Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

A life of crime (to be)

Στιγμές που θα ήθελες να έχεις κάμερα αναμμένη αλλά δυστυχώς δεν.

Αλέξανδρος και Μενέλαος έχουν αδειάσει το μεγάλο καναπέ για να παίξουν Τακέσι (χοροπηδητά ή/και πέσιμο με ορμή), οπότε προτείνω να τους βάλω μουσική. Διαπιστώνω ότι ως δια μαγείας έχουν εξαφανιστεί όλες οι μνήμες σταθμών στο ραδιόφωνο και οι ρυθμίσεις είναι άλαν ντάλον (ο Μενέλαος κοιτούσε αλλού όταν έκανα μια σχετική ερώτηση), και καθώς κάθομαι να προχειροφτιάξω τα πράγματα, ακούω δίπλα μου και γυρνάω να δω:

–Μενέλαε! Μου χάλασες τον Βένομ! [και ακολουθώντας τις οδηγίες μου που έχω προαναφέρει] Γιατί μου τον χάλασες;
–[Μισοκλείνοντας τα μάτια με υφάκι]Γιατί είμαι κακό παιδί…

ΥΓ Αφού το κακό παιδί μπαίνει την τιμωρία του στη γωνία, πάω μέχρι την κουζίνα και με ακολουθεί ο Αλέξανδρος:

–Μπαμπά, ξέρεις τον Μάικλ Τζάκσον;
–[Ζντουπ!] Τον ξέρω τον Μάικλ Τζάκσον.
–Είναι αυτός που έχει πεθάνει;
–[Ζντουπ²!] Ναι, αυτός που έχει πεθάνει είναι. Είπαν για αυτόν στο ραδιόφωνο τώρα;
–Όχι, εγώ από μικρός ξέρω τον Μάικλ Τζάκσον, απλά ήθελα να δω αν είναι αυτός που έχει πεθάνει.

In the quiet words of the Virgin Mary… come again?

1 σχόλιο:

  1. Ακριβώς όπως εμείς το 1976, ξέραμε από μικροί τον Δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Φλυαρείτε.