Jack Spillet

Σύντομη οπτικοακουστική ενημέρωση.

⁂

Τα παιδιά χορεύουν και τραγουδούν ένα παλιότερο τραγουδάκι που είδαν πρόσφατα στο youtube. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι η παραφθορά του ρεφρέν, όπως το αντιλήφθηκαν. Αν, παρά την πληθώρα των hints από το χορό τους, δεν καταλάβετε με το πρώτο video ποιο είναι το τραγούδι, θα το ακούσετε στο τέλος του δεύτερου video:




⁂

Το '89 είχα δει την υπόλοιπη παρέα στο ΟΑΚΑ (κι έχασα το απόκομμα του εισιτηρίου όταν μου έκλεψαν το πορτοφόλι στο στρατό το 1996). Το '06 είδα στη Μαλακάσα τον Waters (και ξαναλέω: τι ωραίο τραγουδάκι και τι ακόμα πιο γραμάτη παράσταση το “Leaving Beirut”).

Αυτή τη φορά ήμουν απέξω με το Μενέλαο και κάναμε ποδήλατο (διότι ο Αλέξανδρος είχε πάει βόλτα με τον παππού Μενέλαο, με όλα τα πλεονεκτήματα που προσφέρει μια τέτοια έξοδος), οπότε τα γονίδια μίλησαν και ο Μενέλαος πρότεινε ένα φανταστικό τρόπο να ολοκληρώσουμε την ποδηλατάδα:



⁂

Το έχω πει και αλλού: υπάρχουν κάποιες ασχολίες που είναι τρομερά επικίνδυνες και δύσκολες, και τα παιδιά δεν πρέπει να τις κάνουν, παρά μόνο υπό εξαιρετικές συνθήκες. Μια ρητή συνθήκη είναι να έχουν μεγαλώσει αρκετά (και άρρητη συνθήκη, αυστηρά μεταξύ μας, είναι να μην έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ που να σε πάρουν χαμπάρι). Τα παιδιά το έχουν εμπεδώσει, και είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες όταν τους επιτρέπεται κάποια από αυτές τις ασχολίες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των ασχολιών είναι η παρασκευή καφέ για τον μπαμπά.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το πλύσιμο του αυτοκινήτου:



⁂

Εξώδικα ή/και αυτεπάγγελτες μηνύσεις για εκμετάλλευση ανηλίκων γίνονται δεκτές από το Σεπτέμβριο. Ευχαριστώ. Καλές διακοπές.

Crisis Management

Με το κυριλέ εμπιθριόφωνο (και ογκβορμπισόφωνο :) του Kia έχω ξεσκιστεί να φτιάχνω δισκάκια με τη μουσική μου συλλογή για να ακούω τις ώρες που οδηγάω. Έχω φτιάξει και αυτοματοποιημένο σύστημα να τυπώνει φακελάκια με τα περιεχόμενα¹, οπότε ακούω πολλά (και ξεχασμένα, ή κομμάτια που δεν είχα τελικά ακούσει ποτέ). Ακούνε και τα παιδιά μαζί, όταν είναι, και μου λένε τη γνώμη τους.

Σήμερα το μεσημέρι άκουγα το “July Morning” των Uriah Heep, και μου λέει ο Αλέξανδρος:

«Μπαμπά, σου αρέσει αυτό; Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ!»
«Κι εμένα μου αρέθει πάρα πολύ!» (η πορδή ονόματι Μενέλαος, μη τυχόν τον περάσει ο αδερφός του στην προτίμηση οποιουδήποτε).

Τους λέω ενθουσιασμένος ότι μου αρέσει πάρα πολύ, ότι το τραγούδι μιλάει για ένα πρωινό του Ιουλίου όπως είναι τώρα, ότι μπορώ να τους εξηγήσω τι λένε τα λόγια. Θέλουν. Το βάζω από την αρχή, τους μεταφράζω τις πρώτες στροφές. Πρώτο σημείο χωρίς φωνή, ο Μενέλαος ζητάει: «Μπαμπά, ξαναβάλε το.», διότι άμα δεν τραγουδάει κανείς, δεν είναι τραγούδι, είναι μουθική. Του λέω περίμενε, θα συνεχίσουν τα λόγια.

Στη φάση με το πρώτο σόλο του όργανου, κουνάω ρυθμικά το κεφάλι μου, και στον καθρέφτη άλλα δύο κεφαλάκια κουνιούνται στο περίπου, κοιτάζονται και γελάνε. Ο Μενέλαος στο πρώτο σόλο κιθάρας² τραγουδάει και ένα «αχ κουνελάκι» μόνος του.

Εγώ, λοιπόν, που για να ακούσω χαρούμενη μουσική πρέπει να συντρέχει σημαντικότατος λόγος³, σκέφτηκα να μαζέψω κάποια κομματάκια που έχουν ένα κοινό σημείο όσον αφορά εμένα, που δεν πρόκειται να το πω αλλά θα νομίζετε ότι θα βρείτε ποιο είναι, τα οποία θα τα κάνω playlist στο youtube και θα τα μοιραστώ μαζί σας. Ακούς αυτά, και έχεις την απαραίτητη μουσική κάλυψη στις σκέψεις σου για αυτοκτονία με όλα όσα γίνονται γύρω μας, ή αν σου αρέσουν, κάνουν ατάκες Βενιζέλων, Παγκάλων, Παπουτσήδων και λοιπών μη κυβερνητικών να φαντάζουν τόσο γελοίες και ασήμαντες όσο πραγματικά είναι.

Παρέ-παρέ⁴:




¹ τα οποία κάνω χαρτοκοπτική μετά, με κοπίδι και κόλλα UHU stick (που πλέον είναι γαλάζια μέχρι να στεγνώσει η κόλλα οπότε γίνεται διάφανη), για να μπορώ να σημειώνω και πόσο μου άρεσε το καθένα όταν περιμένω σε φανάρι.

² το οποίο, για κάποιο λόγο, μου το θύμιζε κάπως, κάπου η μουσική από το Monkey Island 2. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, πρέπει να το ξαναπαίξω.

³ δεν θυμάμαι λεπτομέρειες (biz), αλλά νομίζω το έκανα σε περιπτώσεις που ήθελα να ρίξω κάποια. Αλλά προπολεμικά, λέμε.

⁴ συνοπτικά, χωρίς να είναι το κοινό σημείο:

The only thing that burns in hell
is the part of you that won't let go of your life

In my heart, in my mind, in my soul
Don't have to settle no goddamn score
Just a drop of water in an endless sea
Temptation comes not from hell but from above

Sailing on a driftwood on a windy bay
And probably will be for life
And who's the fool that wears the crown?
We were made for each other, me and you.

(πλην όμως,
This can't go on; it's all been wrong; for far too long
If you don't get given, you learn to take; and we will take you.)