Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Δύο στιγμές ελευθερίας…

…ανά περίοδο αιώρησης σε μια κούνια. Οι στιγμές που είσαι ψηλά, που το στομάχι σου αδειάζει, τα μαλλιά σου ανοίγουν σαν φτερά. Ενίοτε, αν είσαι κοριτσάκι και φοράς τσόκαρα, σου φεύγουν. Άσχετο, αλλά τα σκεφτόμουν το πρωί, σπρώχνοντας τον Αλέξανδρο στις κούνιες, και μου έλεγε πως ήθελε πιο δυνατά. Εσείς πότε κάνατε κούνια τελευταία φορά;

Όσοι γουστάρετε παιδικά βίντεο, θα χορτάσετε.

Ακολουθεί προσχεδιασμένο σκετσάκι, που ο Αλέξανδρος το έπαιζε όταν δεν έγραφε η κάμερα, και όταν έγραφε, ξέχναγε την ατάκα του. Αυτή τη φορά, τον έπιασα στον ύπνο (από τον ύπνο, βασικά). Μόλις είχα αλλάξει τον Μενέλαο και εκκρεμούσε ο Αλέξανδρος, οπότε είπα να το δοκιμάσω:



Ιέχου κι χίντεν άουττέικς, άμα λάχει, αλλά θα τις κρατήσω για το DVD.

(Αν δεν καταλάβατε, δείτε αυτό.)

Έχουμε εξηγήσει από νωρίς στον Αλέξανδρο πως, όταν μεγαλώσει, το πρωί θα είναι ποδοσφαιριστής και το βράδυ θα είναι τραγουδιστής. Θα αμείβεται με 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και εμείς, ως γονείς, θα είμαστε οι manager του. Το παιδί, προς τιμήν του, δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση. Φυσικά, αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ακολουθήσει από νωρίς ένα πρόγραμμα άσκησης. Π.χ. όσον αφορά τον χορό και το τραγούδι:



Καλά, ας μη γίνει τραγουδιστής. Ας γίνει ηθοποιός. Ας γίνει ό,τι θέλει, αρκεί να έχουμε εξασφαλισμένα τα 2 μύρια εβρόπουλα ανά έτος. Όπως και να έχει, ας είμαστε προετοιμασμένοι και για βραδιές των Όσκαρ:



Όλα αυτά γίνονται σε ένα περιβάλλον στρατιωτικής πειθαρχίας (είμαι σίγουρος πως σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, είμαι πολύ υψηλόβαθμος στρατιωτικός, κάτι σαν πτέραρχος ή ναύαρχος (:-) ) :



Ο αδερφός του θα αναλάβει τη χαμαλοδουλειά του μανατζαρίσματος:



Βέβαια, θα έχουμε πρόβλημα με τον μικρό, διότι αναμένεται να αγαπάει πολύ τα γρήγορα οχήματα (όπως και τους εξομοιωτές οδήγησης στον δήμο Αμαρουσίου):



Τουλάχιστον μαθαίνει από νωρίς να φροντίζει για την ασφάλειά του. Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε πού θα τον οδηγήσει το φετίχ που έχει για τα παπούτσια. Είμαστε πολύ αγχωμένοι με αυτό το θέμα, και σκοπεύω να το συζητήσω με τον ανεψό λίαν συντόμως.



Και για να γίνουμε και λίγο φιλόσοφοι, ας ασχοληθούμε με ένα μεγάλο θέμα: την περιέργεια. Υπάρχουν δύο είδη περιέργειας, η παιδική:…



…και η ενήλικη:



Όπως λένε, καλύτερα να μη κάνεις ερωτήσεις, γιατί μπορεί και να σου απαντήσουν.

7 σχόλια:

  1. είναι απίστευτα!
    μου είχαν λείψει τα βιντεάκια σας!

    το κλού:
    στο βίντεο με την πειθαρχία το σχόλιό σου: Γελάτε τώρα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάτσε ρε κολλητή, ακόμα δεν πρόλαβα να το ανεβάσω, μπα! Αϋπνίες; :)

    Εν τω μεταξύ, το τελευταίο, το «τζάμπα πίνω», δεν είναι στημένο. Το είπε από μόνος του, και όταν σταματήσαμε να γελάμε, του ζήτησα να το ξαναπεί μπροστά στην κάμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα τραβήξει κανένας άλλος βίντεο;
    Να δούμε κι εμείς οι περίεργοι αυτόν τον Τζωτζίου επιτέλους:p

    Ο Μενέλαος είναι απιστευτικός Θεός.
    Έχει την γοητεία του μικρότερου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όχι ακριβώς αϋπνίες. Έχω τον έναν λεβέντη αρρωστούλη και περιμένω να τον θερμομετρήσω.

    διεισδυτικό βλέμμα που έχει ο μενέλαος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Gus, έχω την εντύπωση πως τώρα κοντά θα κατέβεις από 'δώ, οπότε θα βρεθούμε με ανεψό και αφεντικό, και αν γίνεται, φωνάζουμε και τον azrael.

    Περαστικά στο λεβέντη σου, athinovio.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και γω το ίδιο στιγμιότυπο με την athinovio ήθελα να επισημάνω!

    Είναι απιστευτοι και οι δύο!
    Και τα σχόλια του σκηνοθέτη... μοναδικά!

    Να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώνεις έτσι πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστώ, συνωνόματε (αν δεν απατώμαι) phile για τα καλά σου λόγια. Όσον αφορά τα λεγόμενα του σκηνοθέτη, εγώ τα βρίσκω λίγο χαζοχαρούμενα. Ίσως να μην είναι της κάμερας, να είμαι γενικότερα χαζοχαρούμενος και να μην το έχω πάρει χαμπάρι (μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι και οι αδαείς :).

    Μακάρι όλοι οι χαζομπαμπάδες και χαζομαμάδες να τα χαζοχαιρόμαστε για πάντα (το δικό μας πάντα, όχι το δικό τους) και να γίνουν καλύτερα από εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Φλυαρείτε.