…και, βέβαια, έτσι είναι.
Edit: ορεκτικόν
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Mozilla Warning
Πολύ μου άρεσε αυτό το προειδοποιητικό μήνυμα του Firefox 3.0 beta 4, όταν θες να πας στο about:config…
Σάββατο 15 Μαρτίου 2008
Περί υποτίτλων
Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που φτιάχτηκε η Arial και ο κόσμος την θεωρεί σχεδόν standard. Τι νόημα έχει να βλέπεις «πίττα» και να διαβάζεις, ενδεχομένως, «πίπα»; Αυτό το ιώτα το γαμημένο που είναι απλώς μια γραμμούλα, δεν ενοχλεί κανέναν;
Προτείνω (σχεδόν) ανεπιφύλακτα για υπότιτλους την Deja Vu Sans (ενδεχομένως την Condensed). Το σχεδόν κολλάει στο "ν" που, κάποιες φορές, θυμίζει "υ". Τη χρησιμοποιώ για υπότιτλους στα .divx, αλλά το προγραμματάκι μου αντικαθιστά το "ν" με "v" (αγγλικό βι).
Παρεμπιπτόντως, αν επιμένετε σε Arial, Times New Roman και Courier αλλά θέλετε μια εναλλακτική πρόταση, ρίξτε ένα βλέφαρο στα Liberation: είναι παραγγελία της RedHat σε σχεδιαστές να είναι drop-in replacement για τις πιο πάνω (ίδια font metrics και character widths). Ας πούμε, γουστάρω τα ελληνικά της Liberation Sans πολύ περισσότερο από τα ελληνικά της Arial. Όλες οι σελίδες web που τάσσουν Helv(etica) και Times, στο δικό μου Firefox χρησιμοποιούν τις Liberation.
Προτείνω (σχεδόν) ανεπιφύλακτα για υπότιτλους την Deja Vu Sans (ενδεχομένως την Condensed). Το σχεδόν κολλάει στο "ν" που, κάποιες φορές, θυμίζει "υ". Τη χρησιμοποιώ για υπότιτλους στα .divx, αλλά το προγραμματάκι μου αντικαθιστά το "ν" με "v" (αγγλικό βι).
Παρεμπιπτόντως, αν επιμένετε σε Arial, Times New Roman και Courier αλλά θέλετε μια εναλλακτική πρόταση, ρίξτε ένα βλέφαρο στα Liberation: είναι παραγγελία της RedHat σε σχεδιαστές να είναι drop-in replacement για τις πιο πάνω (ίδια font metrics και character widths). Ας πούμε, γουστάρω τα ελληνικά της Liberation Sans πολύ περισσότερο από τα ελληνικά της Arial. Όλες οι σελίδες web που τάσσουν Helv(etica) και Times, στο δικό μου Firefox χρησιμοποιούν τις Liberation.
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Το συναξάρι του παπα-Παρθένη
Να μη ξεχνάμε τι μέρα είναι σήμερα.
Οι δικαιούχοι παρακαλούνται να διεκδικήσουν ευλαβικά τα δικαιώματά των.
Οι δικαιούχοι παρακαλούνται να διεκδικήσουν ευλαβικά τα δικαιώματά των.
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008
Εμπρός λοιπόν καλό μου σερβεράκι!
Το Fit-PC κατέφτασε. Να δω πότε θα προλάβω να του βάλω Gentoo (Jen2 :), καθότι ήλθε στημένο με Ubuntu.
Το συνολικό κόστος, μαζί με έξοδα αποστολής και εκτελωνιστικά, ανήλθε στα €285 (αν δεν απατώμαι).
Το συνολικό κόστος, μαζί με έξοδα αποστολής και εκτελωνιστικά, ανήλθε στα €285 (αν δεν απατώμαι).
Κυριακή 9 Μαρτίου 2008
Trivial Pursuit update
Το ηλιακό μας σύστημα, όπως μαθαίνουμε, δεν έχει πια μόνο 9 πλανήτες, αλλά τουλάχιστον 11 (8 ρέγκιουλαρ συν 3 πλανητίδια: dwarf planets). Από ό,τι καταλαβαίνω, το ελάχιστο απαραίτητο για να κριθεί ως πλανητοειδές ένα σώμα, είναι να τείνει ή να έχει γίνει σφαιρικός λόγω της έλξης της ίδιας της μάζας του.
Η υποβάθμιση του Πλούτωνα από planet σε planot είναι γνωστή. Η αναβάθμιση της Δήμητρας (Ceres, επειδή νομίζω υπάρχει και Demetra) από αστεροειδή σε πλανήτη ήταν κάτι που έμαθα πρόσφατα. Ο μέχρι πρότινος δέκατος πλανήτης, ήταν η Έρις, γύρω από την οποία ανακαλύφθηκε και κάποιος δορυφόρος.
Η όλη ιστορία της ονομασίας της Έριδος είναι διασκεδαστικότατη.
Αρχικά, μέχρι να πάρει επίσημο όνομα, ο πλανήτης αποκαλείτο χαϊδευτικά Ζίνα (Xena, χαϊδευτικό με τη σειρά του, φαντάζομαι, για το Polyxena). Όταν ανακαλύφθηκε ο δορυφόρος του, κι αυτός μέχρι να ονομαστεί επίσημα, αποκαλείτο Gabriela, από την σύντροφο της Ζίνα (δεν γνωρίζω αν είναι σύντροφοι μόνο στις μάχες ή και αλλού).
Με τα πολλά, η Έρις πήρε το τελικό της όνομα, το οποίο ήταν αρκετά ταιριαστό, μιας και έριδα υπήρξε, όσον αφορά την ονομασία. Ο δορυφόρος βαφτίστηκε σύμφωνα με τη μέχρι τώρα παράδοση (τέκνα, σύντροφοι και άλλα αντίστοιχα) και έλαβε το όνομα μιας κόρης της Έριδος: Δυσνομία.
Ανατριχιάζω και μόνο στο πόσο ταιριαστό είναι το όνομα της Δυσνομίας, αν σκεφτείτε πως ένας τρόπος να αποδοθεί ο όρος «δυσνομία» στα Αγγλικά, είναι η λέξη “lawlessness”.
ΥΓ Συμπλήρωμα στο προηγούμενο άρθρο: προτεινόμενες ατάκες για αεροπειρατεία χρησιμοποιώντας ένα μικρό πολυεργαλείο.
(Στην αεροσυνοδό) «Πήγαινέ με στο κόκπιτ, μωρή, μη σου κάνω κανένα ερασιτεχνικό μανικιούρ/πεντικιούρ»
(Στον πιλότο) «Αν αγαπάς το νύχι στο μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου, στρίψε τώρα για Βαγδάτη, μαδαφάκα.»
(Στον πύργο ελέγχου) (σιωπή, αφού έχεις χρησιμοποιήσει το σταυροκατσάβιδο για να ξεβιδώσεις τον ασύρματο)
Η υποβάθμιση του Πλούτωνα από planet σε planot είναι γνωστή. Η αναβάθμιση της Δήμητρας (Ceres, επειδή νομίζω υπάρχει και Demetra) από αστεροειδή σε πλανήτη ήταν κάτι που έμαθα πρόσφατα. Ο μέχρι πρότινος δέκατος πλανήτης, ήταν η Έρις, γύρω από την οποία ανακαλύφθηκε και κάποιος δορυφόρος.
Η όλη ιστορία της ονομασίας της Έριδος είναι διασκεδαστικότατη.
Αρχικά, μέχρι να πάρει επίσημο όνομα, ο πλανήτης αποκαλείτο χαϊδευτικά Ζίνα (Xena, χαϊδευτικό με τη σειρά του, φαντάζομαι, για το Polyxena). Όταν ανακαλύφθηκε ο δορυφόρος του, κι αυτός μέχρι να ονομαστεί επίσημα, αποκαλείτο Gabriela, από την σύντροφο της Ζίνα (δεν γνωρίζω αν είναι σύντροφοι μόνο στις μάχες ή και αλλού).
Με τα πολλά, η Έρις πήρε το τελικό της όνομα, το οποίο ήταν αρκετά ταιριαστό, μιας και έριδα υπήρξε, όσον αφορά την ονομασία. Ο δορυφόρος βαφτίστηκε σύμφωνα με τη μέχρι τώρα παράδοση (τέκνα, σύντροφοι και άλλα αντίστοιχα) και έλαβε το όνομα μιας κόρης της Έριδος: Δυσνομία.
Ανατριχιάζω και μόνο στο πόσο ταιριαστό είναι το όνομα της Δυσνομίας, αν σκεφτείτε πως ένας τρόπος να αποδοθεί ο όρος «δυσνομία» στα Αγγλικά, είναι η λέξη “lawlessness”.
ΥΓ Συμπλήρωμα στο προηγούμενο άρθρο: προτεινόμενες ατάκες για αεροπειρατεία χρησιμοποιώντας ένα μικρό πολυεργαλείο.
(Στην αεροσυνοδό) «Πήγαινέ με στο κόκπιτ, μωρή, μη σου κάνω κανένα ερασιτεχνικό μανικιούρ/πεντικιούρ»
(Στον πιλότο) «Αν αγαπάς το νύχι στο μικρό δαχτυλάκι του ποδιού σου, στρίψε τώρα για Βαγδάτη, μαδαφάκα.»
(Στον πύργο ελέγχου) (σιωπή, αφού έχεις χρησιμοποιήσει το σταυροκατσάβιδο για να ξεβιδώσεις τον ασύρματο)
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Έφερα το πράμα, έφερες τα λεφτά;
Setup
Στην φάση του check-in, ελέγχω στα όρθια την καινούρια μπανάνα, και έχω την εντύπωση πως άδειασα οτιδήποτε μη επιτρεπτό στην πτήση και το έβαλα στην τσάντα για το χώρο αποσκευών του αεροπλάνου.
Κατεβαίνω κάτω για την πύλη εξόδου, και με ενημερώνουν πως το πολυεργαλείο δεν περνάει. Συνειδητοποιώ πως, προφανώς, το πολυεργαλείο, που νόμιζα πως το είχα ξεχάσει σπίτι, τελικά είχε παραπέσει σε μια σκοτεινή γωνιά της μπανάνας. Δεν ήθελα να το χάσω, αλλά δεν είχα πολλές επιλογές («αν το αφήσετε εδώ, το χάνετε»). Αφήνω την τσάντα του φορητού στον συνάδελφο που θα ταξιδεύαμε μαζί, και ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες για να βρω κάπου να το αφήσω. Πλάνο: πρέπει να το αφήσω κάπου όπου θα έχω πρόσβαση στην επιστροφή μου, όπου ή δε θα το δει κανένας, ή θα το κρατήσει κάποιος.
Κανείς από όσα μαγαζιά ρώτησα δεν διατίθετο να το κρατήσει για 'μένα. Στο check-in δεν το δέχονταν, επειδή «η πτήση έχει κλείσει, και πώς να το βάζαμε έτσι;» Μην έχοντας πολύ χρόνο, κοίταξα τριγύρω μήπως δω κάποια τουαλέτα, όπου με λίγη τύχη θα έβρισκα διαχωριστικό που δεν φτάνει ως το ταβάνι, ώστε να αφήσω εκεί πάνω το πολυεργαλείο.
Τουαλέτα δεν βρήκα, αλλά είδα το μικρό καφέ που βρίσκεται ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη από αριστερά (ερχόμενοι απέξω) είσοδο του κτιρίου, όπου έχει και χώρο καπνιστών με όρθια διαχωριστικά. Είδα πως, παράλληλα με τη τζαμαρία που βλέπει προς τα έξω, υπήρχε ένα διαχωριστικό που άφηνε μισό μέτρο χώρο μέχρι τη τζαμαρία. Ο χώρος αυτός, όπου κανονικά δεν πατάει κόσμος, είχε πιο βρώμικο πάτωμα, ένδειξη πως είτε δεν το καθαρίζουν, είτε το καθαρίζουν πιο σπάνια. Χαμηλά, λίγο πιο πάνω από το πάτωμα, είχε ένα γείσο, όχι πολύ φαρδύ, αλλά αρκετά ώστε, αν είσαι όρθιος σε αυτό το «διαδρομάκι» μισού μέτρου πλάτους, να μη φαίνεται το πολυεργαλείο με μια ανέμελη επισκόπηση. Επίσης, η τζαμαρία έχει βαμμένα διαφημιστικά για το Λος Βενιζέλος, οπότε απέξω δεν φαίνονται πολλά πράγματα.
Έκανα λοιπόν πως έψαχνα κάτι που μου έχει πέσει, έσκυψα τρεις-τέσσερις φορές σα να ψάχνω κάτι, την δεύτερη από τις οποίες ακούμπησα όρθιο το πολυεργαλείο κάτω από το γείσο. Αυτό το έκανα, με την ελπίδα πως κάποιος που τυχόν με έβλεπε, να μη καταλάβει πως σκοπεύω να αφήσω κάτι. Έτρεξα πίσω στον έλεγχο, όπου με ξανατσέκαραν για να περάσω στο λεωφορειάκι για το αεροπλάνο.
Στάθηκα τυχερός, και όταν επιστρέψαμε Παρασκευή απόγευμα προς βράδυ, ξαναβρήκα το πολυεργαλειάκι εκεί που το είχα αφήσει. Πολύ χάρηκα.
Φαντάζομαι πως όποιος με παρακολουθούσε κατά τη διάρκεια της εναπόθεσης ή της ανάληψης, θα μπορούσε να συμπεράνει πως είμαι κάποιος λαθρέμπορος…
Ίσως θα μπορούσε να υπάρχει κάποια επίσημη διαδικασία για να αφήνεις πράγματα και να τα βρίσκεις, αλλά μάλλον είναι ασύμφορη οικονομικά για τις υπηρεσίες του αεροδρομίου. Δεν ξέρω αν η μέθοδος που ακολούθησα είναι fool-proof και μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί από άλλους (ίσως και μόνο που γράφω αυτό το post, να κάνω χαλάστρα για το μέλλον!). Υποθέτω πως και η λύση της τουαλέτας μπορεί να είναι καλή, αρκεί να έχεις σημεία που κανονικά δεν φαίνονται από το προσωπικό καθαριότητας, ή αν έχεις και μια κολλητική ταινία, ίσως διπλής όψεως, πρόχειρη για χρήση.
Το σίγουρο είναι πως ευχαριστώ την καλή μου τύχη.
Update: φαίνεται πως όντως ήμουν πολύ τυχερός. Έμαθα πως και ο πατέρας μου είχε κάποια παρόμοια εμπειρία, και είχε χρησιμοποιήσει το διαχωριστικό σε τουαλέτα ως κρυψώνα. Εκείνος δεν βρήκε μετά το δικό του «πράμα».
- Εδώ και πολλά χρόνια, κυκλοφορώ με μια «μπανάνα» στη μέση. Πορτοφόλι, κινητά, δύο φορτισμένες μπαταρίες AA για άμεση χρήση, ένα μικρό πολυεργαλείο.
- Πρόσφατα μου έκαναν δώρο μια καινούρια μπανάνα για να αντικαταστήσω την παλιότερη και φθαρμένη αλλά πολύ βολική. Άρχισα να χρησιμοποιώ την καινούρια, ώστε να έχει την παλιά ο Αλέξανδρος να παίζει με τα φερμουάρ και τα λοιπά.
- Δεν έχω ακόμα κάνει κτήμα μου τη νέα και τους χώρους της, όμως.
- Την περασμένη Πέμπτη ξημερώματα, πετούσα για Θεσσαλονίκη.
Στην φάση του check-in, ελέγχω στα όρθια την καινούρια μπανάνα, και έχω την εντύπωση πως άδειασα οτιδήποτε μη επιτρεπτό στην πτήση και το έβαλα στην τσάντα για το χώρο αποσκευών του αεροπλάνου.
Κατεβαίνω κάτω για την πύλη εξόδου, και με ενημερώνουν πως το πολυεργαλείο δεν περνάει. Συνειδητοποιώ πως, προφανώς, το πολυεργαλείο, που νόμιζα πως το είχα ξεχάσει σπίτι, τελικά είχε παραπέσει σε μια σκοτεινή γωνιά της μπανάνας. Δεν ήθελα να το χάσω, αλλά δεν είχα πολλές επιλογές («αν το αφήσετε εδώ, το χάνετε»). Αφήνω την τσάντα του φορητού στον συνάδελφο που θα ταξιδεύαμε μαζί, και ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες για να βρω κάπου να το αφήσω. Πλάνο: πρέπει να το αφήσω κάπου όπου θα έχω πρόσβαση στην επιστροφή μου, όπου ή δε θα το δει κανένας, ή θα το κρατήσει κάποιος.
Κανείς από όσα μαγαζιά ρώτησα δεν διατίθετο να το κρατήσει για 'μένα. Στο check-in δεν το δέχονταν, επειδή «η πτήση έχει κλείσει, και πώς να το βάζαμε έτσι;» Μην έχοντας πολύ χρόνο, κοίταξα τριγύρω μήπως δω κάποια τουαλέτα, όπου με λίγη τύχη θα έβρισκα διαχωριστικό που δεν φτάνει ως το ταβάνι, ώστε να αφήσω εκεί πάνω το πολυεργαλείο.
Τουαλέτα δεν βρήκα, αλλά είδα το μικρό καφέ που βρίσκεται ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη από αριστερά (ερχόμενοι απέξω) είσοδο του κτιρίου, όπου έχει και χώρο καπνιστών με όρθια διαχωριστικά. Είδα πως, παράλληλα με τη τζαμαρία που βλέπει προς τα έξω, υπήρχε ένα διαχωριστικό που άφηνε μισό μέτρο χώρο μέχρι τη τζαμαρία. Ο χώρος αυτός, όπου κανονικά δεν πατάει κόσμος, είχε πιο βρώμικο πάτωμα, ένδειξη πως είτε δεν το καθαρίζουν, είτε το καθαρίζουν πιο σπάνια. Χαμηλά, λίγο πιο πάνω από το πάτωμα, είχε ένα γείσο, όχι πολύ φαρδύ, αλλά αρκετά ώστε, αν είσαι όρθιος σε αυτό το «διαδρομάκι» μισού μέτρου πλάτους, να μη φαίνεται το πολυεργαλείο με μια ανέμελη επισκόπηση. Επίσης, η τζαμαρία έχει βαμμένα διαφημιστικά για το Λος Βενιζέλος, οπότε απέξω δεν φαίνονται πολλά πράγματα.
Έκανα λοιπόν πως έψαχνα κάτι που μου έχει πέσει, έσκυψα τρεις-τέσσερις φορές σα να ψάχνω κάτι, την δεύτερη από τις οποίες ακούμπησα όρθιο το πολυεργαλείο κάτω από το γείσο. Αυτό το έκανα, με την ελπίδα πως κάποιος που τυχόν με έβλεπε, να μη καταλάβει πως σκοπεύω να αφήσω κάτι. Έτρεξα πίσω στον έλεγχο, όπου με ξανατσέκαραν για να περάσω στο λεωφορειάκι για το αεροπλάνο.
Στάθηκα τυχερός, και όταν επιστρέψαμε Παρασκευή απόγευμα προς βράδυ, ξαναβρήκα το πολυεργαλειάκι εκεί που το είχα αφήσει. Πολύ χάρηκα.
Φαντάζομαι πως όποιος με παρακολουθούσε κατά τη διάρκεια της εναπόθεσης ή της ανάληψης, θα μπορούσε να συμπεράνει πως είμαι κάποιος λαθρέμπορος…
Ίσως θα μπορούσε να υπάρχει κάποια επίσημη διαδικασία για να αφήνεις πράγματα και να τα βρίσκεις, αλλά μάλλον είναι ασύμφορη οικονομικά για τις υπηρεσίες του αεροδρομίου. Δεν ξέρω αν η μέθοδος που ακολούθησα είναι fool-proof και μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί από άλλους (ίσως και μόνο που γράφω αυτό το post, να κάνω χαλάστρα για το μέλλον!). Υποθέτω πως και η λύση της τουαλέτας μπορεί να είναι καλή, αρκεί να έχεις σημεία που κανονικά δεν φαίνονται από το προσωπικό καθαριότητας, ή αν έχεις και μια κολλητική ταινία, ίσως διπλής όψεως, πρόχειρη για χρήση.
Το σίγουρο είναι πως ευχαριστώ την καλή μου τύχη.
Update: φαίνεται πως όντως ήμουν πολύ τυχερός. Έμαθα πως και ο πατέρας μου είχε κάποια παρόμοια εμπειρία, και είχε χρησιμοποιήσει το διαχωριστικό σε τουαλέτα ως κρυψώνα. Εκείνος δεν βρήκε μετά το δικό του «πράμα».
Πλανήτες και δαχτυλίδια
Κάποτε νομίζαμε πως μόνο ο Κρόνος είχε δαχτυλίδια. Τώρα έχουν όλοι οι αέριοι γίγαντες του ηλιακού μας συστήματος, και ανακαλύψαμε και γύρω από τουλάχιστον ένα δορυφόρο. Σιγά. Αν η ανθρωπότητα επιζήσει αρκετά επάνω στη Γη, και η Γη θα έχει δαχτυλίδι (τεχνητό). Εδώ εγώ που ήμουν πλάνης, αρχές του 2006 ανακάλυψα ομοίως ένα δαχτυλίδι (γύρω από το δάχτυλό μου).
Κυριακή 2 Μαρτίου 2008
Σκατά search engines
Δοκίμασα στο Google:
find from the new nivea body-something ad the tall blonde with short hair, the brown top and a short blue-jeans skirt, the one with the unbefuckinglievable legs, and tell her I love her
αλλά αποτέλεσμα ακόμα δεν είδα.
Update:
Δε φαίνεται καλά εδώ αυτό που με απασχολεί, όμως είδα πως δεν ήταν φουστίτσα, αλλά σορτσάκι. Θα ξαναδοκιμάσω το query, ευχαριστώ, Αργύρη. (κάνει και ρίμα).
Update 2:
Λίγο μικρότερη, αλλά στο σωστό δρόμο. Το επόμενο είναι να βρούμε το video.
Update 3:
That's more like it.
find from the new nivea body-something ad the tall blonde with short hair, the brown top and a short blue-jeans skirt, the one with the unbefuckinglievable legs, and tell her I love her
αλλά αποτέλεσμα ακόμα δεν είδα.
Update:
Δε φαίνεται καλά εδώ αυτό που με απασχολεί, όμως είδα πως δεν ήταν φουστίτσα, αλλά σορτσάκι. Θα ξαναδοκιμάσω το query, ευχαριστώ, Αργύρη. (κάνει και ρίμα).
Update 2:
Λίγο μικρότερη, αλλά στο σωστό δρόμο. Το επόμενο είναι να βρούμε το video.
Update 3:
That's more like it.
Σάββατο 1 Μαρτίου 2008
Ω τέμπορα ω μόρες
Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό Αμερικανόπουλο, μεγαλωμένο με τις καλύτερες αρχές που μπορούσε να του προσφέρει η χώρα του. Απόσταγμα γενεών με το επικρατούν γονίδιο της πολιτικής ορθότητας, ήταν ένα ψυχικά υγιές παιδί, με το διάβασμά του, το παιχνίδι του στο κομπγιούτερ, τις εξόδους για κινηματογράφο παρέα με φίλους.
Πρόσφατα πήγε να δει την ταινία "Hitman", άλλη μια ταινία βασισμένη σε βιντεοπαιχνίδι. Εν μέσω, λοιπόν, πληρωμένων φόνων (κομμάτι της καθημερινότητας), λαβασκιρί εγκεφάλων και φιλικών-προς-το-περιβάλλον σπρέι αίματος, είδε κάτι που του κατέστρεψε την αθωότητα. Είδε… στην οθόνη… ένα…
…βυζί.
Ο κλονισμός που υπέστη ήταν απερίγραπτος. Η παιδική του ψυχή στιγματίστηκε για πάντα από το θέαμα που επιμελώς είχε ξεχάσει πως έχει αντικρίσει ξανά στη ζωή του.
Προς τιμήν του, ανασύνταξε τα σαλεμένα του λογικά και μπόρεσε να επανενεργοποιήσει τα μονοπάτια του μυαλού του που επιτελούν το έργο της λογικής. Μπήκε στο imdb και ξεκίνησε ένα thread με τον τίτλο: “Did we need the nudity??” Η ερώτησή του ήταν, «η ταινία είχε φανταστική δράση και ο Τίμοθι έκανε πολύ καλή δουλειά ως ο ήρωας, αλλά ήταν αναγκαία η γύμνια; Έτσι, αποκλείεις το μισό υποψήφιο κοινό σου [ΣτΜ εννοεί τα παιδιά!] και τσαντίζεις τις γυναίκες. Εντελώς αχρείαστη!»
Οι απαντήσεις που δόθηκαν είχαν εύρος επαρκές, και υπερκάλυψαν την δική μου άποψη που συνάγετε από τα πιο πάνω γραφόμενα. Χοντρικά παραδείγματα άλλων απαντήσεων:
- f*cking yes!
- όχι, αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη
- είσαι αδελφή;
- ναι, χρειαζόταν. είναι τέτοια threads αναγκαία;
- είσαι αμερικανός. [τελεία, όχι ερωτηματικό]
- (από γυναίκα) ναι, χρειαζόταν. θα σου πω κι ένα μυστικό: στις γυναίκες αρέσει να βλέπουν άλλες γυναίκες γυμνές. Μας αρέσει να θαυμάζουμε την ομορφιά στο σώμα μιας άλλης γυναίκας. Γιατί νομίζεις αγοράζουμε Victoria's Secret και βλέπουμε πορνό;
- - [απάντηση στην προηγούμενη] θα με παντρευτείς;
- τα βυζιά ήταν το μόνο καλό στην ταινία
- μεγάλε, εγώ μόνο για να δω τα βυζιά της Όλγα πήγα [προφανώς δούλεμα]
- - [η τύπισσα που το πήρε σοβαρά] άμα θες να δεις βυζιά, να πας να πάρεις τσόντα
- - - [ένας άλλος] τι, παίζει σε πορνό η Όλγα; λινκς πλιζ.
(Αλλαγή θέματος)
Σήμερα γύρισα από ταξίδι μερικών ημερών εκτός πόλης για δουλειά. Στη χτεσινοβραδινή μάσα είχε μείνει μόνος του και ένας Βέλγος συνεργάτης μας (οι υπόλοιποι συντοπίτες του έπρεπε να φύγουν νωρίτερα χτες). Ας πούμε πως είναι ένας άνθρωπος ισχυρογνώμων. Ανάμεσα στα άλλα θέματα που συζητούσαμε, έτυχε και το θέμα των Πορτογάλων, αν είναι ή όχι μεσογειακός λαός. Το πιάσαμε από το ετυμολογικό:
—Δεν είναι στη Μεσόγειο, είναι στον Ατλαντικό.
—Σίγουρα δεν πιάνει Μεσόγειο;
—Ναι. Το Γιβραλτάρ είναι στην Ισπανία.
—Ναι, αλλά είναι στο ίδιο ύψος. Είναι και δίπλα στην Ισπανία.
—Μιλάνε άλλη γλώσσα, όχι λατινογενή, αλλά μπασταρδεμένα κέλτικα από λατινικά.
—Ναι, αλλά έχουν την ίδια νοοτροπία.
Κράτησε λίγο αυτό το τροπάριο, μέχρι που αποφάσισα να του δώσω να καταλάβει πως κάνει λάθος.
—Τον τελικό του Euro τον είδες;
—Ποιον τελικό;
—Που η Ελλάδα πήρε το ευρωπαϊκό.
—Ναι, το είδα.
—Είδες τι έγινε μετά; Χάσανε από 'μάς, και τι κάνανε; Χορεύανε στους δρόμους μαζί μας! Και έτσι αποδεικνύεται μαθηματικά πως δεν είναι μεσόγειοι! Για φαντάσου το ίδιο σενάριο στην Ισπανία ή την Ιταλία…
Κατά τα άλλα: την Τρίτη που μας πέρασε, ο Αλέξανδρος έμαθα πως πρωτοφίλησε κορίτσι στο στόμα (τσουγκρίστηκε μαζί με ένα κοριτσάκι σε ένα εμπορικό κέντρο κοντά στο σπίτι, και μετά ήταν αγκαλιές και φιλιά στο στόμα). Εγώ πρωτοφίλησα πολύ αργότερα. Ο φίλος ο Νίκος, δε, δήλωσε: «Εγώ αν θυμάμαι, πρωτοφίλησα όταν ήμουν στο στρατό. Και τζάμπα, πριν μερικές ημέρες.»
Πώς να'ναι η αίσθηση του να ανοίγεις την πόρτα του δωματίου του παιδιού σου, και να το δεις να κοιμάται αγκαλιά με άλλο μωρό; Πώς του λες, απέξω απέξω, «όταν γδύνεστε, μη πετάτε κάτω τις πάνες σας»; Πώς να ψάξεις στα συρτάρια του για εκείνη την ταλκ την περίεργη για ιδιαίτερες περιστάσεις;
Είναι δύσκολη η πατρότητα.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό Αμερικανόπουλο, μεγαλωμένο με τις καλύτερες αρχές που μπορούσε να του προσφέρει η χώρα του. Απόσταγμα γενεών με το επικρατούν γονίδιο της πολιτικής ορθότητας, ήταν ένα ψυχικά υγιές παιδί, με το διάβασμά του, το παιχνίδι του στο κομπγιούτερ, τις εξόδους για κινηματογράφο παρέα με φίλους.
Πρόσφατα πήγε να δει την ταινία "Hitman", άλλη μια ταινία βασισμένη σε βιντεοπαιχνίδι. Εν μέσω, λοιπόν, πληρωμένων φόνων (κομμάτι της καθημερινότητας), λαβασκιρί εγκεφάλων και φιλικών-προς-το-περιβάλλον σπρέι αίματος, είδε κάτι που του κατέστρεψε την αθωότητα. Είδε… στην οθόνη… ένα…
…βυζί.
Ο κλονισμός που υπέστη ήταν απερίγραπτος. Η παιδική του ψυχή στιγματίστηκε για πάντα από το θέαμα που επιμελώς είχε ξεχάσει πως έχει αντικρίσει ξανά στη ζωή του.
Προς τιμήν του, ανασύνταξε τα σαλεμένα του λογικά και μπόρεσε να επανενεργοποιήσει τα μονοπάτια του μυαλού του που επιτελούν το έργο της λογικής. Μπήκε στο imdb και ξεκίνησε ένα thread με τον τίτλο: “Did we need the nudity??” Η ερώτησή του ήταν, «η ταινία είχε φανταστική δράση και ο Τίμοθι έκανε πολύ καλή δουλειά ως ο ήρωας, αλλά ήταν αναγκαία η γύμνια; Έτσι, αποκλείεις το μισό υποψήφιο κοινό σου [ΣτΜ εννοεί τα παιδιά!] και τσαντίζεις τις γυναίκες. Εντελώς αχρείαστη!»
Οι απαντήσεις που δόθηκαν είχαν εύρος επαρκές, και υπερκάλυψαν την δική μου άποψη που συνάγετε από τα πιο πάνω γραφόμενα. Χοντρικά παραδείγματα άλλων απαντήσεων:
- f*cking yes!
- όχι, αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη
- είσαι αδελφή;
- ναι, χρειαζόταν. είναι τέτοια threads αναγκαία;
- είσαι αμερικανός. [τελεία, όχι ερωτηματικό]
- (από γυναίκα) ναι, χρειαζόταν. θα σου πω κι ένα μυστικό: στις γυναίκες αρέσει να βλέπουν άλλες γυναίκες γυμνές. Μας αρέσει να θαυμάζουμε την ομορφιά στο σώμα μιας άλλης γυναίκας. Γιατί νομίζεις αγοράζουμε Victoria's Secret και βλέπουμε πορνό;
- - [απάντηση στην προηγούμενη] θα με παντρευτείς;
- τα βυζιά ήταν το μόνο καλό στην ταινία
- μεγάλε, εγώ μόνο για να δω τα βυζιά της Όλγα πήγα [προφανώς δούλεμα]
- - [η τύπισσα που το πήρε σοβαρά] άμα θες να δεις βυζιά, να πας να πάρεις τσόντα
- - - [ένας άλλος] τι, παίζει σε πορνό η Όλγα; λινκς πλιζ.
(Αλλαγή θέματος)
Σήμερα γύρισα από ταξίδι μερικών ημερών εκτός πόλης για δουλειά. Στη χτεσινοβραδινή μάσα είχε μείνει μόνος του και ένας Βέλγος συνεργάτης μας (οι υπόλοιποι συντοπίτες του έπρεπε να φύγουν νωρίτερα χτες). Ας πούμε πως είναι ένας άνθρωπος ισχυρογνώμων. Ανάμεσα στα άλλα θέματα που συζητούσαμε, έτυχε και το θέμα των Πορτογάλων, αν είναι ή όχι μεσογειακός λαός. Το πιάσαμε από το ετυμολογικό:
—Δεν είναι στη Μεσόγειο, είναι στον Ατλαντικό.
—Σίγουρα δεν πιάνει Μεσόγειο;
—Ναι. Το Γιβραλτάρ είναι στην Ισπανία.
—Ναι, αλλά είναι στο ίδιο ύψος. Είναι και δίπλα στην Ισπανία.
—Μιλάνε άλλη γλώσσα, όχι λατινογενή, αλλά μπασταρδεμένα κέλτικα από λατινικά.
—Ναι, αλλά έχουν την ίδια νοοτροπία.
Κράτησε λίγο αυτό το τροπάριο, μέχρι που αποφάσισα να του δώσω να καταλάβει πως κάνει λάθος.
—Τον τελικό του Euro τον είδες;
—Ποιον τελικό;
—Που η Ελλάδα πήρε το ευρωπαϊκό.
—Ναι, το είδα.
—Είδες τι έγινε μετά; Χάσανε από 'μάς, και τι κάνανε; Χορεύανε στους δρόμους μαζί μας! Και έτσι αποδεικνύεται μαθηματικά πως δεν είναι μεσόγειοι! Για φαντάσου το ίδιο σενάριο στην Ισπανία ή την Ιταλία…
Κατά τα άλλα: την Τρίτη που μας πέρασε, ο Αλέξανδρος έμαθα πως πρωτοφίλησε κορίτσι στο στόμα (τσουγκρίστηκε μαζί με ένα κοριτσάκι σε ένα εμπορικό κέντρο κοντά στο σπίτι, και μετά ήταν αγκαλιές και φιλιά στο στόμα). Εγώ πρωτοφίλησα πολύ αργότερα. Ο φίλος ο Νίκος, δε, δήλωσε: «Εγώ αν θυμάμαι, πρωτοφίλησα όταν ήμουν στο στρατό. Και τζάμπα, πριν μερικές ημέρες.»
Πώς να'ναι η αίσθηση του να ανοίγεις την πόρτα του δωματίου του παιδιού σου, και να το δεις να κοιμάται αγκαλιά με άλλο μωρό; Πώς του λες, απέξω απέξω, «όταν γδύνεστε, μη πετάτε κάτω τις πάνες σας»; Πώς να ψάξεις στα συρτάρια του για εκείνη την ταλκ την περίεργη για ιδιαίτερες περιστάσεις;
Είναι δύσκολη η πατρότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)