Κυριακή 30 Ιουλίου 2006

Το Μανιφέστο του Έλληνα Οδηγού

  • ΣΕΒΟΜΑΙ τους ανάπηρους του καλοκαιριού, τους δυστυχείς συνανθρώπους μου που έχουν απωλέσει για άγνωστους λόγους την αρτιμέλειά τους. Τους αναγνωρίζω από το κουλό αριστερό χέρι που κρέμεται ανήμπορο και άχρηστο από το ανοιχτό παράθυρο του οδηγού. Αναρωτιέμαι πώς τα φέρνουν βόλτα το χειμώνα, όταν λόγω χαμηλής θερμοκρασίας δεν μπορούν να αερίσουν τη νεκρή σάρκα τους.
  • ΤΙΜΩ την σύγχρονη Αθηναία αγρότισσα, η οποία –έχοντας αντικαταστήσει τον πάλαι ποτέ γαϊδουράκο με ένα επαγγελματικό Land Rover ή Mercedes τζιπάκι– από τα μεϊντάνια της Κάτω Χώρας Κολωνακίου και της Άνω Χώρας Κηφισιάς μεταφέρει τους πολύτιμους καρπούς των ωνιοδένδρων στη φτωχική της μεζονέτα. Της ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ότι παρκάροντας ακριβώς έξω από την πόρτα του θερμοκηπίου ωνιοδένδρων αγνοώντας τις συνέπειες στους υπόλοιπους οδηγούς προσθέτει αυτό το κουλέρ λοκάλ που χαρακτηρίζει το Αθηνοχώρι Αττικής.
  • ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον ερασιτέχνη τροχονόμο συνάδελφο οδηγό, που τηρεί ευλαβικά το όριο ταχύτητας σε όλες τις λωρίδες κάθε εθνικής οδού, ο οποίος με το που θα του κάνω σήμα με τα φώτα ή με το φλας αριστερά, θα μου δείξει ότι με νοιάζεται ρωτώντας με με προφανή ανησυχία «πού θα πας;» ή το πιο αθώο «τι θέλεις;»
  • ΘΑΥΜΑΖΩ τους ιθύνοντες που στην "εθνική οδό" Πατρών-Αθηνών έχουν όριο ταχύτητας τα 90&100 χ.α.ώ. εκεί που ο δρόμος δεν έχει διαχωριστική μπάρα και 70&80 χ.α.ώ. στα σημεία που έχει την προαναφερθείσα μπάρα, την οποία οι ψωροευρωπαίοι την πλασάρουν ως "προστατευτική", όμως εμείς ξέρουμε καλύτερα.
  • ΠΑΡΑΧΩΡΩ προτεραιότητα στους οδηγούς διτρόχων μικρού κυβισμού, οι οποίοι τιθασσεύουν τα ανυπότακτα άλογα του κινητήρα μου σταματώντας στο φανάρι μπροστά μου (και για την ακρίβεια 10 μέτρα μπροστά από το φανάρι) απλά περιμένοντας να τους κορνάρουμε για να ξεκινήσουν, αφού δεν δύνανται να δουν το πράσινο. Υποψιάζομαι ότι έχουν πρόβλημα οράσεως από συσσωρευμένα μυγάκια στα μάτια τους λόγω του ότι δε φορούν κράνος, και φαντάζομαι ότι γενικότερα στηρίζονται στην ακοή τους περισσότερο παρά στην όραση για να οδηγήσουν.
  • ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ στην άγνωστη οδηγό που μέσα σε στενά των Αμπελοκήπων σταματάει στη μέση του δρόμου για να κατεβάσει την πολυκαιρισμένη και αργή γιαγιά της, και ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ αναντίρρητα την απάντησή της στην αδόκιμη σχετική ερώτησή μου (ερώτηση: «μα γιατί δε σταματάς λίγο πιο αριστερά που έχει κενό ώστε να μη περιμένουμε έξι αυτοκίνητα;», απάντηση: «μα εκεί είναι έξοδος πάρκινγκ.»)
  • ΣΥΓΧΑΙΡΩ τους συνανθρώπους οδηγούς που έχουν καταλάβει ότι η άμεση και ανεμπόδιστη επικοινωνία έχει τη μεγαλύτερη προτεραιότητα, οπότε αγνοούν χαρακτηριστικά κάθε hands-free και κρατούν το κινητό στο αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί κάνουν επίδειξη δεξιοτεχνίας (τιμόνι, μοχλός ταχυτήτων, φραπές). Οι πιο έμπειροι χρησιμοποιούν και το μηρό, αρκεί να μη χρειάζεται να στρίψουν. Ανόητες προτροπές του τύπου «τουλάχιστον κράτα το στο δεξί ώστε το αριστερό να είναι μόνιμα στο τιμόνι κι ας χάσεις τρία δευτερόλεπτα αλλάζοντας ταχύτητα» δικαίως πέφτουν στο κενό.
  • ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ τους κατόχους μηχανών μεγάλου κυβισμού που καταφέρνουν να παρκάρουν το όχημά τους στο χώρο που πιάνουν δύο αυτοκίνητα. Το ότι περιστασιακά τυπώνω και επικολλώ στο οπίσθιο μέρος του οχήματός τους ένα "LONG VEHICLE" το θεωρώ σεμνή προσφορά στον επαγγελματία οδηγό από μέρους μου.

Αυτά επί του παρόντος. Θέλω να τελειώσω με μια ιστορία που συνέβη πραγματικά σε μια φίλη μου πριν πολλά χρόνια, έστω και αν πιστεύετε ότι πρόκειται για ανέκδοτο.

Η φίλη μου, τώρα πια διορισμένη δασκάλα σε ακριτική περιοχή, περιμένοντας το διορισμό της έκανε πολλές δουλειές (από αυτές που φαντάζουν ωραία σε βιογραφικό συγγραφέων, ας πούμε). Μια από αυτές τις δουλειές, όντας ψηλή και χεροδύναμη (κάτοχος ζώνης σε πολεμική τέχνη), ήταν διανομή βιβλίων ενός μικρού εκδοτικού οίκου. Ο εκδοτικός οίκος τής διέθετε ένα τζιπάκι Lada διαλυμένο, χωρίς λειτουργικό ηλεκτρικό σύστημα, για τις μεταφορές.

Όντας τότε σχετικά νέα οδηγός, τηρούσε τους κανόνες που είχε μάθει. Συγκεκριμένα, σε κάποιο φανάρι που περίμενε να στρίψει αριστερά, είχε κάνει νόημα με το χέρι ότι θα στρίψει, αφού τα φλας δε δούλευαν. Στρίβει αριστερά, και από πίσω της μια άλλη κυρία την ακολουθεί και της ανάβει τα φώτα. Η φίλη μου κοιτάει στον καθρέφτη, η άλλη κυρία της ξαναανάβει τα φώτα και η φίλη μου κάνει δεξιά για να της κάνει χώρο να περάσει. Η κυρία σταματάει πίσω της, κατεβαίνει και πάει στο παράθυρο της φίλης μου:

«Κοπελιά… πριν, με το νόημα που έκανες… τι μου έλεγες;»
(έκπληκτη) «…ότι θα στρίψω αριστερά…»
(και η κυρία, με εύλογα εκνευρισμένη απορία) «Κι εμένα τι με νοιάζει;;;»

Κυριακή 23 Ιουλίου 2006

Χα! (ους)

Λοιπόν, όπως έλεγα και σε άλλο άρθρο, η σειρά προτείνεται ασυστόλως. Αρκεί να έχουν κάνει καλή δουλειά στη μετάφραση.

Τρίτη 18 Ιουλίου 2006

Ανδρικές και γυναικείες φιλίες

Μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιο γνωστό (σας) φίλο (μου), περάσαμε ξώφαλτσα και καθαρά για εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον το θέμα του κερατώματος και του ψέματος. Δεν είχε υπόψη του το κλασικό παράδειγμα που αναδεικνύει τη διαφορά μεταξύ ανδρικών και γυναικείων φιλιών, οπότε, γιατί όχι, ας το βάλουμε και στο blog, μιας και μου την είπε: «Το blog σου τιτλοφορείται φληναφήματα, μη περιμένεις να έχεις κάτι ουσιώδες πριν μπλογκάρεις.»

Σενάριο 1. Η σύζυγος γυρίζει πρωί στο σπίτι. Ο σύζυγος τη ρωτάει «πού ήσουν;» και εκείνη απαντά «κοιμήθηκα σε μια φίλη.» Ο σύζυγος σηκώνει το τηλέφωνο και καλεί τις δέκα φίλες της γυναίκας του, από τις οποίες:
  • οι τέσσερις αρνούνται κατηγορηματικά ότι η γυναίκα σου κοιμήθηκε σπίτι τους
  • οι τρεις αρνούνται κατηγορηματικά ότι η γυναίκα σου κοιμήθηκε σπίτι τους, και μάλιστα έχουν να τη δουν πάνω από εβδομάδα
  • η μία απαντάει «τη γυναίκα σου; ποια γυναίκα σου;»
  • η μία σου κλείνει το τηλέφωνο κατάμουτρα επειδή η γυναίκα σου της χρωστάει ακόμα μια ζώνη και μια τσάντα που δανείστηκε εδώ και δύο μήνες
  • η τελευταία σου λέει ότι καιρός είναι να ξεστραβωθείς κακομοίρη, αφού η γυναίκα σου χτες το βράδυ ήταν στο τάδε μαγαζί και έφυγε με τον τάδε αφήνοντας τις υπόλοιπες σύξυλες να πληρώσουν και το λογαριασμό.
Σενάριο 2. Ο σύζυγος γυρίζει πρωί στο σπίτι. Η σύζυγος τον ρωτάει «πού ήσουν;» και εκείνος απαντά «κοιμήθηκα σε ένα φίλο.» Η σύζυγος σηκώνει το τηλέφωνο και καλεί τους δέκα φίλους του άντρα της, από τους οποίους:
  • Οι οκτώ ορκίζονται σε ό,τι έχουν ιερότερο ότι ο άντρας σου κοιμήθηκε σπίτι τους
  • Οι δύο σου λένε, «είναι ακόμα εδώ, θέλεις να τον ξυπνήσω;»
Αυτά όπως λένε είναι βγαλμένα από τη ζωή.

Σάββατο 8 Ιουλίου 2006

Την στίξη μου

Δεν βλέπω συχνά τηλεόραση, οπότε μπορεί το συγκεκριμένο θέμα να μην αγγίζει κόσμο.

Χάζεψα λίγο ειδήσεις στο Mega. Όλα τα super (όλοι οι επιτεθειμένοι τίτλοι) ήταν είτε κεφαλαία είτε μικρά χωρίς καθόλου τόνους. Αφορμή ήταν η πρόβλεψη καιρού, που δήλωνε κάτι για "τα ηπειρωτικα". Στιγμιαία σκέφτηκα, τα ηπειρώτικα ή τα ηπειρωτικά; Σαφώς το δεύτερο λόγω συμφραζομένων, αλλά τους κάνει τόσο κόπο να πατήσουν τον τόνο; Για κάποιο ακαθόριστο λόγο, το εκλαμβάνω ως αχρωμία και αποστασιοποίηση.

Δεν έχω προσέξει τι κάνουν τα άλλα κανάλια στο θέμα αυτό, και αν ναι, γιατί.

Μου θύμισε τη στίξη των Μίκι Μάους, των comics που αποτελούν αντικείμενο ανάγνωσης πολλών παιδιών. Στα Μίκι, δεν υπάρχουν τελείες. Υπάρχουν αποσιωπητικά, ερωτηματικά, θαυμαστικά, αλλά δεν υπάρχουν τελείες. Στο Μίκι Σίτι, ο κόσμος έχει πάθος και ένταση, δεν υπάρχει κάτι καθημερινό και ευτελές. Στις ειδήσεις του πραγματικού κόσμου δεν υπάρχει κάτι άξιο τονισμού, μάλλον.

Έπειτα, έχω παρατηρήσει στα σποραδικά δελτία ειδήσεων τουλάχιστον κάποιων τηλεοπτικών σταθμών, το target group είναι οι κωφοί. Οι σοβαρές ειδήσεις περνάνε ως τίτλοι στο κάτω μέρος της οθόνης, και το οπτικοακουστικό περιεχόμενο ασχολείται με το γάμο της Βανδής (ἡ Βανδὴ, τῆς Βανδῆς, τῇ Βανδῇ…) και τα βαφτίσια της κόρης της Ελένης. Μόνο τα δράματα και οι δραματοποιήσεις αξίζουν της κάμερας.

Έχετε ακούσει και το θέμα της απλοποίησης της ορθογραφίας στα σχολεία; Κατανοητή η απλοποίηση ξενόφερτων λέξεων (τρένο, αβγό κτλ), αλλά θα με ανησυχήσει αν αρχίσουμε να γράφουμε "θάλασα", για παράδειγμα. Θέλω να μου πείτε αν συμφωνείτε (με αυτά που λέω) ή σινφονίτε (συμμετέχετε σε κάποιο σχέδιο γλωσσοκτονίας).

Η γλώσσα μας είναι όμορφη, και αποτελείται από τουβλάκια, σαν τα Lego. Παρένθεση: αυτό που μπαίνει (τίθεται) δίπλα (παρά) αφού δεν περιέχεται εκεί που έπρεπε (εν). Τα τουβλάκια είναι καλό να φαίνονται, διότι απεικονίζουν και το νόημα και την οδό για να εκφράσεις το νόημα.

Πριν 13 χρόνια, είχα πρωτοφτιάξει ένα πρόγραμμα κρεμάλας, όπου ο υπολογιστής εναλλάσσεται με σένα στο να μαντέψει λέξεις (η τελευταία εκδοχή έχει GUI και είναι σε Python, αν τη θέλετε, σας τη στέλνω). Είναι καλός παίχτης όταν έχει μάθει αρκετές λέξεις. Ένα μέρος του αλγορίθμου αποδομεί τις λέξεις που ξέρει για να μαντέψει άγνωστες λέξεις. Το βήμα της δημιουργίας λέξεων ως easter egg ήταν προφανές για μένα, και είχα μαζέψει μερικές για να φτιάξουμε ένα λεξικό παρέα με τον καλό μου φίλο Αργύρη. Η σκέψη αυτή, βέβαια, ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε, και νομίζω ότι άλλοι μας έχουν προλάβει πια. Όπως και να έχει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ας παραθέσω μερικούς ορισμούς που θυμάμαι:

  • Εύδομαι: κάνω body-building
  • Έβδομαι: 1. Κάνω δουλειά χωρίς αργίες, όπως μπάρμαν, ζαχαροπλάστης, ανθοπώλης. 2. Φτιάχνω κάτι μεγάλο σε σύντομο χρονικό διάστημα και μετά ξεκουράζομαι.
  • Βαφέψημα: Κάθε πόσιμο υγρό που δεν πρέπει να πέσει στα ρούχα σου, όπως καφές ή bloody mary.
  • Ανάγκλυσμα: Κάτι ναι μεν δυσάρεστο, αλλά αναγκαίο να γίνει.
  • Πυρόβλημα: Κάθε επείγον πρόβλημα που σου φορτώνει ο προϊστάμενός σου.
  • Άλλοχι: η φτηνή δικαιολογία για να μη βγεις με εκείνο τον γνωστό που βαριέσαι.
  • Ευεξάερο: το ανοιχτό παράθυρο στο αυτοκίνητο όταν μπουχτίσεις πια από το κλιματιστικό.
  • Ζαραθεία: η γηραιά θεία που όταν είσαι μικρός σιχαίνεσαι κάθε φορά που σε βλέπει να σε αρχίζει στα φιλιά.
και τα λοιπά. Είχαμε ξεδιαλέξει μια καλή λίστα, αλλά δε θυμάμαι πια πού είναι. Μπορεί να φτιάξω νέα.

δεν ξερο αν καπιοσ σκοπεβι να σκοτοσι τι γλοσα μασ ι αν ολα ινε τιχεα, αλα ξερο ποσ ι εκσελικσι τον πραγματον δε μου αρεσι πολι. τα σιμια τον κερον με ανισιχουν. αφιστε κατο τιν γλοσικι μου ταφτοτιτα.

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2006

Δύο λεπτά από το "House, M.D."

Το τελευταίο μου κόλλημα παρακολούθησης σειράς είναι το "House, M.D.", μια σειρά αμερικάνικη που από όσο ξέρω δεν έχει προβληθεί εδώ (υπάρχει στα ντιβιντάδικα, αλλά άνευ υποτίτλων). Ο ειρμός για να την ανακαλύψω ήταν ο εξής: διάβαζα για το "Superman Returns", στα trivia αναφερόταν ότι ο Hugh Laurie επρόκειτο να παίξει αλλά δεν μπορούσε λόγω ασυμβατότητας γυρισμάτων με εκείνα της σειράς.

Τον Laurie τον θυμάμαι αρκετά ζεστά ως George στον τρίτο (Prince -) και τέταρτο (Lieutenant -) κύκλο της Μαύρης Οχιάς. Αν δεν έχετε δει τη σειρά, σας τη συστήνω χωρίς πολλά λόγια (I have a cunning plan, m'lord).

Λοιπόν, το "House M.D." είναι ιατρική σειρά που θυμίζει αστυνομική σειρά στη δομή της, απλά οι ύποπτοι είναι ασθένειες, και όχι άνθρωποι. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας σχεδόν μισάνθρωπος σχεδόν σακάτης γιατρός, απόμακρος αλλά και χαρισματικός, και μια μικρή ομάδα γιατρών που τον υποστηρίζουν στην δύσκολη υπόθεση που αναλαμβάνει ανά επεισόδιο. Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και ο διάλογος είναι γρήγορος και θέλει σκέψη. Παράλληλα με την κάθε σοβαρή υπόθεση, υποχρεούται από τη διευθύντρια του νοσοκομείου δόκτορα Κάντι να φροντίζει και μερικές υποθέσεις εξωτερικών ιατρείων, που συνήθως είναι αρκετά διασκεδαστικές (ας πούμε, αν ο ασθενής δεν έχει κάτι σοβαρό, ο γιατρός βγάζει το Gameboy για να παίξει ώστε να περάσει η ώρα και να φύγει για το σπίτι του).

Μια τέτοια μικρο-υπόθεση θα παραθέσω εδώ σε ελεύθερη μετάφραση, επειδή γέλασα πάρα πολύ, με μόνο μερικές λέξεις αμετάφραστες επειδή δεν μπορώ να βρω αντίστοιχα το ελληνικό υπονοούμενο.

Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο House στο δωμάτιο όπου περιμένει όρθιος ένας νεαρός με piercing και διάφορα τατουάζ, για τον οποίο δε γνωρίζει τίποτα. Αρχίζει το μονόλογο:

«Σήμερα θα φύγω μια ώρα νωρίτερα. Ξέρεις γιατί; Επειδή φίλησα τον κώλο της αφεντικίνας μου. Εσύ φιλάς ποτέ κώλους; Νομίζω ότι με άφησε να φύγω επειδή θέλει να ενθαρρύνει το κωλοφίλημά μου. Με θέλει να φιλάω πολλούς κώλους, μαζί και τον δικό σου. Τι θα προτιμούσες; Ένα γιατρό που σου κρατάει το χέρι καθώς πεθαίνεις ή ένα γιατρό που σε αγνοεί καθώς καλυτερεύεις; (σκέψη) Φαντάζομαι θα ήταν ιδιαίτερα άσχημο να έχεις γιατρό που σε αγνοεί καθώς πεθαίνεις.»

Ο νεαρός κινεί για την πόρτα, «καλύτερα να φεύγω.»

Τον κόβει ο House, «λες να βγει μόνο του;»

Ο νεαρός σταματάει και τον κοιτάει.

Ο House συνεχίζει, «μιλάμε για κάτι μεγαλύτερο από ψωμιέρα; Διότι, τελικά, θα βγει μόνο του. Αν είναι μικρό, δεν έχει πρόβλημα, είναι σε ένα ωραίο, απαλό περιτύλιγμα και μετά πλοπ. Αν είναι μεγάλο, θα σου σχιστεί κάτι, οπότε, μιλώντας ιατρικά, εκεί τελειώνει η πλάκα.»

«Πώς ξέρεις–»

«Είσαι εδώ μισή ώρα και δεν έχεις κάτσει ακόμα. Αυτό μου λέει την τοποθεσία του. Δε μου έχεις πει τι είναι, άρα είναι εξευτελιστικό. Έχεις ένα πουλάκι σκαλισμένο στο χέρι σου, άρα έχεις μεγάλη ανοχή στον εξευτελισμό. Συμπεραίνω ότι δεν είναι αιμορροΐδες.»

Ο νεαρός διστάζει, ο House του λέει, «Είμαι γιατρός 20 χρόνια. Δε θα με εκπλήξεις.»

Μετά από λίγη σκέψη, του απαντάει: «Είναι ένα MP3 player.»

Απόμακρο βλέμμα. «Χμ… Και δε μου λες, το'κανες λόγω του μεγέθους, του σχήματος ή λόγω του "pounding bass line";»

Στην επόμενη σκηνή, ο House έχει βγει από το δωμάτιο και περνάει δίπλα στην υποδοχή όπου λέει στην προϊσταμένη:

«Λοιπόν, είναι τρεις, την κάνω. Πείτε στην δρα Κάντι ότι στο εξεταστήριο 2 υπάρχει ασθενής που χρήζει της προσοχής της… και η RIAA την θέλει να του κάνει εξετάσεις για παράνομα downloads…»

Άψογο; Το συγκεκριμένο επεισόδιο (και αρκετά άλλα, από ό,τι καταλαβαίνω) είναι σκηνοθεσία του Bryan Singer.

Κοντεύει τρεις. Την κάνω.

Τρίτη 4 Ιουλίου 2006

Ωραίο πράγμα το uptime

uname -a
Linux tril 2.6.5-7.111-smp #1 SMP Wed Oct 13 15:45:13 UTC 2004 x86_64 x86_64 x86_64 GNU/Linux

uptime
11:30pm up 528 days 2:24, 21 users, load average: 0.00, 0.00, 0.00

ifconfig eth0
eth0 Link encap:Ethernet HWaddr 00:11:43:32:98:7D
inet addr:XXX.XXX.XXX.XXX Bcast:XXX.XXX.XXX.XXX Mask:255.255.255.240
inet6 addr: fe80::XXXX:XXXX:XXXX:XXXX/64 Scope:Link
UP BROADCAST NOTRAILERS RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:225016249 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:230865203 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:0 txqueuelen:1000
RX bytes:155962707422 (148737.6 Mb) TX bytes:121697298161 (116059.5 Mb)
Base address:0xecc0 Memory:dfae0000-dfb00000
0


Να ένας υπολογιστής που δεν έχει γίνει reboot από τότε που εγκαταστήθηκε το λειτουργικό του. Δε θυμάμαι αν έχουν μηδενιστεί πιο πρόσφατα οι μετρητές του interface.

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2006

Η geeky ατάκα της ημέρας

Μια φίλη αποκαλύπτει το χτεσινό της όνειρο, το οποίο συμπεριελάμβανε ερωτικές περιπτύξεις με άλλη γυναίκα. Μετά από όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, τα αρσενικά της υπόθεσης αρχίζουμε να λέμε όσα λένε οι άντρες σε αυτές τις περιπτώσεις, με τη φωτεινή εξαίρεση ενός φίλου, ο οποίος, αφού περίμενε να τελειώσει η περιγραφή του ονείρου, λέει:

«Έπρεπε να το σώσεις…»