Όταν έβαλα τα καμάρια μου για ύπνο το μεσημέρι, μου λέει ο Αλέξανδρος: «να ξαπλώσω μαζί με το Μενέλαο;» Ρωτάω το Μενέλαο, «να φέρω και τον Αλέξανδρο να ξαπλώσει μαζί σου;» και μου λέει «ναι». Τους έβαλα μαζί, με το πάπλωμα του Αλέξανδρου έκανα σκεπή/σπιτάκι πάνω από το κρεβάτι του μικρού, και με τα πολλά (έως πάρα πολλά) κοιμήθηκαν.
Όταν ξύπνησαν, τους κατάλαβα επειδή τους άκουσα να πλακώνονται («Μη! Μη μου τραβάς τα μαλλιά!», «Όχι.», «Μενέλα!», «Όχι!» κτλ), και πάω να τους δω. Σταματάνε και ανακάθονται. Αρχίζει ο Αλέξανδρος να μου εξηγεί τα καθέκαστα με ιδιαίτερη παρρησία (είναι γλαφυρός και ικανότατος να σε πείσει πως είναι το θύμα της υπόθεσης), κι έλεγε κι έλεγε. Σταματάει. Γυρνάω στο Μενέλαο, «είναι αλήθεια αυτά;». «…Ναι.» «Γιατί, Μενέλαε;»
Το σκέφτεται, λέει «γιατίιιι…», το ξανασκέφτεται, δεν του βγαίνει, οπότε χώνει μια κλωτσιά στο πόδι του Αλέξανδρου. Γενικώς, πολύ συχνά ο Μενέλαος, έτσι όπως περνάει δίπλα από τον Αλέξανδρο, του χώνει και μια σφαλιάρα.
Σε συζήτηση με το νονό Αργύρη, είχε μια ενδιαφέρουσα ιδέα για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά θα τον αφήσω να το προσθέσει ο ίδιος ως σχόλιο.
Με συντομία: Ο Αλέξανδρος σου εξηγεί ότι τον έχεις απογοητεύσει. Ήταν τελείως ξεκάθαρος μαζί σου για το πότε έπρεπε να επιστρέψεις τα χρήματα. Σε συμπαθεί, αλλά πρέπει να μιλήσει στον αδερφό του. Αυτός δε λέει πολλά. Είναι ο τελευταίος που θα δεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα δεν θα με δεις. Θα έρθω να "καθαρίσω" το χώρο.
Όχι, φίλε μου. Δεν τα ξέρεις καλά, και για αυτό θα είσαι πάντα νονός και όχι Νονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νονός ποτέ δεν καθαρίζει ο ίδιος.
(το συνεργείο με τις ρωσίδες στέλνω...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ίδιες που το βράδυ χορεύουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις γνωστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήστην εφηβεία να σε δώ τι θα πρωτοκάνεις
Αθηνά, στην εφηβεία τους θα έχω μάθει κάποια πολεμική τέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝονέ, ωραία η φωτογραφία σου, με τη φράντζα και τα λοιπά. Αν μισοκλείσεις τα μάτια και φανταστείς πως το ψωμί για τοστ είναι τσιγάρο, σαν τον Λούκι Λουκ είσαι.