Το σωστό να λέγεται

Πήγαμε χτες 8 άτομα να φάμε σε ένα ήσυχο¹ μαγαζάκι στο Νέο Ηράκλειο, διακοσμημένο με γελοιογραφίες του Βασίλη Χριστοδούλου. 5 άτομα με πρόστυχο μυαλό και δυνατό γέλιο, συν 2+1 άτομα που έχουν συνηθίσει τέτοιες παρέες και δεν προσεύχονται να ανοίξει η Γη να τους καταπιεί.

Η κουβέντα κινήθηκε σε κάθε πιθανό θέμα. Κάποια στιγμή, δε, όταν μιλάγαμε για δουλειές, αστειευτήκαμε που η Αθανασία δουλεύει ενώ εγώ δεν δουλεύω ακόμα, που φέρνει τα λεφτά στο σπίτι και γίνεται αυτό που λέει εκείνη. Πιο μετά, μιλώντας για Δημόσιο, λέει η Αθανασία:

«Εμένα δεν με χαλάει καθόλου να δουλέψω στο Δημόσιο.» (σπάνιες και σημαντικές δηλώσεις :)
«Ναι», της λέω, «να πας να δουλέψεις στο Δημόσιο.»
«Γιατί;» μου λέει.
«Γιατί θέλω να γαμήσω το Δημόσιο.»
«Δεν γαμάς το Κεφάλαιο, καλύτερα, που μπορείς και τώρα;»

Ε, παρά να παίρνω τηλέφωνα φίλους και να τους το λέω κατ' ιδίαν, είπα να το γράψω στο blog.

¹ ήσυχο, φαντάζομαι, όταν δεν είμαστε εμείς εκεί. Ειδικά χθες το παραγαμήσαμε, ρίξαμε τρελό γέλιο. Από τη μία ήταν δύο ζεύγη πενηντάρηδων που μας αγριοκοίταζαν (τους έβλεπα που μας έβλεπαν, γι' αυτό και κάθε φορά που κάναμε ησυχία μερικών δευτερολέπτων έλεγα εγώ με νόημα: «ωραίο μαγαζάκι… ήσυχο…»), και από την άλλη, ένας γηραιός κύριος με μια κυρία, που το είχε καταδιασκεδάσει. Όταν έφευγε, δε, μας ευχήθηκε να γελάμε πάντα έτσι, και αφού είπε ό,τι θα έλεγε ένας γηραιός κύριος για συσχετισμό γέλιου, χαράς και υγείας και βεβαιώθηκε ότι το ασπαζόμαστε, μας εξήγησε πως όλα είναι ψέματα πριν μας καληνυχτίσει. Ο ιδιοκτήτης², κατόπιν, μας εξήγησε πως ο κύριος ήταν ο Β.Χ.

² ευτυχώς δεν μας χρέωσε για διαφυγόντα κέρδη. Εν τω μεταξύ, το μαγαζί λέγεται «Νίκος», που είναι μεγάλη μπλόφα, επειδή ο ίδιος ονομάζεται Γιάννης και ο αδερφός του δεν θυμάμαι πώς, αλλά ούτε κι αυτός Νίκος. Θα μου πείτε «Μπορεί να έλεγαν τον πατέρα τους έτσι, ή μπορεί να είχαν και έναν τρίτο αδερφό», κι εγώ θα σας πω «τις εξυπνάδες στο δικό σας blog».