να το δω, ίσως από πριν αρχίσει η ιδιωτική τηλεόραση. Πολύ γλυκιά ταινία.

Απλά να ρωτήσω ρητορικά: όταν κάνεις μεταφράσεις, έστω και για βιοποριστικούς λόγους, και πετυχαίνεις κάτι που δε βγάζει νόημα, δεν το ψάχνεις καθόλου; Απλά μεταφράζεις ό,τι καταλάβεις;

Αλλά τι μιλάω εγώ; Ούτε Lower δεν έχω. Αλλά ξέρω πως, όταν κάποιοι νεαροί πλησιάζουν ένα αυτοκίνητο, ακόμα κι αν είναι «συμμορίτες», και τσακώνονται για το “shotgun”, δεν εννοούν όπλο. Διότι όταν σε κάποιο βιβλίο πέτυχα την έκφραση “riding shotgun”, το έψαξα λίγο.

Τεσπά. Όλο γκρίνιες είμαι. Λες και δεν ξέρω. Αυτό το δήθεν αθώο και αγανακτισμένα απορημένο υφάκι μου αρχίζει και κουράζει μέχρι κι εμένα.

ΥΓ Επέστρεψα για το σαββατοκύριακο. Είδα την οικογένειά μου.