Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Φάε τώρα μια σκατούλα

Όχι, δεν απευθύνομαι στον ανώνυμο ψηφοφόρο που επί δεκαετίες ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Πόσοι από εσάς έχετε ακούσει αυτή τη φράση μεγαλώνοντας; Εγώ, τουλάχιστον, την έχω ακούσει πολλές φορές από μάνα και γιαγιάδες (αλλά και θείες). Με μεγάλη μου χαρά, όμως, διαπίστωσα πως πρέπει να είμαι πολύ “well-adjusted” άτομο, αφού κατόπιν επαλήθευσης με τα παιδιά, εγώ δεν τους το έχω πει ποτέ και άρα έχω αφήσει πίσω μου όλα (ή σχεδόν όλα) τα παιδικά μου τραυματικά βιώματα. Παρόλα αυτά, είναι μια φράση που, ειδικά στην εποχή μας, έχει πολύ σουξέ (ή θα έπρεπε να έχει).

Είπα «με μεγάλη μου χαρά» αλλά ταυτόχρονα είναι και λύπη: γιατί να παύσω εγώ μια παράδοση που, προφανώς, στη δική μου οικογένεια είναι δεκαετιών (αν όχι αιώνων); Αυτά σκεπτόμενος ως υπεύθυνος Έλλην και πολίτης, μάσαγα μια μέρα στο γραφείο ένα κρητικό κουλουράκι με ελιά. «Μμμ, νόστιμο», σκέφτηκα, «για φαντάσου να είχε και περισσότερη ελιά.»

Το δαιμόνιο μυαλό του σύγχρονου μετροσέξουαλ άντρα μέσα μου αυτομάτως διασταύρωσε τα καυτά θέματα που με απασχολούσαν και βρήκε λύση!

Τσέκαρα τα συστατικά που έγραφε η συσκευασία: «αλεύρι, ελιές, κρασί, λάδι, λίγο μπέικιν, αλάτι, ζάχαρη». (Όντως αυτά έγραφε). Στο σπίτι, λοιπόν, πήρα ένα ποτήρι κρασί, ένα ποτήρι λάδι, λίγο αλάτι, λίγο ζάχαρη, ελιές ποικιλίας Καλαμών, και τα έβαλα όλα μαζί στο μούλτι. Πέντε-έξι βζζζζζζν αργότερα, βγήκε ένα σίχαμα, το οποίο και μετέφερα στη λεκάνη. Έβαλα αλεύρι με το μάτι, πασπάλισα λίγο μπέικιν από πάνω και άρχισα το πλάσιμο. (Για όσους έχουν εμμονή με την ακρίβεια των αναλογιών, θα σας πω ότι χρειάστηκε να προσθέσω κι άλλο αλεύρι. Για να ξέρετε.)

Μετά τα έπλασα αρκετά λεπτά, και τέλος τα έβαλα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί στο ταψί. Την πρώτη φορά, στους 180°, μου άρπαξαν λίγο μιας και τα είχα κάνει και αρκετά λεπτά. Κατέληξα ως βολική θερμοκρασία τους 160° με αέρα κάνα 25λεπτο.

Η φωτογραφία την ώρα του σημερινού νιοστού ψησίματος:

Είχαν ήδη στεγνώσει αρκετά, οπότε δεν φαίνεται η σιχαμάρα που ήταν όση ώρα τα έπλαθα. Σημειώστε ότι αρέσει πολύ στα παιδιά να συμμετέχουν στο πλάσιμο. Το βασικό είναι να τους πείτε να πλάσουν σχετικά ομοιόμορφα.

Από αυτά τα σημερινά, που μόλις τελείωσε το ψήσιμό τους, θα πάρω μερικά να πάω σε μια θεία μου, όπου βρίσκεται και η μάνα μου έχοντας βάλει βηματοδότη εδώ και ενάμιση περίπου μήνα. Αμφότερες ένοχες για το προαναφερθέν παιδικό τραυματικό βίωμα. Πάω να πάρω τη μάνα μου να κάτσει μαζί μας το Σ/Κ, οπότε δεν θα χάσω την ευκαιρία να τους προσφέρω από ένα κουλουράκι και να τους αιτιολογήσω: «Φάε τώρα κι εσύ μια σκατούλα!» :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Φλυαρείτε.