Going down

Ο καλύτερος τρόπος να μάθουν τα παιδιά τις κατευθύνσεις είναι το ξύσιμο της πλάτης:

«Καλά είναι εκεί;»
«Πιο κάτω.»
«Εκεί;»
«Πιο δεκθιά.»
«Εκεί;»
«Πιο αριθτερά.»
«…»
«Πιο κάτω.»
«…»
«Πιο κάτω.»
«Εκεί;»
«Πιο κάτω.»
«…»
«Πιο κάτω.»
«Πιο κάτω είναι ο πισινός σου, Μενέλαε, ξύσου μόνος σου.»
«Πιο κάτω!»

Το άλλο χρήσιμο (για τους γονείς, αλλά και για τα παιδιά, ελπίζω) είναι η μεταβίβαση ευθυνών σιγά-σιγά.

«Μπαμπά, ο Μενέλαος μου πήρε τη φωτογραφία με τον Μπάτμαν χωρίς να με ρωτήσει!»
«Κι εσύ τι του είπες;»
«Του είπα… του είπα… Περίμενε.»
Πάει και το συζητάνε.

Το ίδιο και όταν έχουν ξαπλώσει για ύπνο, κάθεσαι παρέα τους και σου μιλάνε ταυτόχρονα.
«Παιδιά, μιλάτε μαζί και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Για συζητήστε το μεταξύ σας.»
Προσπαθούν να βρουν μια προτεραιότητα, αν και δυσκολεύουν τα πράγματα από το γεγονός πως ο Αλέξανδρος, που μέχρι τα 2½ ήταν μούγγα στη στρούγγα τώρα δεν κλείνει το στόμα του. Άσε που σου κάνει ερώτηση και στη δεύτερη λέξη της απάντησής σου έχει ήδη βαρεθεί και αλλάζει το θέμα. Πάντως, είναι καλή εποχή να ακούς την αποκωδικοποίηση του κόσμου γύρω σου από τα μάτια ενός παιδιού, ένα μίγμα φαντασίας, πραγματικότητας και παρεξηγήσεων χωρίς τέλος.

Οι πιθανότητες να πλακωθούν (φραστικά ή και φυσικά) στο τέλος της συζήτησης δεν έχουν δραματικά λιγότερες από όσο αν ΔΕΝ μεσολαβούσε συζήτηση, αλλά σιγά-σιγά μαθαίνουν· και στο κάτω-κάτω, τα ίδια χάλια έχουν και οι διάφοροι ομιλητές παραθύρων στην τηλεόραση.

Άντε να τους εξηγήσω γιατί μετά την Ελληνοφρένεια (όπου χοροπηδούν όταν πέφτουν οι κάρτες με τη μουσική και σταματούν όσο απότομα σταματάει και η μουσική, ή ο μικρός περιμένει ανυπόμονα να εμφανιστεί ο τσολιάς) εγώ έχω τόση όρεξη να δω αυτές τις βαρετές ειδήσεις. Το θυμάμαι καλά, όταν ήμουν μικρός, πόσο δεν καταλάβαινα τι στο καλό βρίσκουν οι μεγάλοι στο δελτίο ειδήσεων.

Το άλλο δύσκολο, και πολύ μεγάλο κεφάλαιο, είναι να προσέχεις τι τους δίνεις ώστε αυτά που διαλέγουν να πάρουν να είναι θετικές επιρροές· οι προσφορές σου να είναι μικρές ωθήσεις και όχι χάραξη πορείας. Και από την εγωιστική πλευρά, πώς να εξασφαλίσεις ότι τα παιδιά σου θα συνεχίσουν να γουστάρουν την παρέα σου για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια, διότι κάποια στιγμή θα σε βαρεθούν και θα σε ξεπεράσουν, όπως και πρέπει, αλλά δεν θέλω, αλλά το αναμένω, αλλά το απεύχομαι, αλλά το ξέρω.