Πανικός στην επικοινωνία με τους θείους, επειδή τα ταχυδρομεία έφεραν πρώτα το δεύτερο επεισόδιο και το πρώτο άργησε. Παγκοσμίως καμένοι εκλιπαρούν, βρίζουν, τρώνε τα νύχια τους. Ένας προτρέπει (και συνεχίζω επειδή άμα σηκώνεσαι συνέχεια αυτά παθαίνεις): «Πρέπει να αντέξουμε στον πειρασμό και να μη δούμε το δεύτερο πρώτα. Αν όμως δεν αντέξετε, πείτε πως είδατε flash forward.»
Σχόλια που βρήκα ιδιαζόντως διασκεδαστικά μέσα στον κυκεώνα:
“It's like waiting in line for the next Harry Potter or something like that, but much more comfortable”
Σε στιλ συζήτησης να σπάσουμε τον πάγο:
“does anyone here like lost?”
Η πολιτική σκοπιά:
“this is OBAMA's fault, when Bush was the president, Lost episodes were always on time!!!”
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
My Moony See
…και μου στέλνει αυτό ο φίλος ο Νίκος:
…αφού μου είχε στείλει το άλλο το τελειωμένο που έβαλα στα shared items, και μου λέει:
«ΕΛληνικό MI 2!!! Αυτό μεταφράζεται ακόμα!! Προλαβαίνουμε να συμμετάσχουμε αντμιραλ?
ΓΕΝΙΚΟ Υ.Γ. Ρε γαμώτο είναι όλοι τους ΤΟΟΟΟΟΟΣΟ πιτσιρικάδες.. έπρεπε να τα μεταφράσουμε εμεις οι παλιοί αυτα!!!»
Τι να του πεις, τώρα, πατέρας είναι αυτός; Ναι, φίλε, θέλω να συμμετάσχω. Αλλά δεν προλαβαίνω…
ΥΓ δεν είναι πολύ δύσκολος ο τίτλος αυτής της ανάρτησης.
…αφού μου είχε στείλει το άλλο το τελειωμένο που έβαλα στα shared items, και μου λέει:
«ΕΛληνικό MI 2!!! Αυτό μεταφράζεται ακόμα!! Προλαβαίνουμε να συμμετάσχουμε αντμιραλ?
ΓΕΝΙΚΟ Υ.Γ. Ρε γαμώτο είναι όλοι τους ΤΟΟΟΟΟΟΣΟ πιτσιρικάδες.. έπρεπε να τα μεταφράσουμε εμεις οι παλιοί αυτα!!!»
Τι να του πεις, τώρα, πατέρας είναι αυτός; Ναι, φίλε, θέλω να συμμετάσχω. Αλλά δεν προλαβαίνω…
ΥΓ δεν είναι πολύ δύσκολος ο τίτλος αυτής της ανάρτησης.
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Ατάκα-τάκα νάιτ
Προχτές ήρθε ο φίλος Αργύρης από το σπίτι, όχι στο ρόλο του ως νονός του Μενέλαου, αλλά ως επισκέπτης πρόθυμος να φάει σπιτική πίτσα. Αφότου λοιπόν κάτσαμε και φάγαμε, μεταφερθήκαμε στο σαλόνι και είχαμε την τηλεόραση να παίζει. Κάποια στιγμή μας τράβηξε την προσοχή το τηλεπαιχνίδι «Η στιγμή της αλήθειας», όπου ένας κακομοίρης εξεταζόταν και η κοπέλα του με τη μάνα της άκουγε όσα λέγονταν. (Αγνοώ το κατά πόσον είναι στημένα ή όχι αυτά τα παιχνίδια, επειδή δεν μας απασχολούν τώρα).
Η κοπέλα ήταν εμφανίσιμη, πλην όμως είχε αποκλίνοντα στραβισμό (Μάρτι Φέλντμαν στάιλ). Όπως φαντάζεστε, με την ίδια ωριμότητα και έλλειψη ρατσισμού που χαρακτηρίζει π.χ. οκτάχρονα παιδιά, την σκίσαμε την κοπέλα στα σχόλια.
Τέλος πάντων, ήταν βραδιά που είχε ρέντα ο Αργύρης. Κάποια στιγμή, η ερώτηση που είχε τεθεί ήταν «Σκέφτεσαι άλλες όταν πηδιέστε με την τάδε;» ή κάπως πιο κόσμια. Ο τύπος άργησε να απαντήσει, που πιθανώς να είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά το δικό μας σχόλιο ήταν το προφανές βάσει εμπειρίας: «Σε κάποιες ερωτήσεις, αν αργήσεις να απαντήσεις, τότε ό,τι και να πεις μετά είναι λάθος.» Εν προκειμένω, ο τύπος είπε «ναι».
Ακούγεται η φωνή από το υπερπέραν:
ΦΩΝΗ: «Αυτό που απάντησες… είναι…» (δραματική παύση, όπου εκκρεμεί ένα «Αλήθεια» ή «Ψέμα»)
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Μαλακία.»
Πιο μετά, ρωτάει η παρουσιάστρια την κοπέλα:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ: «Πώς αισθάνθηκες για τον τάδε μετά από αυτό που απάντησε;»
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Τον είδα με άλλο μάτι.»
Άλλη ερώτηση στον κακομοίρη: «Έγινες πρόσφατα η αιτία να χωρίσει κάποια άλλη γυναίκα;» Και εκεί η απάντηση ήταν «ναι». Ρωτάει πάλι η παρουσιάστρια την κοπέλα:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ: «Το ήξερες αυτό που είπε ο τάδε;»
ΚΕΡΜΙΤ: «Ναι, αυτό το ήξερα.»
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Έκανα τα στραβά μάτια.»
Δυστυχώς, αδυνατώ αυτή τη στιγμή να μεταφέρω όλο το κλίμα της βραδιάς εκείνης, αλλά για ιστορικούς λόγους, έπρεπε να το καταγράψω στον βωμό της ενημέρωσης.
Η κοπέλα ήταν εμφανίσιμη, πλην όμως είχε αποκλίνοντα στραβισμό (Μάρτι Φέλντμαν στάιλ). Όπως φαντάζεστε, με την ίδια ωριμότητα και έλλειψη ρατσισμού που χαρακτηρίζει π.χ. οκτάχρονα παιδιά, την σκίσαμε την κοπέλα στα σχόλια.
Τέλος πάντων, ήταν βραδιά που είχε ρέντα ο Αργύρης. Κάποια στιγμή, η ερώτηση που είχε τεθεί ήταν «Σκέφτεσαι άλλες όταν πηδιέστε με την τάδε;» ή κάπως πιο κόσμια. Ο τύπος άργησε να απαντήσει, που πιθανώς να είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά το δικό μας σχόλιο ήταν το προφανές βάσει εμπειρίας: «Σε κάποιες ερωτήσεις, αν αργήσεις να απαντήσεις, τότε ό,τι και να πεις μετά είναι λάθος.» Εν προκειμένω, ο τύπος είπε «ναι».
Ακούγεται η φωνή από το υπερπέραν:
ΦΩΝΗ: «Αυτό που απάντησες… είναι…» (δραματική παύση, όπου εκκρεμεί ένα «Αλήθεια» ή «Ψέμα»)
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Μαλακία.»
Πιο μετά, ρωτάει η παρουσιάστρια την κοπέλα:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ: «Πώς αισθάνθηκες για τον τάδε μετά από αυτό που απάντησε;»
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Τον είδα με άλλο μάτι.»
Άλλη ερώτηση στον κακομοίρη: «Έγινες πρόσφατα η αιτία να χωρίσει κάποια άλλη γυναίκα;» Και εκεί η απάντηση ήταν «ναι». Ρωτάει πάλι η παρουσιάστρια την κοπέλα:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ: «Το ήξερες αυτό που είπε ο τάδε;»
ΚΕΡΜΙΤ: «Ναι, αυτό το ήξερα.»
ΑΡΓΥΡΗΣ: «Έκανα τα στραβά μάτια.»
Δυστυχώς, αδυνατώ αυτή τη στιγμή να μεταφέρω όλο το κλίμα της βραδιάς εκείνης, αλλά για ιστορικούς λόγους, έπρεπε να το καταγράψω στον βωμό της ενημέρωσης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)