Δεν προλαβαίνω να δω καν τα email μου, είμαι μακριά και με δανεικό internet. Απλώς προχθεσινοβραδινό συμβάν.
Είμαστε λοιπόν διακοπές στην όμορφη Λευκάδα, και παρέα με κ.κ. Άζραελ, Αζραέλαινα και Αζραελάκι βγήκαμε να φάμε. Ο Μενέλαος ατακτούσε, και τον βάλαμε τιμωρία: έκατσε σε μια καρέκλα και δεν επιτρεπόταν να κατέβει από εκεί. Ρωτάει η Αζραέλαινα: «έχει συναίσθηση της τιμωρίας;» «Βεβαίως» απαντώ, «και πολύ καλή, μάλιστα, αφού όταν είμαστε σπίτι και μπαίνει τιμωρία, μπαίνει στο παρκοκρέβατό του από όπου δεν μπορεί να βγει. Στέρηση ελευθερίας, που όλοι αντιλαμβάνονται.» Λέει ο Άζραελ, «Μήπως να κάνουμε κι εμείς κάτι αντίστοιχο στο σπίτι, μια μικρή φυλακή.»
Ο Αλέξανδρος με ύφος έμπειρου: «Εγώ έχω κάνει πολλές φυλακές.»
Καταλαβαίνω ότι και αυτό είναι παιδί σου, αλλά σε παρακαλώ, δεν θέλω ο βαφτισιμιός μου να κάνει παρέα με φυλακόβιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://mariatweety.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήENA A3IOLOGO BLOG ENOS KOITSIOU
Και ο δικός μου "έχει κάνει φυλακές" στο βαθμό που δεν είχαν σημασία πια. Γι'αυτό και πάνε "φυλακή" τα παιχνίδια του. It (still) works.
ΑπάντησηΔιαγραφή