Ο Αλέξανδρος ήταν να μείνει όλη την εβδομάδα στη μάνα μου και να τον παίρναμε σήμερα. Όμως είχε μελαγχολήσει. Πέρναγε καλά, πήγε και στη θάλασσα, έπαιζε με νερό σε αυτοσχέδια πισίνα (βλ.λ. λεκάνη ρούχων), αλλά ώρες-ώρες τον έπιανε το παράπονο. Μας πήρε η μάνα μου τηλέφωνο βουρκωμένη, να μας πει ότι κοιτάει τις φωτογραφίες μας και κλαίει. Πήγαμε και τον πήραμε από προχτές το απόγευμα.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν ποτέ, Αλέξανδρε, διαβάσεις αυτό το κείμενο στην εφηβεία σου ή αργότερα, όταν θα μας γράφεις στα παπάρια σου και θα την κοπανάς από το σπίτι με την παραμικρή αφορμή, να ξέρεις ότι δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Τσογλάνι. Με σύγχισες πάλι :)
Το τρίβιο της ημέρας: ο πιο δίκαιος τρόπος να μοιραστεί οτιδήποτε σε ν άτομα, είναι ένας να μοιράσει, και να επιλέξουν από ένα κομμάτι οι υπόλοιποι ν-1 αφήνοντας το τελευταίο για αυτόν που έκανε τη μοιρασιά.
κρίμα το φατσόνι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίμα και οι γονείς
δε σου έφυγε ένα βάρος άμα το ξαναείδες όμως?
Έτσι όπως κάνεις την ερώτησή σου, ίσως να μην είχα καταστήσει σαφές ότι κι εμάς μας έλειπε πολύ. Διότι μας έλειπε πολύ, και δεν βλέπαμε την ώρα να τον πάρουμε. Δεν τον είχαμε πάει στη μάνα μου να τον ξεφορτωθούμε, αλλά για να ξεσκάσει λίγο το παιδί εκτός της Αθήνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι βρε παιδί μου, μην το παίρνεις έτσι....
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά βλέπω από τα δικά μου που από τη μία θέλω να τα αφήνω και λίγο μακριά μου για πολλούς πρακτικούς λόγους(είναι υψηλή σεζόν για εμάς τώρα-θέλω να είναι πιο ανεξάρτητα και να βλέπουν διαφορετικά πράγματα) αλλά από την άλλη όταν τα ξαναβλέπω μου φαίνεται ότι κάτι έχασα απο τη ζωή τους, και γενικά μερικές φορές δεν ξέρω τι είναι προτιμόετρο.
απλά μου θύμισες μια γνώριμη κατάσταση
αμέσως παρεξήγα....
ΑπάντησηΔιαγραφήαπαπαπαπαπα.......
Είδες, είδες; Πάλι καλά που πρόλαβα και παντρεύτηκα, τέτοια κομπλεξάρα που είμαι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν το τελικό σου «όμως» που με μπέρδεψε.