Πριν αρκετό καιρό, είχαμε πάει στον φίλο το Νίκο παρέα και με τον Αργύρη. Εκείνη την ημέρα, ο μικρός Στέφανος γκρίνιαζε ΠΟΛΥ. Έκτοτε, φυσικά, με την παραμικρή ευκαιρία πειράζαμε Νίκο/Βάσω για το «πιο γκρινιάρικο μωρό που υπάρχει» κ.τ.λ.
Την Τετάρτη, όπως όλοι πλέον ξέρετε, είχαμε πίτσα στο σπίτι, και ήρθαν Νίκος-Βάσω-Στέφανος & Αργύρης. Ε, ήταν η σειρά του Αλέξανδρου και του Μενέλαου (κυρίως) να είναι τρομερά γκρινιάρηδες, ενώ ο Στέφανος ήταν μωρό-υπόδειγμα. Μάλιστα, παραήταν υπόδειγμα. Ήταν το τέλειο μωρό για τους σχεδιαστές παιχνιδιών, ας πούμε: ένα παιχνίδι υποτίθεται πως πρέπει να το παίζεις έτσι και να διασκεδάζεις έτσι. Ακριβώς αυτό έκανε ο Στέφανος. Εκεί που ο Αλέξανδρος θα έβγαζε τις μπαταρίες και ο Μενέλαος θα το κοπανούσε όπου έβρισκε, ο Στέφανος έπαιζε όπως έπρεπε να παίξει.
Όταν είχαν φύγει τα παιδιά και είχα βγει για τσιγάρο με τον Αργύρη να μου κάνει παρέα, σχολιάσαμε την κατατροπωτική ήττα της ημέρας (δηλαδή, πόσο ανήσυχοι ήταν οι «δικοί» μας, ενώ ο Στέφανος ήταν σαφώς demo). Την ώρα δε που λέγαμε για το πόσο ωραία έπαιζε, βλέπαμε μέσα στην κουζίνα τον Μενέλαο να παίζει με τα ντουλάπια και τα τηγάνια, και τον Αλέξανδρο να προσπαθεί να χώσει ένα Wettex ανάμεσα στο ψυγείο και στο διπλανό ντουλάπι, και λίγο αργότερα να τυλίγει ένα αυτοκινητάκι με το Wettex και να κάνει ότι το τρώει. Νομίσαμε ότι το είχε κάνει σάντουιτς, αλλά στη σχετική ερώτησή μας μας απάντησε πως ήταν «παγωτό».
Νίκο, πες την αλήθεια: τι είχατε δώσει στον Στέφανο;-)
Και φυσικά ενοείται ότι ο "δικός μας" είναι μέγας Ιησουίτης , είναι έτσι μόνο μπροστά σε τρίτους ενώ όταν δεν είναι άλλοι παρόντες είναι ικανός να μετατρέψει τα Ιμαλάϊα σε φλατ οικόπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τι να πεις , η ουσία είναι ότι κερδάμε τις εντυπώσεις βεβαίως βεβαίως.