Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Ink (2009)


Αλληγορική ταινία φαντασίας. Ανεξάρτητη παραγωγή του 2009.

Trailer 1:


Υπάρχει κι άλλο trailer:

Ένα μικρό ποίημα, με επιρροές κάθε είδους από 12 Πιθήκους, Equilibrium/Matrix, Jacob's Ladder, πλην όμως αυθύπαρκτη και άκρως αξιόλογη.

Χοντρικά: όταν νυχτώνει, υπάρχουν δύο είδη όντων που αγγίζουν τους ανθρώπους· το ένα είδος φέρνει όνειρα, το άλλο εφιάλτες. Κάποιο βράδυ, ένα ον που δεν ανήκει σε ένα από τα προαναφερθέντα δύο είδη απαγάγει ένα μικρό κοριτσάκι. Το γιατί, το ποιος, το πώς (και, κατά κάποιο τρόπο, το πότε) εξηγούνται (ή όχι) στη συνέχεια της ταινίας.

Δεν θέλω να πω πολλά περισσότερα. Δεν είναι μια ταινία που θα την πρότεινα σε κάποιον που με ρωτάει τι να δει ενώ κρατάει ποπ-κορν στο χέρι. Αν όμως σας έχουν αρέσει οι ταινίες που ανέφερα, ή αν έχετε ξαναδεί κάτι που πρότεινα και σας άρεσε, δείτε κι αυτήν. Όπως το Man from Earth, έγινε γνωστό λόγω της πειρατείας, και ομοίως οι δημιουργοί αυτής εδώ της ταινίας ευχαρίστησαν τους απανταχού πειρατές.

Οδηγός παρακολούθησης: είναι ανεξάρτητη, άρα μη πολυέξοδη, αλλά όχι φτηνή ταινία. Υπάρχουν, βέβαια, λεπτομέρειες, όπως τα ρούχα σε μερικές περιπτώσεις, που θα σκεφτείτε: «εντάξει, ο ηθοποιός έφερε ρούχα από τη ντουλάπα του.» Από την άλλη, μια συγκεκριμένη ακραία επιλογή του make-up (θα καταλάβετε τι εννοώ) ήταν εσκεμμένη, λόγω ενός παλαιού εφιάλτη του σκηνοθέτη/σεναριογράφου. Τα ειδικά εφέ πολύ-πολύ καλοφτιαγμένα (πάντα σε σχέση με το κόστος). Η φωτογραφία ονειρική, αν και ο τονισμός του λευκού καμιά φορά με κούραζε. Η μουσική εξαίσια, και μαζί με την πολύ καλή ηθοποιία είναι το βασικό ατού της ελεγειακής ατμόσφαιρας της ταινίας.

Βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικό τον τυφλό Ιχνηλάτη (Pathfinder), ένα χαρακτήρα με ψήγματα από το μπρίο του Michael Keaton στο Beetlejuice. Η σκηνή, δε, όπου ψάχνει συνδέσμους (links) για να φτιάξει αλυσίδα (chain), είναι τόσο μα τόσο όμορφη (χωρίς να είναι πρωτόγνωρη), που θα την ξαναδείτε. Οι περισσότεροι χαρακτήρες ήταν αξιαγάπητοι (ή αξιομίσητοι).

Αν δεν ξέρατε για αυτή την ταινία, μπορείτε πάντα να ψάξετε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά εγώ θα σας πρότεινα να βουτήξετε χωρίς να μάθετε περισσότερα (ξέρετε, με βρίζετε μετά :) ). Ξεκινήστε την, μαζέψτε τα κομμάτια του παζλ για κάνα εικοσάλεπτο στην αρχή της ταινίας (θυμηθείτε τους 12 Πιθήκους), και μετά αφεθείτε να σας ταξιδέψει. Αν σε μερικά σημεία ο σκηνοθέτης σάς κάνει να βουρκώσετε, θα είναι επειδή εσείς του το επιτρέψατε.

1-2-3-4!

2 σχόλια:

  1. Σε αυτή τη σελίδα, κάτω-κάτω, διαβάστε τη συνέντευξη του Jeremy Page που κάνει τον τυφλό ιχνηλάτη Jacob. Τον συμπαθήσατε κι άλλο; Όχι ακόμα; Γιατί; Είναι το καλό παιδί της διπλανής πόρτας. Αν δεν τον συμπαθήσατε ακόμα, δείτε τον εδώ (από εκεί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το είδα με κάτι "βιαστικούς" υπότιτλους, πολύ καλούς.

    Η ταινία μου άρεσε, αλλά πρέπει είτε να την ξαναδώ, είτε να συμβουλευθώ forum έμπειρων cinefile , γιατί πολλά σημεία είναι (επίτηδες ίσως) μπερδεμένα σε στυλ Φίλιπ Ντικ.
    Τουλάχιστον εκείνος στο τέλος τα ξεμπέρδευε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Φλυαρείτε.