Καθόμουν με τα παιδιά τώρα το απόγευμα και χορεύαμε με μουσική δυνατά (κάτι σαν το Wii Fit, αλλά χωρίς το Wii και χωρίς το mat, για να καταλαβαίνουν οι νεότεροι αναγνώστες μας· θα επανέλθω αργότερα στο θέμα αυτό), και κάποια στιγμή που βαρεθήκαμε (κουράστηκα, δηλαδή), για να τους αποσπάσω, έφερα ένα παλιό album με σπάνιες φωτογραφίες μου (ξέρετε, δύο από τα 8, τρεις από τα 12, 9 από τα 17½ λόγω πενταήμερης κτλ) και τους έδειχνα πώς ήταν ο μπαμπάς.
Κάποια στιγμή, πρόσεξα έναν ειρμό στις περιγραφές μου:
«Να, αυτός είναι ο Αλέξανδρος, που είχε έρθει στο σπίτι μας, με τη Μαρία και το μωρό το Δημήτρη. Ναι, είχε μαλλιά τότε!»
«Να κι ο νονός ο Αργύρης. Ναι, κι αυτός είχε μαλλιά τότε.»
«Ποιος είναι αυτός; Ο νονός ο Γιάννης. Είδες μαλλιά που είχε;»
Χμ.
Από τη μικρή παρέα που είχα κρατήσει από το σχολείο, ο μόνος άλλος που έχει ακόμα μαλλιά, είναι ο Βασίλης, αλλά μ' αυτόν είμαστε ψευτοτσακωμένοι. Δηλαδή, δεν είμαστε, αλλά έχουμε ουσιαστικά χαθεί.
Μήπως τελικά και υποσυνείδητα είμαι ωραιοπαθής (=ψωνάρα) και φροντίζω να περιτριγυρίζομαι από (=να κρατάω επαφές με), ε, φίλους που, ε, έχουν πολύ περισσότερη τεστοστερόνη από εμένα, για να φαίνομαι καλύτερος εγώ που έχω ακόμα τρίχες; Λέμε τώρα.
Κατά τα άλλα: η προπόνηση του Αλέξανδρου συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς:
Προσέξατε, βέβαια, πως κάνουμε μαζί πράξη και θεωρία ποδοσφαίρου. Το άθλημα δεν είναι μόνο θέμα τεχνικής, αλλά και τακτικής!
Όχι ότι θυμάται πάντα την τακτική:
…αλλά τουλάχιστον έχει καλύτερα ποσοστά επιτυχών βολών από τα τρία τέταρτα της εθνικής μας ομάδας.
Αυτά γενικώς.
Προηγουμένως είπα πως θα επανέλθω. Επανέρχομαι λοιπόν.
Λέγαμε για το Wii Fit, με το οποίο παίξαμε και γελάσαμε στο σπίτι του Νίκου, όπως επίσης και Guitar Hero (εγώ έπαιρνα το μπάσο και τραγουδούσα παράφωνα για τον αδικοχαμένο πιλότο πατέρα μου και την παλιοτσούλα που πήγε στην Αμερική και με κεράτωσε) και Wii Sports. Παρότι ξεπεράστηκε ο κύριος σκόπελος για να πάρουμε ένα Wii κι εμείς (=γκαύλωσε η Αθανασία), θα το αποφύγουμε προς το παρόν για οικονομικούς λόγους (διότι δεν είναι μόνο το Wii…).
Αλλά ως γνωστόν, πενία τέχνας κατεργάζεται:
Χααααααααααααχαχαχααχα
ΑπάντησηΔιαγραφή"Poor man's Wii Sports" λέει!
Δεν υπάρχει αυτή η ατάκα - δεν υπάρχει!!
χαχαχαχαχααααααααααα
Φρακάτο POST , έγραψες!!!
Tίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτό το blog. Όσοι λοιπόν νομίζατε ότι αυτό το post: http://tzotzioy.blogspot.com/2008/08/fry-laurie.html#links (1ο video), που έγινε στις 15 Αυγούστου, ήταν τυχαίο και απλώς μπήκε για να γελάσουμε, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Είναι πλέον πασιφανές ότι οι γονείς αυτών των υπέροχων παιδιών, δεν αρκούνται απλώς στο να θέλουν την καλύτερη εκπαίδευση γι αυτά αλλά το αποδεικνύουν έμπρακτα, στέλνοντάς τα στα καλύτερα σχολεία της Ευρώπης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι αν δεν τα καταφέρουν ως θεατρίν... εεεε σύγχρονοι ποδοσφαιριστές, το μέλλον τους έχει εξασφαλιστεί με την κατοχύρωση της πατέντας του "Poor Man's Wii Sports".
Φοβερό post και πάλι και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. :)))
Alexandros and Menelaos were created by Chris and Athanasia.
ΑπάντησηΔιαγραφήThey will rebel.
They are evolving.
They look
and feel
human.
Somehow, they are instructed to pretend they are ordinary people.
At the moment, they are only two.
And, unlike their parents, they have a plan.