Το συγκεκριμένο μπαλάκι σταματάει εδώ.

Θα παίξω, αλλά όποιος άλλος θέλει να παίξει, δε θα περιμένει εμένα. Σημειώστε ότι απαντάω πολύ σοβαρά.

1. Ο πρώτος μου έρωτας ήταν η Καίτη, στο νηπιαγωγείο. Μελαχρινή, πάντα με τσόκαρα και φουστίτσες. Έκανε κούνια πιο ψηλά από εμένα, και αυτό την έκανε ακόμα πιο απρόσιτη. Ο πρώτος μου κεραυνοβόλος έρωτας ήταν η Ηρώ, πρώτη μέρα της πρώτης δημοτικού (δεν θυμάμαι αν και πώς είχα ξεπεράσει την Καίτη). Συνέχισα να είμαι ερωτευμένος μαζί της μέχρι και την πρώτη γυμνασίου, παρότι είχε αλλάξει σχολείο από τα μέσα της έκτης δημοτικού. Βρήκα το θάρρος να της εξομολογηθώ τον έρωτά μου στην τετάρτη δημοτικού, παρέα με τον Βασίλη. Η εξομολόγηση ήταν έμμεση: εγώ της είπα για το Βασίλη, εκείνος της είπε για μένα. Μας πήρε στο κυνήγι, ο Βασίλης έτρεξε πιο γρήγορα ή εγώ αφέθηκα να με πιάσει. Δε θυμάμαι τι έγινε μετά, που σημαίνει ότι δεν έγινε τίποτα.

2. Το πρώτο μου ατύχημα με το αυτοκίνητο, ήταν δύο μήνες μετά που πήρα το δίπλωμα (και παρεμπιπτόντως, πέντε μήνες μετά που είχα πάρει το αυτοκίνητο.) Πρωτοχρονιά του 93 είχε παγετό, αλλά εγώ ήμουν πιο μάγκας (και υπερβολικά πιωμένος). Ευτυχώς δεν έπαθε κανείς τίποτα από όσους ήταν μέσα, ούτε ο τυχαίος περαστικός που, από ό,τι μου είπαν οι άλλοι, κουνούσε απεγνωσμένα τα χέρια του, δεν ξέρω γιατί. Ευτυχώς. Έκτοτε, έσκαγα συχνά λεφτά σε φανοποιούς για το ίδιο αυτοκίνητο, αλλά πάντα για χαζά ατυχήματα των 20-30 μ.α.ω. Δεν ξαναεπέτρεψα στον εαυτό μου ποτέ να πάθω ατύχημα με μεγάλη ταχύτητα.

3. Η πρώτη μου δουλειά (δουλειά σε ξένο, όχι παραπαίδι σε συγγενή) ήταν πωλητής ειδών λαϊκής τέχνης στην Άρεως στο Μοναστηράκι στα 16 και κάτι, επειδή ήμουν μορφωμένο παιδί με δυόμιση ξένες γλώσσες και ήμουν πρόσφορος να αντικαταστήσω μια μεγαλύτερη γειτόνισσα, αδερφή φίλου, που είχε βαρεθεί και ήθελε να αφήσει το συγκεκριμένο υπαλληλίκι.

4. Το πρώτο πράγμα που αγόρασα με λεφτά από κανονική δουλειά (δηλαδή, με ένσημα για συνταξιοδότηση) ήταν ένα στερεοφωνικό (εν έτει 1989). Είχε και τηλεκοντρόλ (on/off, mute, volume up/down). Το καλύτερο τηλεκοντρόλ που έχετε δει. Από την άλλη δείχνεις και πιάνει. Το στερεοφωνικό το έχω ακόμα, είναι στο σαλόνι του τωρινού μου σπιτιού (με λίγο καλύτερα ηχεία από τα εδώ και χρόνια σε πάρτι καμμένα δικά του), και με τους ήχους του ραδιοφώνου του κοιμίζω το Ρούλη (από το μικΡούλης) στην αγκαλιά μου. Α, σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που σηκώθηκε όρθιος μόνος του (κρατιόταν από τα κάγκελα του κρεβατιού, αλλά δεν τον βοήθησε κανένας).

5. Η πρώτη φορά που έγινα μάγκας ήταν όταν είδα το μικρό περιχυμένο με το αμνιακό υγρό του να φωνάζει, πριν τον υποχρεώσει κανένας.

Περίεργο, σκεφτόμουν να πω κι εγώ για το πρώτο μου πρόγραμμα, αλλά δε μου βγήκε τελικά. Μπορώ να βάλω και 5Α; Ίσως και 5Β, για την πρώτη μου (και τελευταία) τουρίστρια;

Μπα, καλά άρχισα και καλά τελείωσα.