Το μέλλον αργεί

Ξεκίνησα από ένα σχόλιο σε ένα άρθρο του azrael για παιδική λογοτεχνία, και έκανα ένα μικρό ταξιδάκι στο δίκτυο αναζητώντας τα χνάρια της λογοτεχνίας που διάβασα εγώ ως παιδί.

Πέρασα και από εκεί, μια πιθανότητα να γίνει ταινία ένα λατρεμένο βιβλίο:

The Demolished Man

Γέλασα κιόλας μόνος μου, γιατί διαβάζοντας τα discussions από κάτω, όπου κάποιοι εύθυμοι τύποι αντιστοιχούν την περιγραφή του βιβλίου ουσιαστικά, αφού ταινία δεν έχει γίνει ακόμα, με την ταινία Minority Report, κάποια στιγμή διάβαζα ένα σχόλιο και σκέφτηκα «ρε συ, ούτε εγώ να το είχα γράψει!». Φυσικά, κοίταξα ποιος το είχε γράψει, και ήμουν εγώ. Scripta manent, but the brain flies away.

Τέλος πάντων. Το θέμα είναι ένα. Την ταινία, αν γίνει, θα τη γαμήσουν. Το ξέρω. Το ξέρετε. Το έχουμε δει στην πράξη, όπως:

• I, Robot. Η Σούζαν Κάλβιν πιάνει αυτόματο όπλο και κάνει θαύματα με αυτό, όπως True Lies (εκεί το όπλο τα κάνει μόνο του). Επίσης, «πόσο θα μας πάρει να τα ανακρίνουμε όλα αυτά τα ρομπότ;» «καμιά βδομάδα»· o Will Smith οπλίζει και πυροβολεί ένα ρομπότ στο κεφάλι. Action movie βασισμένο σε εγκεφαλικές ιστορίες. Όχι ρε πατριώτ', τι πήγες κι έκανες;
  
• Judge Dredd. Ο Δικαστής που είναι η ενσάρκωση του Νόμου. Για να δούμε, πώς είναι η φάτσα του τελικά; Φτυστός ο Stallone. Α, γελάει κιόλας. Ανθρωπάκι είναι κι αυτός τελικά. Ρε τον Αντωνάκη…
• Troy. Όπως είπε και ο Brad Pitt, "τσσσ…". Και παλιότερη κριτική μου εδώ, ή εμμέσως αν δεν παίζει το πρωτότυπο.
  

Φυσικά, υπάρχουν και τίμιες προσπάθειες:

• Catch 22. Πού να χωρέσεις το brain-hurting δημιούργημα του Heller σε μια ταινία; Αλλά κάτι έγινε. Αξίζει. Δείτε το έστω και για το cast (Orson Welles, Anthony Perkins, Martin Sheen, Art Garfunkel, ναι και τον Alan Arkin).
• Solyaris. "Fuck me I'm rare". Ας είναι καλά η Κινηματογραφική Λέσχη και ο Μπακογιαννόπουλος.
• Blade Runner. Άλλο η ταινία, άλλο το βιβλίο (Do Androids Dream Of Electric Sheep?) Έκαστος στο είδος του.
• Impostor. Τηλεταινία που σεβάστηκε αρκετά το υλικό της, με ένα μικρό twist στο τέλος για να χαρούν και οι αναγνώστες του χοντρού εραστή των αλόγων.

Τα X-Men και X-Men 2 εκτός συναγωνισμού επειδή είναι από comix, αλλά ταινίες που αξίζουν ακόμα και για μη φαν του πολτού. (Θα μου πω ότι και ο Dredd από comix ήταν και θα έχω δίκιο, αλλά ας το αφήσω έτσι.)

Λοιπόν, και αυτό είναι κάτι που έχει ειπωθεί σε κουβέντες με φίλους, αλλά σίγουρα και κάποιος άλλος θα έχει πει αντίστοιχα τα ακόλουθα σε blog:

Την ταινία θέλω να την κάνω εγώ.

Και επειδή ως ηθοποιός είμαι 4τ♂ (ο γνωστός Ιάπων Γιατομπούτσο), θα την κάνω με υπολογιστές.

Αλλά δεν είμαι 3D artist, είμαι προγραμματισταράς-αναληταράς. Και επιπροσθέτως, είμαι και άρτι μπαμπάς. Και εδώ και χρόνια ζητάω έξι επιπλέον ώρες το 24ωρο, αλλά ουδείς μου τις παρέχει.

Συνεπώς, ανυπομονώ σε δέκα χρόνια που θα μπορείς να φτιάξεις ταινίες μόνος σου. Όλοι θα μπορούμε να είμαστε σκηνοθέτες. Και ΤΟΤΕ θα είναι η παρακμή του Hollywood, όταν θα πρέπει να προσαρμοστούν πια ή να πεθάνουν. Διότι σεναριακό υλικό υπάρχει, και μπόλικο, και fans των βιβλίων υπάρχουν, και μπόλικοι. Ενδιαφέρον θα είναι το εμπορικό κομμάτι των open movies (υπάρχει ο όρος ή να τον κατοχυρώσω; Μπα, με πρόλαβαν, όπως λέει και το Google.)

Το κακό είναι ότι όταν εγώ (υποκλιθείτε) φτιάξω ΤΗΝ απόλυτη κινηματογραφική βερσιόν του The Demolished Man, θα λιγοστέψουν ακόμα περισσότερο οι μελλοντικοί αναγνώστες του βιβλίου.

Μέχρι να βγει το αριστούργημά μου, όμως, RTFB (read the fucking book).