Στιγμές για χαμόγελο

Ο μικρός Μενέλαος είναι μεγάλη μούρη. Έχει ήδη τσιμπήσει μερικές ατάκες που, δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εγώ την καταβρίσκω όταν τις ακούω από τριανταδυάμηνο, δεν πα' να 'ναι μιμητικά αντανακλαστικά.

Στο δωμάτιό τους, τον έχω φωνάξει για να τον αλλάξω. Ανεβαίνει στο βοηθητικό κρεβάτι (το παλιό κανονικό μου κρεβάτι όσο ήμουν ανύπαντρος) και του λέω:

Χ: Να κάτσεις ήσυχος. Μη χοροπηδάς, όπως έκανες το πρωί.
Μ: Αποκλείεται!

Τώρα το βραδάκι, στην κουζίνα κάτι έψαχνα στο λάπτοπ και όντας μεταξύ σαρανταπέντε παραθύρων, μου έμενε πολύ λίγος επεξεργαστικός χρόνος για τα τριγύρω. Ο Μενέλαος τρώει το φρεσκοψημένο κέικ της μαμάς Αθανασίας, και μου λέει κάποια στιγμή:

Μ: Πού είναι η μαμά; Μπαμπά; Πού είναι η μαμά;
Χ: (… τον ακούω αλλά πρέπει να βγω από το βούρκο μου, και δεν του απαντώ …)
Μ: Μπαμπά; Μπαμπά; …Δε μου μιλάς;

Άσχετη στιγμή, ξαφνικό ντου στην κουζίνα:

Μ: Μπαμπά, μ' αγαπάς πάρα πολύ;
Χ: Σ' αγαπάω πάρα πολύ, παιδί μου.
(Φεύγει ικανοποιημένος)

Πιο πριν, την ώρα που είναι να ξαπλώσουν. Η Αθανασία φωνάζει το Μενέλαο να τον αλλάξει, αλλά εκείνος κωλυσιεργεί δια της μεθόδου «Θέλω το μπαμπά.» Έρχεται στην κουζίνα.

Μ: Μπαμπά, μ' αλλάξεις;
Χ: Μενέλαε, σου είπα πως θα τελειώσω πρώτα κάτι, και μετά θα έρθω. Αν έρθω τώρα για να σε αλλάξω, δεν θα έρθω μετά. Αυτό θες;
Μ: Όχι.
Χ: Αν σε αλλάξει η μαμά, θα έρθω μετά. Εντάξει;
Μ: (mode επιβεβαίωσης) Μ' αλλάξει η μαμά, κι εσύ κάνεις για νονό Αργύρη, και μετά έρθεις. Εντάξει;
Χ: Εντάξει.
(Πάει μέσα να τον αλλάξει η μάνα του. Η σφήνα του νονού Αργύρη είναι επειδή τις προάλλες με είχε ρωτήσει τι κάνω και του είχα πει «στέλνω μήνυμα στο νονό Αργύρη».)

Γαμώτο, κι ένα άλλο καλό είπε πιο πριν την ώρα που έτρωγε το κέικ, αλλά το έχω ξεχάσει τώρα. Αν το θυμηθώ, θα το συμπληρώσω.

ΥΓ Α, ναι, το θυμήθηκα! Και ήταν το βασικότερο για αυτή την ανάρτηση.

Ήταν στη φάση που ήμουν απορροφημένος στον υπολογιστή. Τρώει κέικ, κι ανάμεσά μας το μπολάκι με τις φαγωμένες φράουλες και το μικρό μαχαιράκι με το οποίο έκοβα τα κοτσανάκια. Πιάνει το μαχαίρι και μου λέει:

Μ: Μπαμπά…
Χ: Άσε το μαχαίρι, είπαμε! (Του το παίρνω και ξαναγυρνάω στην οθόνη.)
Μ: (διαμαρτυρόμενος) Να σου δείξω!
Χ: Να μη μου δείξεις τίποτα, ρε… (ξανά κολλάω)
Μ: «Μενέλαε». … … Γιατί γελάς, μπαμπά;

Θα γυρίσει ο τροχός.....Α! Γύρισε

Είμαι τόσο χαρούμενη αυτές τις μέρες και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Και επειδή ο Χρήστος είναι σεμνός και δε θα πει τίποτα, ανέλαβα να το κάνω εγώ. Πριν από μερικές ημέρες ανακοίνωσαν στον Χρήστο ότι παίρνει προαγωγή. Από απλός μεταφραστής σε ένα site επιτέλους έγινε moderator. Η ανακοίνωση έγινε από τους μετόχους του site σε μία λιτή αλλά συνάμα εγκάρδια εκδήλωση σε γνωστό cafe των Βριλλησίων. Στην εκδήλωση έρεε άφθονη όχι μπύρα αλλά Keiser.

Είμαι τόσο χαρούμενη γιατί τελικά θα πάρει το γραφείο που δικαιωματικά του ανήκει. Είναι στον πρώτο όροφο και έχει ένα μεγάλο παράθυρο από το οποίο φαίνεται μία μηλιά. Έχω παραγγείλει ήδη τα έπιπλα τα οποία είναι σχεδιασμένα από τον ξάδελφο του Καλατράβα. Ο μισθός απ' ό,τι καταλαβαίνετε είναι αστρονομικός αλλά εμάς δε μας νοιάζουν τα χρήματα γιατί σημασία δεν έχει η Ιθάκη αλλά η διαδρομή.

Εγώ βέβαια ως κλασσική γυναίκα έχω αρχίσει να συμπεριφέρομαι όπως μου αρμόζει. Έχω αρχίσει να πηγαίνω κομμωτήριο τρεις φορές την εβδομάδα και να κάνω μανικιούρ και πεντικιούρ σχεδόν κάθε μέρα. Έχω ήδη παραγγείλει φορέματα γνωστών σχεδιαστών από το Μιλάνο τα οποία και θα παραλάβω στο τέλος της εβδομάδας.Το σπίτι το οποίο αποφάσισα να αγοράσουμε είναι μία απλή μονοκατοικία στο Καπανδρίτι με οικόπεδο 10 στρεμμάτων το οποίο έχει πισίνα (εννοείται) και γήπεδο τένις (ξαναεννοείται).

Ο Χρήστος θα αγοράσει το αυτοκίνητο που τόσο πολύ ήθελε, ένα Honda S2000 και τα παιδιά θα πάνε σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Έχω βρει έναν καταπληκτικό κοντά στο νέο μας σπίτι. Θα πουλήσουμε το Hundai με το οποίο πηγαίνω στη δουλειά και θα αγοράσω ένα τζιπ (οι άλλες που δεν έχουν άντρα moderator είναι καλύτερες από μένα δηλαδή;).

Το σπουδαιότερο βέβαια το άφησα για το τέλος...Στο τέλος της εβδομάδας ανακοινώνω την παραίτησή μου. Δεν μπορεί η γυναίκα του moderator Χρήστου Γεωργίου να δουλεύει....

Κατά τα άλλα η ζωή μας θα κυλάει όπως κύλαγε όλα αυτά τα χρόνια, λιτά και απλά. Ο κύκλος μας βέβαια θα αλλάξει αλλά να ξέρετε ότι στο βάθος σάς αγαπάμε....

Μενέλαος Σφουγγαράκης

Ήρθε ο πεθερός μου να πάρει βόλτα το Μενέλαο. Εγώ είμαι στην κουζίνα και κόβω φρούτα να πάρουν μαζί τους. Σποραδικά ακούω την κουβέντα από μέσα, και κάποια στιγμή ο παππούς λέει «Όχι, είμαστε άντρες, εμείς δεν έχουμε μωράκι μέσα μας», και του απαντάει ο μικρός: «Ο (…) έχει μωράκι μέσα του, εγώ δεν έχω.»
Τον φωνάζω να έρθει, και τον ρωτάω: «Ποιος είπες πως έχει μωράκι μέσα του;»

«Ο Χιμωνίδας… με το Σουζούκι.»
Ο Λεωνίδας ο κουμπάρος μας του το είπε, σε κάποια έξοδο πριν κάτι εβδομάδες.
«Βρε! Για πλάκα σού το είπε ο Λεωνίδας πως έχει μωράκι μέσα του!»

Στιγμιαίο βλέμμα δυσπιστίας. Τι να πρωτοπιστέψει το κακόμοιρο το παιδί…

Και μιας και το ανέφερα, σύντομο update στην ιστορία αγάπης μεταξύ του παππού Μενέλαου και του Αλέξανδρου:

Κάποιο απόγευμα, με ρωτάει ο παππούς: «Μήπως είδες το νερό του Αλέξανδρου;»

Πάω στο δωμάτιο, παίρνω το ποτήρι του Αλέξανδρου, το γεμίζω νερό στην κουζίνα και πάω στο σαλόνι όπου παππούς και εγγονός κάτι χαζεύουν μαζί.

Τείνω το ποτήρι και λέω: «Έλα, Αλέξανδρε.» αλλά ο Αλέξανδρος είναι αφηρημένος με αυτό που χαζεύει.
Ο παππούς μού λέει, «εδώ, εδώ, θα το πάρω εγώ.» Παίρνει το ποτήρι και αμέσως το δίνει στον Αλέξανδρο λέγοντάς του: «Έλα, καμάρι μου, το νερό σου!»

Έτσι είναι… άμα είσαι ο τρίτος σε μια σχέση :)

Επιτέλους, λίγη ταύτιση

Είναι μια σειρά που βλέπω πρόσφατα, με φανταστικές περιπέτειες. Όπως είναι σύνηθες, ο βασικός πρωταγωνιστής έχει ένα πονεμένο love story με τη βασική πρωταγωνίστρια, το οποίο λόγω πείσματος και άλλων τυπικών αιτιών, δεν ολοκληρώνεται.

Σε μία από τις στιγμές «αδυναμίας» τους, η τύπισσα λέει στον τύπο ότι μπορεί να μπλα-μπλα-δεν-γίνεται-να-αγαπιόμαστε-μπλα-μπλα, αλλά χάριν των βιολογικών αναγκών, για «έλεγχο των σωματικών υγρών» κτλ., γενικώς απέξω-απέξω του λέει ότι μπορούν να κάνουν σεξ μια στο τόσο.

Ο τύπος τής δείχνει τις παλάμες του και της λέει: «Έχω δυο χέρια, δεν έχω ανάγκη την ελεημοσύνη σου.»

Πίσω στα σοβαρά, τώρα.

Big Bother

Η ανάρτηση της οποίας έκλεψα τον τίτλο ήταν διαφωτιστική. Μου εξήγησε με απόλυτη σαφήνεια γιατί, ενώ συνεχώς προστίθενται νέοι ψηφοφόροι στο εκλογικό δυναμικό της χώρας, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συνεχίζουν να παίρνουν τις περισσότερες ψήφους.

Χρειάζεται να το μεταφράσω; Δεν νομίζω.