…but fruit flies like a banana.
Σήμερα η Νικολέτα, κόρη των φίλων μου Βάνας και Weine, κλείνει τα 18. Τι λες τώρα. Πότε πέρασαν 18 χρόνια;
Σκηνή 1: είμαι στο σπίτι της μαμάς-Σούλας (μαμά της Βάνας), και παίζω τάβλι με τον «ψηλό-ξανθό-χαζό-Σουηδό» Weine (η γνωριμία της Βάνας και του Weine είναι μια πολύ ωραία ιστορία, αλλά δεν είναι του παρόντος). Ο Weine, ταξιδιωτικός πράκτορας επί χρόνια ανά τη Μεσόγειο και έχοντας παίξει παντού, είναι τρελός ταβλαδόρος. Δεν θυμάμαι το σκορ, αλλά το πιο πιθανό είναι να με έσκιζε. Ξαφνικά, έρχεται στο σαλόνι η κυρία Σούλα και λέει: «Weine, έσπασαν τα νερά της Βάνας!» Ο Weine, αντιλαμβάνεται ότι κάποιος του μιλάει, αλλά δεν δίνει προσοχή καθώς το παιχνίδι ήταν σε κρίσιμο σημείο, οπότε σηκώνει το δάκτυλο και λέει: «Μισό λεπτό!»
Σκηνή 2: κοντά δύο χρόνια μετά, διακοπές στον Προυσό (χωριό του κυρ-Νίκου, μπαμπά της Βάνας). Εγώ ξαπλωμένος σε ράντζο έξω στην αυλή, διαβάζω βιβλίο, ενώ η μικρή Νικολέτα χοροπηδάει επάνω στην κοιλιά μου. (Διάβαζα την «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», και το αναφέρω μόνο και μόνο επειδή μετά σχολιάζαμε την «Αβάσταχτη βαρύτητα της Νικολέτας»). Τότε λέγαμε με τη Βάνα πως 20 χρόνια είναι μια τέλεια διαφορά ηλικίας μεταξύ άντρα και γυναίκας («μια γυναίκα με μέλλον χρειάζεται έναν άντρα με παρελθόν»), και κανονίζαμε προικοσύμφωνα κτλ, αλλά έχουμε χρόνια να μιλήσουμε για το θέμα και δεν έχω υπόψη μου αν η ίδια η Νικολέτα έχει τυχόν αντιρρήσεις στο θέμα, όντας εγώ παντρεμένος με παιδιά και άλλες τέτοιες μικρολεπτομέρειες.
Δηλαδή, θα ξυπνήσω ένα πρωί και ο Αλέξανδρος και ο Μενέλαος θα είναι κοτζάμ άντρες, και θα τσακωνόμαστε, θα χτυπούν την πόρτα δυνατά που ο πατέρας τους δεν τα καταλαβαίνει, θα χώνουν και καμιά βρισιά, θα σηκώνονται και θα φεύγουν… Στα διάλα, κωλόπαιδα, πάω να τα δείρω προληπτικά όσο προλαβαίνω ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Φλυαρείτε.